Olena Nesterenko
Pro te, jak zajmatysja blagodijnistju bez velykyh koštiv i čomu volonteriv zvynuvačujuť u bezserdečnosti — rozpovidaje zasnovnycja i koordynatorka «Centru repetytoriv» Lesja Kondratjuk ta volontery proektu. Vony pracjujuť iz neprostoju kategorijeju onkohvoryh — iz diťmy. Na časi diznatysja pro te, jak volonterstvo u cij sferi zminjuje i ditej, i samyh volonteriv.
Pro proekt
Lesja, vykladaje žyvopys
— Volonterstvo – najdovša sfera, jakoju ja zajmajuś, okrim osvity. Z ditkamy počala pracjuvaty na 2 kursi – zajmalasja z nymy logikoju, ce buv doškiľnyj rozvytok. U toj že čas meni zaproponuvaly posadu dyrektora odnogo z centriv, ščo zdalosja todi duže dyvnym. Meni ž 18 rokiv – jakyj z mene dyrektor?! Ale ja projšla rjad treningiv i vzjalasja za ce. A zgodom počala spivpracjuvaty z blagodijnym fondom «Nabat» (prym.avt. – pracjuje v interesah sociaľno nezahyščenyh kategorij ditej ta molodi Ukraїny).
Proekt «Centr repetytoriv» isnuje vže 4 roky – za cej čas my postijno rozvyvalysja. Za roky isnuvannja iz namy spivpracjuvalo blyźko 80-ty volonteriv. Zaraz vidkryvsja drugyj Centr – u Lvovi. My dajemo ne lyše bazovi znannja, a j vykladajemo innovacijni predmety: 3D-modeljuvannja i druk, robototehnika, biotehnologiї. Takož v nas je animacijna studija.
A sama «Zaporuka» (prym.avt. – organizacija, kotra je spivavtorom proektu) pracjuje v cij sferi vže 10 rokiv. U fondi do uśogo pidhodjať systemno (čogo meni v Ukraїni vzagali ne vystačaje). Často ljudy gotovi braty na sebe vidpovidaľnisť nenadovgo: spočatku beruťsja za spravu, a potim z pevnyh pryčyn її ne vykonujuť.
Buty na śogodnišnij deń dobrym, vidpovidaľnym i česnym — ce duže velykyj čelendž dlja Ukraїny.
Pro tajm-menedžment
— Zaraz use važče znajty volonteriv. Ja iz rozuminnjam do uśogo stavljusja. Napryklad, jakščo ljudyna potrebuje dodatkovogo zarobitku i v neї nemaje viľnogo času dlja togo, ščob provodyty zanjattja, — moja zadača zrobyty tak, aby їj bulo zručno. Tomu narazi Centr robyť akcent na dystancijnomu navčanni — volontery zajmajuťsja z ditkamy čerez Skype. Tak optymizujemo čas.
Pro vymogy do volonteriv
— Zazvyčaj my nabyrajemo 8-10 volonteriv. Pidpysujemo z nymy volonterśku ugodu na rik – svojeridnyj dogovir, ščo na cej čas vony z namy. Zvisno ce їh ni do čogo ne zobov’jazuje, jedynymy važeljamy vplyvu lyšajeťsja samosvidomisť.
Meni samij cikavo sposterigaty, jakyj vidsotok sered volonteriv vyjavyťsja ljuďmy vidpovidaľnymy, a hto spočatku zapevnjaje, ščo hoče i može pracjuvaty, ta zreštoju propadaje. Use neperedbačuvano i zrozumity hto je hto na počatku dovoli važko.
Riveń znań tyh, hto hoče vykladaty — ne pokaznyk. Dlja mene pryncypovo, ščoby ljudyna ljubyla svij predmet i vmila sebe povodyty z diťmy.
Pro moraľni vyklyky
— Dlja ljudej ce — cikavyj i važlyvyj dosvid. Odnak biľšisť, propracjuvavšy rik, jduť. Ce normaľno. Treba maty sylu voli, aby cym zajmatysja. Vid onkologiї, zazvyčaj, pragnuť vidmežuvatysja. Sprobuvaly, dotorknulysja do cijeї sfery, ale žyty z bolem ljudej, osoblyvo jakščo volontery čutlyvi — neprosto. U pevnij miri važko i meni: ce — skladni perežyvannja. Ale frazu «Ty bezserdečna!» ja duže často čuju. Niby ce tomu, ščo ja postijno pracjuju z onkohvorymy, ale trymajusja i ne rydaju.
Inodi važko iz samymy baťkamy ta rodyčamy ditej. Odnogo razu meni zatelefonuvav hlopeć, vin fizyku vykladav, i poprosyv ne stavyty jomu u grafik pevnu palatu. Vyjavylosja, tam bula babcja, jaka jogo postijno namagalasja nagoduvaty, napoїty i pro žyttja porozmovljaty. Ce duže vidvolikalo vid zanjať, ale vin ne mig ničogo skazaty, ščoby ljudynu ne obrazyty.
Pro finansy
— Zavždy prošu znajomyh, jaki hočuť dopomogty ditjam grošyma, speršu podumaty, na ščo vony hotily by pererahuvaty košty. Meni cikavo pobačyty iniciatyvu.
Zvisno, najlegše — prosto pererahuvaty sumu. Ljudy zvykly same do takoї formy vdjačnosti, inšoї ne rozumijuť.
Pro plany na majbutnje
— Hočeťsja zrobyty povnocinnyj klas, de dity praktykuvaly by 3D-modeljuvannja. Aby tam dity zmogly zabuty, ščo znahodjaťsja v likarni. Ščoby mogly pereključytysja z atmosfery ćogo palatnogo režymu. Narazi dlja takoї kimnaty ne vystačaje prostoru.
Govorjať volontery proektu
Marta, vykladaje istoriju Ukraїny
— Na peršomu kursi v tebe ne tak bagato zanjať: ty tiľky vstupyv do universytetu, tož na robotu šče ne pideš. Zahotilosja ruhu. I koly diznalasja pro možlyvisť takogo volonterstva, meni zdalosja, ščo ce — najkraščyj variant. I ja zroblju dobru spravu, i takym čynom zajmu svij viľnyj čas.
Neščodavno mene duže vrazyv vypadok z odnym hlopčykom. Vin odužav i pered vypyskoju pidijšov do mene ta podaruvav svij čohol na telefon. Ja naviť ničogo v ńogo ne vykladala. Mene ce syľno vrazylo, bulo duže pryjemno.
Volonterstvo daje rozuminnja, ščo u žytti je misce slabkosti, ščo u vsih je problemy. Pry ćomu važlyvo pokazuvaty, ščo znajty bažannja i syly dopomagaty — ce reaľno. I ja ne vvažaju ce vyhvaljannjam, radše — neobhidnistju.
Tanja, vykladaje biologiju
— Ja počala zajmatysja volonterstvom na II kursi. Zacikavylasja Centrom čerez možlyvisť roboty z diťmy i same u formati repetytorstva.
Mynulogo roku ja šče paraleľno davala pryvatni uroky dlja ditej-autystiv. Navantažennja bulo serjozne. Ale ja mala pidnesenyj nastrij i vidčuvala pryjemne polegšennja, jdučy z roboty. Radisno znaty, ščo ja ščoś dala cij dytyni, pryvnesla ščoś u її rozvytok. Okrim togo, ce dobra možlyvisť prokačaty svoї znannja z predmetu.
Karina, vykladaje anglijśku
— Koly ja tiľky počala zajmatysja volonterstvom, duže ne hotilosja, aby htoś pro ce diznavsja. Perežyvala: a raptom v mene ščoś ne vyjde? Ja — juryst z kryminaľnogo prava, žodnym čynom ne pov’jazana z diťmy: ani brativ, ani sester v mene nemaje.
Z finansovoї točky zoru, cej vyd volonterstva — ideaľnyj variant. V tebe je molodisť ta energija dlja dopomogy, a groši — neobov’jazkovi.
Biľšisť onkohvoryh ditej čerez perežyte peretvorjujuťsja na doroslyh u maleńkomu tili. Vony potrebujuť spivčuttja, ale ne žalju. Tomu svoї emociї neobhidno trymaty pid kontrolem, ale ne vsi ce rozumijuť.
U suspiľstvi zakladene hybne spryjnjattja: niby, jakščo ty ne možeš zaplakaty, ty — poganyj. Meni naviť jakoś skazaly, ščo ja bezserdečna, raz ne projavljaju emociї burhlyvo. Inša problema — koly počynajuť žality volontera. Buvalo take, ščo ljudy, diznajučyś čym ja zajmajusja, dyvylysja tak, niby ja zvalylasja z Misjacja.
Emocijno volonterstvo biľše daje, niž vidbyraje. Vtim, inodi syl brakuje, a provodyty zanjattja u stani napivtrupa ne možna. Odnogo razu peredi mnoju stav vybir, čy zalyšatysja u «Zaporuci»? Z’javylasja robota, i ja zadumalasja pro perervu na dekiľka misjaciv, aby zvyknuty do novyh navantažeń. Mene vystačylo rivno na 2 tyžni.