🎤 Buty počatkivcem za 50 — neprosto, ale vono togo varte. Uryvok iz knyžky «Počatkivci»

Tom Vanderbiľt, avtor knyžky «Počatkivci. Čomu včytysja novogo nikoly ne pizno» stav novačkom, koly jomu vže bulo za 50. Vidtodi jogo žyttja dobrjače zminylosja, jak i vin sam.

U knyžci Vanderbiľt rozpovidaje ne tiľky pro svij šljah jak počatkivcja, a j pro malovidomi j dovedeni fakty na korysť life-long learning (neperervne navčannja protjagom uśogo žyttja). Odnijeju z perevag «vičnyh počatkivciv», na dumku Vanderbiľta je znajomstvo z odnodumcjamy, jaki zgodom naviť možuť staty vašymy druzjamy.

Publikujemo uryvok pro dyvovyžni znajomstva ta dosvid, jaki podaruvalo Tomu zahoplennja spivom.

Odnogo razu ja nyšporyv v interneti i znajšov zastosunok z čudernaćkoju nazvoju Smule.

Vse bulo prosto. Potribno lyše vstromyty u telefon navušnyky-krapeľky, znajty svoju uljublenu pisnju v bazi danyh sajtu — i počynaj spivaty. Koly zapysav melodiju, možna naklasty na svoje vykonannja riznomanitni fiľtry ta efekty u styli avtotjunu. Možna znjaty sebe na video čy prosto zapysaty audio. Ja zapysav kiľka soľnyh piseń. Ce bulo legko, a zvuk buv cilkom prystojnym. Veselo, hoč i deščo steryľno.

A potim ja znajšov funkciju «duetiv» i nenače vidkryv dlja sebe magiju ćogo zastosunku. Teper ja zapysuvav «avtorśki materialy» (pryblyzno po polovyni pisni), opryljudnjuvav їh i sydiv, jak na golkah, poky htoś do mene dolučyťsja. Šče ja mig zaspivaty duetom z kymoś, hto vže opryljudnyv svoju pisnju, upovajučy na te, ščo їj čy jomu spodobajeťsja.

Otak znenaćka ja počav spivaty niby z usim svitom. Ja spivav «Imagine» Džona Lennona z indonezijkoju v hustci. Ja spivav pisni R.E.M. z jakymoś hlopčynoju z Virdžyniї; na avatarci v ńogo stojala fotografija, na jakij vin striljaje z avtomata. Ja spivav pisni 1970-h z ljuďmy seredńogo viku i sučasni pisni z pidlitkamy j tymy, komu trohy za dvadcjať. U dejakyh bula praktyčno profesijna aparatura dlja zvukozapysu z velykymy mikrofonamy. Čymalo ljudej spivaly u pryparkovanij mašyni. Htoś spivav u mašyni na hodu (їh ja zavždy unykav). Htoś volodiv tehnikoju beltyngu, htoś spivav majže pošepky.

Dlja mene Smule buv čymoś na zrazok pisočnyci, de možna bavytysja i rozvyvaty rizni golosovi m’jazy, dolajučy švydkyj, nemov skoromovka, frystajl-rep i spivajučy pisni napivzabutoju ispanśkoju. Sprobuvavšy cej zastosunok, moja dońka skazala: «Teper ja rozumiju, čym ty tak dovgo zajmaješsja u sebe v kimnati».

U ńogo, jak i v horu, buv prysmak utopiї: popry čas i vidstań, movu i kuľturu, ljudy spivajuť odnakovyh piseń. Tak samo, jak i v inšyh sociaľnyh zastosunkah, tam možna lyšaty komentari, stavyty lajky, dodavaty do «vybranogo», zbyraty pidpysnykiv. Ja osterigavsja «troliv», ale ljudy, razom z jakymy ja spivav, zavždy stavylysja do mene z povagoju. Їhnja pohvala tumanyla meni, nedosvidčenomu spivakovi, golovu. Ja pryzvyčaїvsja spivaty vdoma majže bez ugavu, ščo — cilkom zakonomirno — dratuvalo moju družynu i dońku. U Smule nihto ne dratuvavsja. Zdavalosja, ljudy tišylysja, ščo ja pryjšov do nyh spivaty. Komentari na zrazok «Oce ty krasunčyk» dodavaly meni syl. Cej zastosunok stav moїm tajemnym kolom pidtrymky.

Zacikavyvšyś pohodžennjam ćogo zastosunku, ja zv’jazavsja z Džeffom Smitom, SEO Smule. Vin uže davno zajmajeťsja muzykoju i pidpryjemnyćkoju dijaľnistju u Kremnijevij dolyni, tož u ńogo vynyk zadum pro te, ščo za dopomogoju takyh tehnologičnyh zasobiv, jak smartfon, ljudy mogly b stvorjuvaty muzyku — razom.

«Muzyka — ce najperša sociaľna mereža», — skazav vin. Spočatku kompanija Smule rozrobljala produkty typu fortepiano na smartfoni. Ale žoden instrument ne dorivnjajeťsja za vyraznistju do togo, jakyj je u kožnoї ljudyny. «Golos — ce vy», — skazav Smit. Ce osnovopoložnyj zasib samovyražennja. «Pogljańte na bljuzovyh gitarystiv — vony vorušať gubamy. Gitara imituje golos». Vin sam buv nevdalym spivakom, tož jomu zahotilosja ščoś vdijaty dlja togo, aby spivaty bulo ne tak ljačno. Vin dijšov vysnovku, ščo dlja ćogo potribno spivaty razom z kymoś. «Vy radše spivatymete z neznajomoju ljudynoju z protyležnogo kincja svitu, niž zi znajomym, jakyj stoїť prjamisińko pered vamy», — skazav vin.

Odvična zdatnisť muzyky ob’jednuvaty ljudej utvoryla potužnyj tandem zi svitom sociaľnyh merež, shožym na gru. Zdebiľšogo spiv obmežujeťsja lyše spivom, ale časom z ńogo prorostaje glybokyj zv’jazok. Smit skazav, ščo u ljudej, jaki poznajomylysja, koly spivaly duetom, narodylasja vže ponad sotnja «nemovljat Smule».

Ja ne šukav ani kohannja, ni naviť druziv, i vse-taky počav zblyžuvatysja z dejakymy ljuďmy, z jakymy reguljarno spivav duetom. Nas rozdiljaly čas i vidstań, ale my tak čudernaćko vidkryvaly odne odnomu dušu, zdobuvajučy spiľnyj dosvid. Ot, napryklad, odna žinka z Tehasu, jaka spivaje vže bagato rokiv, u pidlitkovomu vici pryїzdyla do Nju-Jorka zi svoїm horom, a teper vykorystovuje cej zastosunok, ščob znovu vidnajty sebe u spivi j vidpočyty vid roboty. Ja duže často spivav z odnym brytancem, kolyšnim muzykantom z uїdlyvym počuttjam gumoru, jakyj kolyś grav na legendarnij radioperedači Džona Pila. Vin rozpoviv, ščo cej sajt nespodivano dopomig jomu daty radu kliničnij depresiї. «Spivaj, poky tuga ne myneťsja», — skazav vin.

Jakyjś čas ja spivav z žinkoju, čyj golos meni duže podobavsja, a potim dovidavsja, ščo vona pomerla vid raptovoї zupynky sercja. My — ljudy, z jakymy ja buv znajomyj vyključno čerez spiv v interneti, — razom vykonaly pisnju v її pam’jať. Oskiľky my osobysto ne znajomi, meni bulo vid ćogo duže ščemno.

Ljubov, vtrata, same žyttja: u spivi možna znajty vse te, ščo j u muzyci zagalom. Vidčuvaty možna ščo zavgodno, ale spivaty razom z kymoś — i zmistovniše, i veseliše.