Viktorija Zolotova
Pro potočnyj stan sprav
Za slovamy Sergija Rovynśkogo, zaraz — tretij povnocinnyj sezon roboty «Zelenogo teatru». Do ćogo hab za rik dpočav provodyty perši zahody na cij terytoriї, aby zrozumity, čy ce misce komuś cikave. Sjudy pryvezly Dmytra Bykova, tut provely kiľka koncertiv, projšov naukovyj festyvaľ. Vyjavylosja, ščo narod reaguje dosyť pozytyvno: pidtrymuje ideju vidrodyty teatr i zrobyty z ńogo takyj suspiľnyj prostir z osvitnim nahylom. Tak i vyrišyly rozvyvaty ce misce ta robyty novi proekty:
— Tut gektar plošči, kotryj z kožnym rokom staje vse krašče i krašče. Koly my otrymaly cej prostir, tut ne bulo žodnyh komunikacij. Teatr perestav buty miśkym, i na žaľ, buv vyvedenyj z terytoriї parku deś 20 rokiv tomu. Z togo času tut znykla elektryka, voda ta vse te, ščo maje buty v prystojnomu misci. Vse ce my povynni buly zrobyty, okrim okuľturennja ta oblagorodžuvannja terytoriї.
Koly z'javyvsja «Zelenyj teatr»
Rovynśkyj vvodyť nas v kurs. Teatr z’javyvsja tut u 1936 roci. Spočatku tut mav vidkrytysja stavok v formi Čornogo morja. Zgodom maly zrobyty misce, de miśka futboľna komanda, jaka potim stala «Čornomorcem», mogla by graty svoї matči. Ale peremig same proekt dlja kuľturno-masovogo dozvillja. Iz 1936-go majdančyk stav «Zelenym teatrom» — miscem, shožym na bagato analogičnyh ob’jektiv u inšyh mistah:
— Zelenym vin buv tomu, ščo roztašovanyj u parku i «zelenym» jogo nazvaly sami ljudy. Ce buv teatr pid vidkrytym nebom, de vystupaly usi «zirky »tijeї epohy. Časy zminjuvalysja, «zirky» tež. Zakinčylosja tym, ščo teatr perestav buty častynoju parku i «pišov» do pryvatnyh ruk. Tak i «hodyv» pomiž vlasnykamy protjagom 20 rokiv.
Pro format potočnoї dijaľnosti
Za slovamy Sergija, «Zelenyj teatr» — proekt sociaľnogo pidpryjemnyctva. Zarobitok grošej dlja komandy — ne peršočergova zadača. Ale u zv’jazku z tym, ščo v teatru je značni vytraty i potribno polipšuvaty možlyvosti dlja zahodiv ta gostej, slid pevni groši otrymuvaty:
— Na vidminu vid bagaťoh inšyh litnih majdančykiv mista, parkiv zelenyh ta garnyh, jaki ljubljať vidviduvaty ljudy, v nas je turbota pro spivrobitnykiv. Same vony vystavljajuť ci m’jaki mebli, dopomagajuť z pidključennjam do internetu, elektrykoju, dopomagajuť organizovuvaty dni narodžennja — vse ščo zavgodno. Naša terytorija ohoronjajeťsja. My vidnovyly po perymetru parkany, je ohorona i je pravyla, jaki nas vidriznjajuť vid usih inšyh misć. Zokrema, u nas dijuť antytjutjunovi ta antyalkogoľni pravyla. My pryvozymo aktoriv, literatoriv, muzykantiv, mystectvoznavciv. Ce daje možlyvisť jakoś kompensuvaty naši vytraty. Ale vse odno ce — ne biznes.
Jak rozpovidaje Rovynśkyj, kafe ta robota fudkortu prynosjať pevnyj zarobitok, ale ne je ključovymy skladovymy monetyzaciї roboty «Zelenogo teatru»:
— Vsi ci kafe — v biľšosti svoїj novi proekty molodyh entuziastiv. Ce — moloď, jaka ščojno vidkryla perši proekty, vony namagajuťsja zavojuvaty tut publiku. My ne pryvodymo sjudy velyki restorany. Vsi ci hlopci ta divčata z’javylysja tut, tomu ščo my rozumily, ščo ce v Teatri bude garno.
Pro vlasnu motyvaciju
— Tut že čudovo. U vyhidni ja tut zavždy z diťmy provodžu čas. Jakščo b ja tut ne pracjuvav, takož, mabuť, odnakovo buv tut. Okrim razovyh koncertiv na zakrytyh majdančykah, na žaľ, v misti ničogo ne vidbuvajeťsja takogo, kudy hotilosja by bigty.
Teatr — ce tak prekrasno jak nide v misti. Bagato hto hočuť tut pracjuvaty. Naša komanda vže kiľka rokiv ne zminjuvala sklad
Pro te, ščo zaraz raduje
— Grije dušu, koly dyvyšsja na fotografiї teatru čotyryričnoї davnyny, a potim na teperišni foto. Žoden proekt, napevno, z cym ne možna porivnjaty. Proektiv bulo bagato. Ščoś vyhodylo za meži «Zelenogo teatru». My pryvezly sjudy prekrasnogo hudožnyka, jakyj stvoryv mural «Dovga partija» — v tomu čysli na groši, zibrani našoju komandoju. Ce bula častyna urbanistyčnogo proektu, jakyj buv tut realizovanyj. Vin skladavsja z lektorija, praktykumiv za učastju urbanistiv susidnih mist i kraїn.
Lektorij, na jakyj pryhodyť 2 tys ljudej — ce dobre. Dytjači festyvali, na jaki za deń pryhodyť ponad 2 tys ditej — ce dobre. Na kinoklasyku zbyrajeťsja 500-600 ljudej (a ce fiľmy, jakym vže pivstolittja). Faktyčno vse ,ščo my tut robymo zarady togo, ščob grity našu dušu i vsi inši duši, jaki sjudy potrapljajuť.
Pro plany na potočnyj sezon
— Iz peršogo sezonu perekočuvaly sjudy smišni koľorovi grjadky — tak zvanyj gromadśkyj gorod. Ce misce, de kožna ljudyna može vidčuty sebe gorodnykom i na vydilenij terytoriї buduvaty sobi gorod pid kerivnyctvom našogo personaľnogo sadivnyka. Ščoś vysadžuvaty, polyvaty, pidgortaty. Takož my zapustymo malyj lektorij. Urbanistyčni ta ekologični naprjamky, jaki, zrozumilo, ne možuť zibraty stiľky ljudej tak, ščob zapovnyty gljadaćku zalu, buduť vidbuvatysja na gazoni. Može zibratysja do 100 ljudej. Biľš prykladni, konkretni štuky vidbuvajuťsja v cyh lektorijah.
Takož Sergij rozpoviv pro nyzku tematyčnyh program:
- Dytjača programa z počatku lita. Bude takož velykyj dytjačyj festyvaľ, de bude ponad sotnja riznyh osvitnih majster-klasiv.
- Velyka kinoprograma. Bude kiľka desjatkiv pokaziv — festyvaľne kino, nacionaľni festyvali, spodivajuťsja i na Odeśkyj Mižnarodnyj kinofestyvaľ.
Cogorič «Zelenyj teatr» staane osnovnym festyvaľnym majdančykom mista. Za planamy komandy, tut vidbuduťsja «Zelena hvylja», jaka bula deś 20 rokiv na Derybasivśkij, knyžkova jarmarka, mižnarodnyj kinofestyvaľ, vlasni gastronomični ta dytjači podiї komandy. Vse masštabne ćogo lita v Odesi vidbuvatymeťsja tut, govoryť Sergij.
Pro kejs «Zelenogo teatru» jak «miscja syly»
Za slovamy Sergija, inšyh podibnyh proektiv u kraїni nemaje:
— Koly v nas buly ne duže prosti časy, my vidčuly pidtrymku vid velykoї kiľkosti ljudej za mežamy mista. Vid kuľturnyh instytucij, dijačiv kuľtury, v peršu čergu Kyjeva. Očevydno, ščo cej proekt cikavyj ne tiľky odesytam — za kontentom ta jogo formatom, za svojeju idejeju cej proekt zaslugovuje buty cikavym ljudjam z usijeї kraїny. Jakščo b htoś i zadumav stvoryty takyj proekt, vin by odrazu stav komercijnym.
Ščo potribno znaty ta umity ljudyni, jaka hotila b uzjatysja za podibnyj proekt? Na ce zapytannja Rovynśkyj vidpovidaje prosto: potribno hotity robyty dobri spravy, ne otrymujučy vzamin velykyh finansovyh perspektyv.