🗽 Gidy z simoh ukraїnśkyh mist provodjať bezpečni ekskursiї 

Narazi gidy z buď-jakogo mista Ukraїny možuť dolučytysja do iniciatyvy j pidpysaty manifest onlajn, zapovnyvšy korotku formu.

Bezpečni ekskursiї prohodjať u ramkah projektu «Try na udaču», poklykanogo pid čas pandemiї pryvernuty uvagu suspiľstva do bezpeky čerez populjarnu tradyciju turystiv terty pam’jatnyky na udaču. Ambasadoramy projektu staly: menedžerka Kyjeva Julija Bevzenko, zasnovnyk odeśkogo ekskursijnogo agentstva Oleksandr Babič i znaveć Lvova Petro Radkoveć.

«Naviť koly pro pandemiju vže zabuvajuť, varto vse odno slidkuvaty za gostjamy, prosyty їh odjagnuty masku na vhodi do muzeju čy kafe, ne skupčuvatyś, koly vony sluhajuť ščoś cikave, — vidznačaje menedžerka Kyjeva Julija Bevzenko. — Dezinfekcija ruk tež važlyva, bo rukavyčkamy zaraz nihto ne korystujeťsja. A na poverhnjah pam’jatnykiv možuť žyty desjatky vydiv bakterij i koronavirus, ščo zdaten peredavatysja čerez dotyky».

Cogo tyžnja Julija Bevzenko provela bezpečnu ekskursiju «Tajemni dvoryky Kyjeva» dlja meškanciv stolyci, jaki bagato guljajuť mistom, prote hočuť poznajomytysja z nym blyžče. Ekskursija projšla čerez biľš niž desjať lokacij, sered jakyh: budynok barona Štejngelja, jakyj kyjany prozvaly «zamkom samotńogo lycarja», kenasa — molytovnyj dim karaїmiv, teatr «Suzir’ja», ščo raniše buv kvartyroju sim’ї konezavodčyka Leonida Rodzjanka. Takož do maršrutu uvijšov sporudženyj 1913 roku Kyїvśkyj velotrek, na jakomu dosi reguljarno trenujuťsja velogonščyky.

Rodzynkoju ekskursiї stav dvoryk iz krukamy na Rejtarśkij vulyci. Tam meškajuť ptahy, jakyh znahodjať poranenymy ta kvolymy. Zaraz u dvori žyve odyn kruk, jakyj ohoče zustričaje gostej i pozuje pered fotokameramy.

Takož u dvorykah na Rejtarśkij možna pobačyty nevelyki fligeli, ščo prytulylysja do žytlovyh budynkiv: u HIH stolitti їh sporudžuvaly dlja dvirnykiv, jaki v toj čas ne lyše dbaly pro porjadok u dvori, a j vykonuvaly rizni doručennja meškanciv, napryklad, polyvaly kvity u kvartyrah, poky gospodariv ne bulo vdoma. Taki fligeli ne pidhodjať dlja postijnogo prožyvannja (v nyh nemaje tualeta i kuhni), tomu zgodom їh viddaly hudožnykam pid oblaštuvannja majstereń.

Ostannim punktom maršrutu stav pam’jatnyk Proni Prokopivni ta Svyrydu Golohvastovu, bilja jakogo na dekiľka dniv rozmistyly Smile-point. Tam možna bulo poterty skuľpturu na udaču, prodezinfikuvaty ruky ta vzjaty učasť u miniviktoryni na znannja istoriї pam’jatnyka. Taki pointy pracjuvaly takož bilja pam’jatnykiv Djuku de Rišeľje v Odesi ta vynahidnyku gasovoї ljampy u Lvovi.

Tradycija terty skuľptury na udaču vynykla ponad 2000 rokiv tomu. Davńogrećkyj filosof Demokrit pomityv, ščo zoloti ruky skuľptur u hramah «hudnuť» vid pocilunkiv i dotykiv parafijan. Todi vvažalosja, ščo dotorknuvšyś do svjatyni, možna zabraty z soboju častynu її blagodati. Z časom tradycija stavala biľš «profesijnoju» — bagato stoliť u Niderlandah vijśkovi natyrajuť rukiv’ja špagy d’Artańjana u Maastryhti. Sogodni zvyčaj terty skuľpturu zaležyť vid miśkoї legendy abo osobystosti, jakij prysvjačenyj pam’jatnyk.