Jurij Samusenko
Odeśkyj mižnarodnyj kinofestyvaľ startuvav menšoju kiľkistju fiľmiv, niž zazvyčaj. Ale ce dobre dlja tyh, hto namagajeťsja vse vstygnuty. Za dva dni vdalosja peregljanuty novyj epik Devida Loveri («Istorija pryvyda», «Staryj ta pistolet»), debjutnu stričku Myroslava Latyka «Koroli repu» ta peršyj fiľm Danielja Brjulja («Bezslavni vyrodky», «Sokil ta zymovyj soldat»). Rozpovidajemo pro nyh detaľniše.
«Legenda pro zelenogo lycarja»
Studija A24 mala by pokazaty fiľm Devida Loveri šče na počatku mynulogo roku na festyvali SXSW, ale pandemija vyrišyla inakše. Za cej čas Loveri peremontuvav fiľm, zrobyvšy jogo trohy dovšym. I rezuľtat dijsno vražaje – kino može smilyvo nazyvaty sebe golovnoju gipnotyčnoju rozvagoju roku.
Za sjužetom u Kamelot pryhodyť monstr u vygljadi dereva i proponuje vstupyty z nym v bij. Na svitlo vyhodyť ser Ğavejn – pleminnyk korolja Artura, jakyj mrije buty legendoju v očah svogo djaďka. Vin vidrubuje golovu monstru, ale vidteper musyť pustytysja v kvest do Zelenoї Kaplyčky, de znovu vstupyť v bij na smerť.
Formaľno «Legenda pro Zelenogo lycarja» vidkryvala Odeśkyj kinofestyvaľ i malo hto vyjšov ne vraženym z kinozalu. Korystujučyś klasyčnoju strukturoju «Šljahu geroja» Krisa Voglera, režyser provodyť protagonista čerez nebezpečni sytuaciї i zakinčuje kino malo ne na anekdoti. Atmosferne kino perevertaje monomif, shože na fiľmografiju Roja Anderssona, Andrija Tarkovśkogo ta vizuaľno cytuje naviť Gaspara Noje.
«Poganyj susid»
Debjutna strička aktora Danielja Brjullja vyklykaje zapytannja, a čy vse dobre u jogo povsjakdennomu žytti. Golovnyj geroj – ce superzirka z Berlinu na im’ja Danieľ, jakyj vyrušaje v London na prosluhovuvannja roli supergeroja Lazernogo Jangola. Vin zahodyť v bar, de znajomyťsja zi svoїm susidom. I protjagom fiľmu Danieľ bude povertatysja u cej zaklad, ščob diznavatysja novi podrobyci pro svoje žyttja.
Krim stalkeringu, «Poganyj susid» pidnimaje vže znajomu temu «Počuty kožnogo», ale rozkryvaje її vidrazu na tŕoh rivnjah: partnerśkomu (čolovik ta družyna), susidśkomu ta vseredyni raniše rozdilenogo Berlinu. Brjuľ v eksljuzyvnomu komentari skazav, ščo ne bačyť amerykanśkogo remejku dlja svogo fiľmu, adže u žodnomu megapolisi nemaje takoї džentryfikaciї, jak u shidnomu Berlini. I hoča kino skladaje vražennja pandemic-friendly, umovnyj podil na shidnjakiv ta zahidnjakiv vidčuvajeťsja u setyngu shidnoberlinśkogo baru, jakyj pobuduvaly speciaľno dlja «Poganogo susida».
«Koroli repu»
Ostannij projekt pokijnogo prodjusera Jurija Minzjanova shožyj na jogo poperedni roboty («Bezslavni kripaky» ta «Pryputni»). U maleńkomu seli dvoje hlopciv hočuť švydko staty znamenytymy zavdjaky čytci repu. Raptom na golovnogo geroja zvaljujeťsja propozycija dopomogty staromu drugu i v sjužeti z’javljajeťsja bandytyzm.
«Koroli repu» – ce try fiľmy v odnomu. Speršu istorija shoža na «Vośmu mylju», de hlopci namagajuťsja probytysja sered svoїh odnolitkiv u tisnomu klubi. Dali rozgortajeťsja vpiznavana bandytśka istorija, paralelej jakij godi j šukaty – nastiľky bagato podibnogo kino my vže bačyly na ekranah. A zakinčujeťsja vse rajtivśkym «Na drajvi». Naspravdi ce gljadaćke kino, jake može korystuvatysja popytom v prokati, tomu na festyvali jogo bačyty trohy dyvno. Pomitno, ščo jogo zaveršuvaly pospihom, adže bagato sjužetnyh linij nezakryti, kiľka personaživ zdajuťsja zajvymy. Vtim, u fiľmu je čitka ciľova audytorija, jaka abo dasť šans stričci Myroslava Latyka, abo ni.