Jurij Samusenko
Nensi pracjuvala včyteľkoju u katolyćkij školi, ale pislja smerti čolovika perestala znahodyty orijentyry v žytti. Їj hočeťsja vidkryty novu sebe u seksuaľnomu dosvidi, hoča vona dosi ćogo boїťsja. Nensi najmaje žygolo Leo, jakyj nabagato molodšyj za neї ta profesijno stavyťsja do svojeї roboty. Speršu v nyh ne kleїťsja rozmova, ale postupovo vony vidkryvajuťsja odyn odnomu, rozmovljajuť pro dytjači ta dorosli strahy i vrešti-rešt zajmajuťsja seksom. Ale ćogo vyjavylosja nedostatńo obom, ščob vyjty z goteľnoї kimnaty zadovolenymy.
Časy pandemiї obmežujuť vyrobnyči procesy v kino i stričky stajuť kamernišymy ta praktyčno teatraľnymy. Te ž same vidčuttja z’javljajeťsja i pry peregljadi fiľmu Keti Gajd, jakyj prem’jeruvavsja na virtuaľnomu «Sandensi» u 2022 roci. Try z čotyŕoh novel vidbuvajuťsja lyše v goteľnomu nomeri, a četverta v lobi gotelju. Vtim, ce nijak ne zavažaje dynamici, jaku stvorjujuť Emma Tompson ta Deril MakKormak. Blyskuči aktory svarjaťsja, myrjaťsja, soromljaťsja, nuďgujuť ta stresujuť čerez budenni reči, ale sposterigaty za nymy tak samo cikavo, jak i dyvytysja zapusk kosmičnogo šatla.
Menše z tym, ce kino vygraje vnaslidok scenariju Keti Brend, jaka natrenuvavšyś na efirnyh brytanśkyh serialah vyjšla v povnyj metr. «Ščasty tobi» v її interpretaciї – ce istorija ne pro vzajemyny čolovika ta žinky, a pro vzamjeyny žinky z її tilom. Personažka Emmy Tompson Nensi ne rozumila, ščo vona zaslugovuje na žyttja, spovnene seksuaľnyh utih. Її strah rozvinčujeťsja, koly Leo zapevnjuje її v tomu, ščo ce normaľno, znimajučy stygmu z її načebto starogo tila.
V odnij iz finaľnyh scen Tompson absoljutno ogolena stoїť pered dzerkalom ta vyvčaje sebe z usih bokiv, a na preskonferenciї aktorka pojasnyla, ščo nikoly b takogo ne zrobyla sama, adže її personažka na vidminu vid neї zmogla poboroty strah. I ce pokazovyj moment, ščo suspiľna dumka dosi vyrišuje, ščo i jak potribno robyty zi svojeju zovnišnistju. Leo Grand mrije pro te, ščob vsi ljudy zmogly otrymaty fizyčne zadovolennja i same tomu profesiї seks-robitnykiv dosi isnujuť.
Take tyhe ta spokijne kino – te, čogo ne vystačaje v sučasnomu landšafti kinofestyvaliv, jaki orijentujuťsja na sociaľno-polityčni temy. Cogorič na Berlinale je kiľka stričok, podiї jakyh rozvyvajuťsja v odnij kimnati («Peter fon Kant» Fransua Ozona), ale lyše fiľmu Keti Gajd vdalosja vyklykaty emociї ta rozdumy, ščo davno ne z’javljalysja na velykomu ekrani.