«Stop-Zemlja»
Debjutnyj povnyj metr Kateryny Gornostaj zirvav poky ščo najbiľši ovaciї sered vsih konkursnyh fiľmiv kinofestyvalju v Odesi. Vono i zrozumilo, adže jogo čekaly dovgo, vin otrymav «Kryštalevogo vedmedja» na ćogoričnomu Berlinale. Ta j sama Gornostaj vže zarekomenduvala sebe blyskučym tjutorom sered svoїh studentiv i zrobyla dlja fiľmu ščoś radykaľno nove dlja ukraїnśkogo kino u roboti z aktoramy.
Podiї vidbuvajuťsja u školi z kiľkoma staršoklasnykamy. Vony zakohujuťsja, zajmajuťsja sportom, tancjujuť ta v cilomu rozvažajuťsja. Ale golovna geroїnja ne počuvajeťsja vpevneno čerez svoje majbutnje ta namagajeťsja dovidatysja, hto hovajeťsja pid tajemnym pryhyľnykom v Instagram. Režyserka provela dva misjaci z aktoramy u speciaľnij laboratoriї, v jakij vony vyvčaly riznomanitni mystectva, tehniky ta zvykaly odyn do odnogo i do kamery. Rezuľtat vyjavyvsja dostatńo perekonlyvym, ščob poviryty u te, ščo bagato epizodiv zdajuťsja dokumentaľnymy. Ne virte, ce igrove kino, nathnenne škiľnym žyttjam.
«Nacionaľnyj muzej»
Prem’jera «Nacionaľnogo muzeju» mala by vidbutysja šče mynulogo roku, ale pandemični zastorogy ne dozvolyly vyjty fiľmu na velykomu ekrani. Teper vse stalosja, jak treba, adže kino Andrija Zagdanśkogo konče potrebuje masštabu. U fiľmi možna rozgledity eksponaty muzeju, poznajomytysja z vystavkamy ta instaljacijamy za kiľka ostannih rokiv, a takož zrozumity, jak pracjuje restavracija ob’jektiv mystectva.
«Nacionaľnyj muzej» skladaje vražennja pizńoї fiľmografiї Frederika Vajzmena – amerykanśkogo režysera, jakyj terpelyvo fiľmuje deržavni instytuciї. Ščopravda, strička Zagdanśkogo korotša na vidminu vid vajzmenivśkyh eksperymentiv. Zazvyčaj Vajzmen montuje na try abo čotyry godyny, ale u vypadku Nacmuzeju pivtory godyny cilkom dostatńo, ščob zrozumity pravyla, normy ta dyzajn cijeї budivli ta vśogo, ščo znahodyťsja vseredyni i zzovni. Dyvytysja tym, hto ljubyť poviľnu spogljadaľnu dokumentalistyku.
«Pam’jať»
Jakščo govoryty pro medytatyvne kino, zazvyčaj zgadujuť tŕoh režyseriv: Bellu Tarra, Lava Diasa ta Apičatponga Virasetakula. Ostannij debjutuvav anglijśkoju ta znjav u golovnij roli zirku jevropejśkogo ta j svitovogo kino Tiľdvu Svinton. Vona graje šotlandku Džessiku, jaka pryїzdyť u Kolumbiju, bo її sestri stalo pogano. Vnoči vona čuje gučnyj zvuk, jakyj її budyť, i postupovo čuje jogo častiše. Vona namagajeťsja znajty jogo džerelo ta zrozumity pryrodu javyšča. Її znahidka vyjavyťsja nespodivanoju jak dlja neї, tak i gljadača.
«Pam’jať» vyjde v ukraїnśkyj prokat i ce odna z najbiľšyh peremog avtorśkogo kino, hoča i ryzykovana. Virasetakul ne z tyh režyseriv, dlja jakyh potriben nastrij. Vin vmije cej nastrij stvorjuvaty. Tak, na prem’jernomu pokazi v Odesi z kinozalu vyjšlo čymalo ljudej, ale šče biľše tyh, hto mig ce zrobyty, zalyšyvsja. Iz synopsysu zajavleno, ščo ce kino pro kolektyvnu pam’jať ta tragediju, ale natomisť režyser pereosmysljuje žanr. Jakyj? Diznajeteś z peregljadu.