eyvind
Jakščo vy igrovyj rozrobnyk abo vydaveć i hočete, ščob my ogljanuly vašu gru, nadsylajte ključ na [email protected].
Osnovni vidomosti pro South of Midnight
- Data vyhodu: 8 kvitnja 2025
- Platforma: Xbox Series S|X, PK
- Platforma ogljadu: Xbox Series X (gra nadana na ogljad Xbox)
Pro ščo South of Midnight
U South of Midnight nam proponujuť graty za Gejzel Flad, molodu divčynu z mistečka Prospero na glybokomu Pivdni SŠA. Koly potužnyj uragan znosyť її budynok razom iz matir’ju, Gejzel vyrušaje na pošuky, vidkryvajučy v sobi zdibnosti Tkačyhy — ljudyny, ščo može bačyty ta vidnovljuvaty magični zv’jazky svitu. Na ćomu šljahu vona stykajeťsja z istotamy z pivdennogo foľkloru, takymy jak veletenśkyj som Ketfiš i mifičnyj aligator Dvopalyj Tom, dopomagajučy їm podolaty vlasni travmy ta rozkryvajučy tajemnyci svojeї rodyny.
Gra pojednuje styľnu stop-motion-animaciju, bojovu magiju j naratyvne doslidžennja, de nadpryrodne — ne lyše zagroza, a pryrodna častyna reaľnosti.
Muzyka jak ključ do pamʼjati
Je igry, jaki vymagajuť do sebe uvagy sylomić. Jaskravym ekšenom, gučnymy katscenamy, vybuhamy i kryklyvymy emocijamy. South of Midnight obyraje inšyj šljah. Її golos tyhišyj, ale v ńomu je ščoś glybše. Jak stara bljuzova plativka, ščo prograjeťsja v kimnati, de davno vže nikogo nemaje. I, možlyvo, same zavdjaky cij tyši vona potrapljaje glybše — do rečej, jaki ne potrebujuť gučnyh sliv.
Muzyka tut ne fon, a džerelo. Speciaľno zapysani dlja gry pisni, žyvi instrumenty, avtentyčni rytmy — use ce ne prosto iljustruje svit gry, a j trymaje jogo, jak korinnja trymaje derevo. Cej Pivdeń — ne turystyčna pastka, ne stylizacija. Vin spravžnij, zi svojeju gluhotoju, zabutoju istorijeju, bolem, ščo šče ne zažyv.
Nespodivano v cij muzyčnij osnovi legko znajty paraleli z ukraїnśkoju kuľturoju. Naši pisni — tež pro vtraty, pro prygničennja, pro golos, jakyj zalyšavsja jedynym sposobom skazaty pravdu, koly vse inše bulo zaboroneno. I jak u nas, tak i tut — cej golos lunaje ne golosno, ale vperto. Vin ne hoče buty počutym usima. Ale hoče buty počutym po-spravžńomu.
Stari duhy, stara zemlja
South of Midnight ne prosto vykorystovuje pivdennyj settyng — vona zanurjujeťsja v mifologiju regionu. Tut žyvuť istoty z perekaziv, temni duhy, monstry z foľkloru Luїziany. Ce svit, de bolotjani tini šepočuť starymy golosamy, de merci ne zavždy movčať, a muzyka — ce ne prosto rozvaga, a forma zakljattja.
U gri možna vpiznaty obrazy, nathnenni hudu-kuľturoju — gigantśkogo soma Ketfiša, ljudynu, ščo stala derevom čy osoblyvyj, luїzianśkyj vyd perevertnja — rugaru. Ce foľklor rabśkoї ta postrabśkoї Ameryky — sumiš bolju, viry, strahu j nadiї, jaki pereplitajuťsja v odyn žyvyj mif.
I v ćomu — šče odna paraleľ iz Ukraїnoju. Naši mavky, poterčata, rusalky na meži dobra j zla, golosy predkiv, ščo šče blukajuť poljamy — use ce toj samyj arhetyp. Ljudśka pam’jať, ščo žyve ne v muzejah, a v opovidjah. V usnyh istorijah. U tomu, ščo peredajeťsja ne z knyžok, a čerez pisnju abo šepit.
Istoriї, vpleteni v travu i bagnjuku
U centri South of Midnight — Gejzel. Divčyna, jaka šukaje. Svoju matir, sebe, svoju istoriju, vidpovidi. U її podoroži nemaje epičnosti v klasyčnomu sensi — vona ne rjatuje svit. Vona ruhajeťsja vid ljudyny do ljudyny, sluhaje, rozplutuje vuzly. Inodi — bukvaľno.
Dvoje brativ, jaki tak i ne zmogly rozkryty svij potencial. Avtorka-vykonavycja Džolin (z javnym vidsylannjam do vidomoї pisni Dolli Parton) ta baťkivśka ljubov. Babusja geroїni Banni, jaka tak i ne zmogla vtekty vid utraty. Magični klubky bolju, ščo obgornuly duši, lokaciї, cili spogady.
Pošuk materi staje dlja Gejzel sposobom zbagnuty, ščo vtračeno, ščo zrujnovano, i čy možlyvo ce vidnovyty. Її mandrivka — ce postupove pryjnjattja skladnoї, neideaľnoї pravdy. I tiľky projšovšy šljah kriź biľ inšyh, vona može pidijty blyžče do rozuminnja sebe i togo, kogo šukaje.
Kožen personaž, jakogo vona zustričaje, — ce maleńkyj, okremyj biľ. I kožna istorija rozkazana z povagoju. Bez pospihu. Bez moralizatorstva. Prosto tak, jak ljudy inodi diljaťsja svoїm mynulym na lavci bilja domu. I ce — golovna cinnisť gry. Її zdatnisť sluhaty.
Ce takož istorija pro pryjnjattja. Pro te, ščo naviť ti, hto zradyv, zlamavsja, zamknuvsja v sobi, — ne zavždy buly takymy. Ščo za kožnoju dijeju stoїť jakaś pryčyna, biľ, dosvid. I jakščo ne probačennja, to bodaj rozuminnja — ce vže šljah upered.
Gejmplej u tini
Na tli takogo emocijnogo napovnennja sam gejmplej zdajeťsja radše fonom. Vin pracjuje — ale ne jak dvygun, a jak suprovid. Platforming prostyj, bez nadto skladnyh vyklykiv — naviť ti častyny, de potribno tikaty vid golovnoї zagrozy gry, jaka kolyś taky j nazdožene. Doslidžennja svitu — ne nadto glyboke. Je dokumenty, jaki možna znajty, lysty, ščodennyky — ale їh nebagato. Vony radše dodajuť štryhiv, niž formujuť mozaїku.
Bojova systema takož strymana. Kožna nova lokacija — ce pevna variacija znajomogo cyklu: doslidžennja, vuzly, sutyčky z istotamy, golovnyj klubok, bos. Struktura zrozumila, ale švydko počynaje povtorjuvatyś. Na ščastja, gra dozvoljaje vybraty prostišyj riveń skladnosti, de bij vidhodyť na drugyj plan. I v ćomu — velyka zasluga rozrobnykiv.
Je i mehanika z naparnykom — staroju igraškoju Krutonom, jakyj može povzaty u vuźki ščilyny j nory i dopomagaty v boju. Ale jogo roľ vidčuvajeťsja nadumanoju. Niby vin potriben lyše dlja galočky. Často možna projty desjatky hvylyn, naviť ne zgadavšy pro jogo isnuvannja.
Tehnično gra ne bezdoganna. Upravlinnja inodi nekorektno reaguje, prompty dlja dij zʼjavljajuťsja tiľky pid pevnymy kutamy, kamera časom zavažaje biľše, niž dopomagaje. Ale ci nedoliky — jak potertisť na vinilovij plativci: vony ne psujuť golovnogo, hoča možuť trohy vidvolikty.
Vizuaľnyj šarm
Gra vygljadaje svojeridno. Stop-moušn-animacija — smilyvyj hudožnij vybir, jakyj odrazu zadaje ton. Use niby trošky nezgrabne, niby zroblene vručnu, ale same ce i dodaje žyvosti. Vizuaľnyj styľ pracjuje ne dlja togo, ščob vrazyty — vin stvorjuje nastrij, jak koľory osinńogo lisu. Spokijnyj, mʼjakyj, miscjamy dyvnyj, ale zavždy cilisnyj.
I jakščo vam ne zahodyť taka podača — v nalaštuvannjah možna peremknutysja na klasyčnu plavnisť 60 kadriv, i todi stop-moušn zalyšyťsja lyše v lycevyh animacijah u katscenah.
Nestača iskry
Ce vže ne perša gra studiї, jaka namagajeťsja doslidyty glyboki temy ta vyjty za meži. I kožnogo razu їm čogoś trohy ne vystačaje. Smilyvosti? Energiї? Emocijnoї koncentraciї? Možlyvo, vśogo potrohu. Vony hočuť stvorjuvaty ščoś žyve, emocijne, z golosom. Ale cej golos poky ščo tremtyť. Vin ščyryj, ale nevpevnenyj. Nače ljudyna, jaka ščojno počala spivaty pered publikoju.
South of Midnight ne je proryvom. Vona ne zminjuje pravyla gry. Ale vona česna. I inodi ćogo dostatńo.
Pamʼjať, biľ, gitarnyj ryf
Cja gra — ne pro gejmdyzajn. I ne pro mehaniky. Vona pro ljudej. Pro istoriї, jaki tjagnuťsja za namy. Pro vuzly, jaki my nosymo v sobi. Pro te, ščo my ne zavždy znajemo, čerez ščo projšov inšyj. Ale možemo sprobuvaty počuty.
I v ćomu sensi South of Midnight maje ščoś duže ukraїnśke. Cja gra, hoč i vyrosla z inšoї kuľtury, zvučyť znajomo. Bo my tež spivaly, ščob žyty. Tež šukaly svitlo v temnomu. I dosi šukajemo.
South of Midnight — ce pisnja. Možlyvo, ne doskonala. Možlyvo, trohy monotonna. Ale taka, ščo zalyšajeťsja v pamʼjati dovše, niž očikuješ.