Fabula Book
Nezabarom v Ukraїni vidbudeťsja prem’jera fiľmu, vidznjata oskaronosnym režyserom Ridli Skottom. V osnovi scenariju kryminaľnoї dramy — dokumentaľna knyžka Sary Forden «Dim Guččisensacijna istorija vbyvstva, boževillja, glamuru y požadlyvosti», ščo rozpovidaje pro podiї, jaki zmusyly Patryciju Redžiani zvernutysja do najmanogo vbyvci, aby pomstytysja čoloviku Mauricio.
Ce vydovyščne kino z ekscentryčnymy personažamy, jaskravymy akcentamy ta zakručenymy sjužetnymy linijamy. Ekranizacija stvorena za učastju vydatnyh aktoriv, jak-ot Džeremi Ajrons, Adam Drajver, Džared Leto, Aľ Pačino i Robert De Niro, a v roli Patryciї Redžany — spivačka Ledi Gaga. Dejaki svitovi krytyky ta žurnalisty vidmičajuť potužnu aktorśku gru. Najbiľše obgovorjujuť Ledi Gagu u roli Patryciї i podejkujuť, ščo jaskrava roľ daje їj možlyvisť iz vpevnenistju zatverdytyś jak talanovyta aktorka.
Ne zvažajučy na rizni vidguky stosovno fiľmu ta aktorśkoї gry, — odne zalyšajeťsja nezminnym. Ce istorija, ščo zahopljuje odrazu. Knyžka vidomoї amerykanśkoї žurnalistky ta pyśmennyci protjagom kiľkoh rokiv zalyšalasja bestselerom u Jevropi ta SŠA, a avtorytetnyj žurnal The Economist vyznačyv «Dim Ğučči» jak odnu z najkraščyh u sviti knyg u svojemu žanri. Sara Forden vede čytačiv labiryntamy vysokoї mody, mižnarodnyh finansiv, korporatyvnyh superečok i rozpačlyvyh rodynnyh dram. Vona majsterno pereplitaje dva sporidneni sjužety: dramatyčnu istoriju rodyny Ğučči i opoviď pro zlety ta padinnja uslavlenogo brendu Gucci j nejmovirni uspihy. V Ukraїni knyžka vyjde drukom u grudni. Tož proponujemo oznajomytyś iz neju, pročytavšy uryvok.
ABY ZROZUMITY DOLJu MAURICIO ĞUČČI ta osoblyvosti rodyny, iz jakoї vin pohodyv, treba glyboko znaty toskanśkyj harakter. Toskanci ne shoži na pryvitnyh emilijciv, asketyčnyh lombardciv abo bezladnyh rymljan, vony zazvyčaj ukraj indyvidualistyčni ta pyhati. Vony počuvajuťsja tak, niby je golovnym džerelom kuľtury ta mystectva Italiї, j osoblyvo pyšajuťsja svoїm vneskom u pohodžennja sučasnoї italijśkoї movy, za jaku zdebiľšogo treba djakuvaty Dante Alig’jeri. Čerez zarozumilisť, samodostatnisť ta zakrytisť pered storonnimy dehto nazyvaje їh «italijśkymy francuzamy». A vidomyj italijśkyj romanist Kurcio Malaparte nedarma nazvav odyn zi svoїh najuspišnišyh romaniv Maledetti Toscani, tobto «Kljati toskanci».
U svojemu «Pekli» Dante zgaduje «il fiorentino spirito bizzarro». Ekscentryčnyj florentijśkyj, sebto toskanśkyj, duh takož može buty rizkym ta sarkastyčnym, gotovym na gostryj komentar čy žart, jak my bačymo v Roberto Benińї, oskaronosnogo režysera ta providnogo aktora stričky «Žyttja prekrasne».
Koly 1977 roku čytač žurnalu Town & Country zapytav Roberto Ğučči, dvojuridnogo brata Mauricio, čy mogly by Ğučči pohodyty z inšoї častyny Italiї, Roberto nevymovno zdyvuvavsja.
«Tak samo vy mogly by zapytaty mene, čy moglo by k’janti pohodyty z Lombardiї,— rozregotavsja vin.— Todi ce bulo by ne k’janti — tak samo jak Ğučči ne buly by Ğučči! — Roberto šyroko rozviv rukamy.— Jakym čynom my mogly by vyjavytysja ne florentijcjamy, jakščo my je takymy, jakymy je?»
U krovi Ğučči puľsuvala burhlyva istorija kupećkogo klasu Florenciї, ščo naličuje bagato storič. U 1293 roci «Postanovamy pravosuddja»2 Florenciju bulo vyznano nezaležnoju respublikoju. Poky vlada ne perejšla do ruk Mediči, mistom keruvaly arti — dvadcjať odna kupećka ta remisnyča giľdija. Nazvy cyh giľdij naviť śogodni zbereglysja u nazvah vulyć: Via Kaľcajoli (ševciv), Via Kartolaї (vyrobnykiv kanceljarśkogo pryladdja), Via Tessitori (tkačiv), Via Tintori (farbuvaľnykiv) ta bagato inšyh. Gregorio Dati, torgoveć šovkovymy tkanynamy za časiv Renesansu, pysav: «Florentijeć, jakyj ne je torgovcem, jakyj ne podorožuvav svitom, ne znavsja z inozemnymy nacijamy ta plemenamy, a zgodom ne povertavsja do Florenciї iz pevnym prybutkom, ne maje tut najmenšoї povagy».
Dlja florentijśkogo kupcja bagatstvo bulo počesnoju vidznakoju i nakladalo pevni zobov’jazannja. Zokrema, bagata ljudyna musyla finansuvaty gromadśke budivnyctvo, žyty v čudovomu palaci z dyvovyžnym sadom, a takož buty pokrovytelem i sponsorom hudožnykiv, skuľptoriv, poetiv ta muzykantiv. Cju ljubov do krasy ta gordisť čerez učasť u stvorenni krasy ne zdatni buly vynyščyty ani vijna, ani čuma, ani poveni, ani čvary politykiv. Vid Džotto j Mikelandželo do sučasnyh majstriv u ćomu misti zavždy z’javljalysja plody napoleglyvoї praci ta nathnennja.
«Dev’jať iz desjaty florentijciv kupci, desjatyj — svjaščennyk,— žartuvav Aľdo Ğučči, djaďko Mauricio.— Ğučči taki ž florentijci, jak Džonni Voker — šotlandeć1 , i malo hto u zmozi navčyty florentijcja torgivli abo majsternosti,— viv dali vin.— My, Ğučči, buly kupcjamy z 1410 roku. Koly ljudyna kaže Gucci, vona točno ne dumaje pro Macy’s .
«Vony buly prostymy ljuďmy iz nadzvyčajnoju ljudjanistju,— jakoś zauvažyv kolyšnij spivrobitnyk kompaniї Gucci,— ale vsi vony maly tu žahlyvu toskanśku vdaču».
Buď laska, viźmiť učasť u opytuvanni. Ce dopomože rozvytku našogo projektu: