Bogdan Marčenko
Videoese
Tekst
Zolote pravylo muzykaľnoї industriї poljagaje u tomu, ščo je rok-zirky, a je muzykanty. Peršymy narodžujuťsja, a drugymy stajuť. Jak vy vstygly spodivajusja perekonatysja, cej kanal zovsim ne pro peršyh. A ščodo drugyh, śogodnišnij kolektyv, vidminnyj pryklad cijeї aksiomy, i im’ja jomu Helmet.
Helmet nikoly ne vidpovidaly zvyčnym ujavlennjam publiky pro te, jakoju povynna buty typova rok grupa 90-h. Ni svoїm kryčuščym pro urivnovaženisť ta normaľnisť imidžem, ni akademičnoju osvitoju Pejdža Hamiľtona, pid egidoju, jakogo i skoločena bula banda. Narodyvsja i vyris Hamiľton u typovij amerykanśkij sim’ї seredńogo dostatku. Vin mig by staty vysokoprofiľnym likarem abo zavždy potribnym jurystom, jak peršočergovo i planuvaly jogo baťky, slidujučy zavitam amerykanśkoї mriї. Vse b ničogo, ale vse ce lyše do tyh pir poky Pejdž u pidlitkovomu vici ne počuv 4 aľbom Led Zeppelin, ščo nadyhnuv jogo zajnjatysja gitaroju. Tomu, navčajučyś u Lejn Komjuniti koledž, vin obrav muzykaľnu speciaľnisť, vyvčajučy akademičnu muzyku ta ovolodivajučy džaz gitaroju. Včyteli po literaturi ta filosofiї pidtjagnuly jomu riveń literaturnogo slogu, ščo potim dopomoglo u napysanni tekstiv piseń. Tam že vin poznajomyvsja z dvoma džazovymy gitarystamy, jaki navčyly solagu Pejdža tomu, naskiľky važlyvym u muzyci može buty prostir. Jak vin v interv’ju kazav: «Neobov’jazkovo graty vse ščo ty znaješ, tiľky-no shopyvšy do ruk gitaru». Todi šče, Pejdž ne spryjmav rok muzyku serjozno, viddajučy perevagu džazu z jogo šyršoju palitroju zasobiv vyraznosti. Po zakinčennju tehnikumu baťky Hamiľtona prihuje… točniše, buly, m’jako kažučy, ne v zahvati, vid vyboru profesiї synom. Odnak Pejdžu popry ce vdalosja vyrvatysja zi svogo maleńkogo mistečka, biľše shožogo na Tvin Piks, niž Graviti Folz. I kudy b vy podumaly? Avžež, tak, kudy šče, v Nju-Jork, na pošuky vydatnogo muzykaľnogo majstra sučasnosti, v kotrogo Pejdž mig by projty praktyku ta povčytysja. I nym buv, zdogadajtesja hto – gisť našogo vypusku pro No Wave, kompozytor avangardyst Glenn Branka. Todi ž Hamiľton oznajomyvsja z tvorčistju proektu asocijovanogo z Brankoju – Sonic Youth. Samomu ž Hamiľtonu poščastylo zrobyty svij vnesok u zapys 6 symfoniї, de toj buv odnym z desjatkiv gitarystiv zalučenyh do ćogo nadpryrodnogo rytualu. Ce buv toj dosvid, ščo ostatočno sformuvav Pejdža, jak muzykanta. Vin piznav sylu gitarnogo dystoršenu ta narešti pobačyv u rok-muzyci deščo biľše, niž kupku ljudej, ščo kupajeťsja u grošah ta zasmagajuť u prominnjah slavy, pestjačy svoje nepomirno rozdute ego. Svit roku predstav pered Hamiľtonom, jak bezkrajnje pole dlja eksperymentiv zi zvukom ta tonaľnistju, ščo čekaje na sim’ja, kotre vin posije v rezuľtati plodiv svojeї tvorčosti. Pislja nezabutńogo dosvidu z Brankoju, Pejdž kym tiľky ne pracjuvav, aby vyžyty. I patruľnym policiї, i barmenom, pry ćomu usim zalyvajučy pro ideju gurtu, jakyj by vin nazvav Helmet.
Nabravšy muzykantiv po ogološennju ta dozrivšy narešti dlja zapysu peršogo materialu, Pejdž u 89 zlabav demo-EP «Born Annoying», a v nastupnomu roci vydav svij debjutnyj povnoformatnyk.
Strap It On (1990)
Strap it on buv sprodjusovanyj Uortonom Tajersom – barabanščykom ta prodjuserom Glena Branky, kotryj šče spivpracjuvav z Sonic Youth, Dinosaur Jr. ta inšymy nojz rok gurtamy. Z ćogo faktu vže staje očevydnym jakyj naprjamok dlja svogo kolektyvu obrav Hamiľton v 1990 roci. Z peršogo treku Repetition dysk zustričaje nas micnoju gitarnoju atakoju. Vid ńogo šče thne zathlym povitrjam pidpiľnyh hardkor-pank klubiv Nju-Jorka ta syristju, nedoveršenistju prodakšena. Vidčuvajeťsja stara škola CBGB. Do vokalu Pejdž namagajeťsja prybigaty jaknajmenše, rozumijučy svoju slabynu v cij ploščyni vykonannja. Čerez ce golos u porivnjanni z gitaramy zasunutyj na drugyj plan. Čutni lyše okremi vyguky, ščo ledve ne dohodjať do groulu, jak na treci Rude. Dijsno, duže grubyj. Na plativci nemaje standartnyh gitarnyh solo, do jakyh zvykly patlati metaljugy, vse skrypyť i skregotyť, niby jakaś kupa nikomu nepotribnogo metalobruhtu, kotryj peretravljujeťsja v žerli velyčeznyh smitnykovyh kompresoriv. V pryspivi Bad mood bagato vid nojz roku Sonikovśkogo rozlyvu, z tremolo ta bagatošarovym fitbekom. Ale trek vse odno daje v žban. Menše z tym, golovnym vidkryttjam, čy skoriše naviť zakryttjam epohy ńju-jorkśkogo nojz roku, stala pisnja Sinatra. Atmosferna ta gnitjuča, ne taka jak rešta biľš metal-orijentovanyh, pryšvydšenyh kompozycij z aľbomu. Liryka pobudovana na parafrazi vidomogo estradnogo spivaka epohy džazu Dina Martina: «It’s Sinatra’s world/We just live in it (Ce svit Sinatry/My tiľky žyvemo v ńomu)». Piseńka naviť uvijšla v jakyjś tam «top 30 vyznačnyh nojz rok trekiv» vid žurnalu Stereogum. Bagato hto z krytykiv vydiljaje cju pisnju, jak perši bruńky togo, ščo v majbutńomu nazveťsja post-metalom, hoča na rešti plativky my majemo spravu z tym, ščo zveťsja post-hardkorom, pid markoju zagaľnišogo ponjattja aľternatyvnyj metal. Abreviatura FBLA rozšyfrovujeťsja, jak Future Business Leaders of America, de Pejdž po suti spivaje pro te ž, pro ščo zavede svoju vičnu sumnu piseńku Kurt Kobejn čerez dekiľka rokiv. Buď ty hipi, čy pankom u molodi lita, vse odno u majbutńomu cja vsja energija pide v konstruktyvniše ruslo, jak-to marketyng čy finansova sprava. Pryborkannja buntu pokoliń, tak by movyty, hoč v liryci Hamiľtona – ce podajeťsja v biľš pozytyvnomu – ja naviť ne znaju, mabuť – ključi. Nu i rešta piseń z dyska, buď ce Blacktop čy Distracted, de sposterigajeťsja zalizobetonnyj minimalizm, kotryj prjamuje na zustrič pervynnomu haosu brutaľnoї reaľnosti. Vse zvučyť poky ščo dovoli vajluvato ta rudymentarno. Ale tonaľnisť gitar – oś ščo pidkupaje.
Meantime (1992)
Vže čerez rik pislja vyhodu debjutnyka Helmet vyhodyť nirvanivśkyj Nevermind i lejbly Šolomiv Interscope ta Amphetamine Reptile vserjoz beruťsja za gurt Hamiľtona. V ti časy často možna bulo pročytaty v žurnalah dumku pro te, ščo Helmet – ce nastupna velyka «vešč» pislja Nirvana. Tomu vydavci vzjalysja protystavljaty kolektyvy odyn odnomu, kažučy pro te, ščo Helmet – ce tež same, ščo j Nirvana tiľky žorstkiše, tjažče ta ekstremaľniše, jak i use v 90-ti. Hamiľton pro ce kazav tak: «Vony zacikavylysja namy, šče do togo jak Nirvana rozpalasja. I ce dobre, bo my očevydno buly ne taki. Ja naviť spilkuvavsja z odnym hlopcem z A&R na odnomu lejbli, jakyj kazav nam, ščo my nastupni U2. V jakyjś moment ce stalo prosto smihotvornym». Tomu Meantime 92 stav dijsno velykym relizom, a ne jakymoś ehom z 80-sjativśkogo nojz rok andegraundu. Inženerom zapysu vystupyv toj že Uorton Tajers, ale do roboty nad okremym synglom pidključyly šče dvoh majstriv studijnoї spravy Stiva Aľbini, pro jakogo ja vže pevnyj čas podumuju jakoś zrobyty vidosyk, i Endi Voulesa. Vony povynni buly zajnjatysja bengernoju pisneju In The Meantime i pidgotuvaty її do vyhodu u velykyj svit, tobto na MTV ta radio. Kumyr Hamiľtona Aľbini, avtor nojz rok proektu dlja inceliv Big Black, zajnjavsja inžyniryngom. Vin pragnuv dobytysja maksymaľnoї nasyčenosti zvuku na zapysi, jak vin ce vže prodemonstruvav u spivpraci z The Jesus Lizard. Dlja ńogo golovne – ce m’jaso. Odnak u pidsumku, rezuľtat jogo ne zadovoľnyv, pozajak vin vvažav zapys nadto vylyzanym, čerez ščo sravsja z Voulesom. Tomu naviť vže pry zapysi legendarnogo In Utero Nirvana v kontrakti Aľbini okremoju stročkoju vkazav, ščo zapys ni pry jakyh umovah ne može buty peremikšovanym Voulesom. Ščodo samogo treku, tak toj vyjšov takyj sobi zrazkovyj predstavnyk rodu groove metal-u, ščo svjatkuvav svij triumf v tomu roci razom z Vulgar Display of Power Pantera. Inšyj syngl, kotryj ja točno znaju ščo vy čuly, bo vsi my melenialy graly v GTA: San Andreas i hoč razočok vključaly Radio X, buv Unsung. Lejbl speciaľno napoljagala na čomuś takomu granžovomu, nu znajete, jak Nirvana!!! Bože mylostyvyj, v ćomu praragrafi stiľky raziv zustričajeťsja slovo nirvana, ščo skladajeťsja stijke vražennja, ščo my govorymo same pro cej gurt, a ne pro Helmet. Ale jakščo abstraguvatysja vid potreb todišńoї muzykaľnoї industriї klepaty šče biľše Nirvan, čort zabyraj, to na ćomu treci my bačymo, jak Pejdž vpravyvsja zi svoїm vokalom, čogo javno ne vystačalo na mynulomu relizi. Tut my čujemo dovoli soplyvo-vidstoroneni intonaciї, jaki nas buduť suprovodžuvaty usi nastupni aľbomy gurtu toju čy inšoju miroju. A ščo ž rešta aľbomu, jaku prodjusuvav Tajers. Spojler – vona majže žodnogo razu ne pidvela. Meantime – ce buv najprjamišyj mistok miž metalom ta aľternatyvnoju muzykoju. Formacija dobre pryžylasja na ńju-jorkśkomu post-hardkornomu landšafti tyh rokiv, sered Biohazard, Life of Agony ta rannih Type O Negative. Ba biľše, šče j z takym zaumkuvatym korinnjam de možna znajty jak nou vejv z nojz rokom, tak i hardkor. Progresujuča repetatyvnisť Ironhead, vdale prodovžennja FBLA II abo cyničnyj natysk Role Model. Obertajte ščo zamaneťsja vašij neščasnij šyї, kačajeťsja odnakovo travmonebezpečno. Ta ž garjačkuvata Turned Out vperše z’javylasja na demo z dalekogo pidpiľnogo mynulogo, sprodjusovanogo tym že Aľbini. Gri instrumentiv vlastyvi rizki zupynky. Ryfy – strij na jakomu trymajeťsja vsja muzyka Šolomiv, grajuťsja jak stakato, vdarjajučy po golovi nemov godynnyk. Muzyka spravdi zvučyť mehanično, dejakym može naviť zdatysja, ščo bezdušno. Veś cej žorstkač rozbavljaje hiba ščo biľš produmani v dejakyh miscjah solo vstavky ta zvučnyj bas Genri Bogdana. Stav lajk, jakščo ty tež BOgdan!
Usi kazaly, ščo ce bude nastupna Nirvana, ale muzykaľni dilky promahnulysja. A oś hto ne promahnuvsja tak ce Pejdž Hamiľton podaruvavšy nam odyn z najkraščyh aľbomiv u dyskografiї gurtu ta bezumovnu klasyku takogo suhogo ta nepryvitnogo aľternatyvnogo metalu 90-h.
Betty (1994)
Na treťomu svojemu povnoformatnyku Pejdž i ko vyrišyly zajnjatysja eksperymentamy. Čas buv obranyj vdalo, jak raz pislja pokydannja gurtu jogo avstralijśkym rytm gitarystom Piterom Mengede, jakyj zavždy tjagnuv gurt kudyś v hardkornyj step. Vidteper Pejdž uzjav novogo gitarysta Roba Ečeverria, kotryj jak dali vyjavyťsja, ne fakt ščo buv sluhnjanišyj za Mengede. Zazvyčaj Betty 94 vvažajuť najbiľš eksperymentaľnym aľbomom helmetiv. Vin vključaje bagato vplyviv vid džazu i bljuzu, togo čomu Pejdž kiľka rokiv pospiľ včyvsja v koljazi. Cytujučy Hamiľtona: «Ja namagavsja napravyty muzyku v trišky inšomu naprjami. Ja znaju, bagato faniv buly rozčarovani, ale ja dumaju važlyvo probuvaty rosty v muzykaľnomu plani». Pidpysujuť pid kožnym slovom. Svoїm orijentyrom pry roboti nad Betty Hamiľton obrav taku skladnu, ale taku riznomanitnu dyskografiju Devida Bouvi. Tomu dysk vyjšov najcikavišym z usijeї tvorčosti šolomiv na mij smak. Pejdž perebrav bagato styliv ta naprjamkiv na cij plativci, vid čogo vona zazvučala spravdi po rok-n-roľnomu. Kožna pisnja, jak igraška na velykomu novoričnomu derevi namagajeťsja sjajaty jaskraviše za inši. V krislo prodjusera na cej raz vsivsja T-Rej, jakyj specializujeťsja na hip-hop artystah, i ce dalo svoї perevagy. Vin jak ljudyna z nezamylenym okom, z inšoї sfery, zmig rozgljadity potencial v cij kupci muzykaľnyh zadrotiv. Syngl Milquetoast, jak zavždy buv viddanyj na potalu inšij ljudyni, a same Batč Vigu, jakyj, bljaď tvoju ž matir, znov ž taky prodjusuvav Nevermind Nirvana. Ja vže ne znaju, ce jakeś prokljattja gurtiv počatku 90-h, čy ščo? Hoča trek vsim spodobavsja, i naviť potrapyv u obožnjuvanyj mnoju fiľm «Kruk» togo ž roku Aleksa Projasa z Brendonom Li. Trek – ne mij vybir, nadto standartno, ale kadry z fiľmu posluguvaly klipom na pisnju. Na plativci začotno vse! Karbovani ryfy, Helmet perši hto spustyv strij gitar do Drop D, šče do Korn i vsih cyh vašyh brudnyh, nemytyh nju-metalistiv. Bronebijni barabany Džona Steńjera, osoblyvo malyj givnjuk, jakogo tak nenavydjať oldskuľni fanaty Metallica. I pryjemna, jak poduška bezpeky pry lobovomu zitknenni bas-gitara Bogdana. Na dysku povno eksperymentiv z formoju ta zmistom, jak ot Biscuits for Smut v styli Faith No More, z jakymy gurt turyv todi, fankova spouken vord štučka The Silver Hawaiian i reverans u bik koreniv klasyčnogo hard roku Sam Hell. Ostannja zigrana v brudnij, bljuzovij maneri, nahabno kopijujučy zvučannja staryh zapysiv zi spivom jakyhoś čornoškiryh bljuzmeniv z pivdnja, jaki pidigruvaly sobi ledve ne doloneju po kolodi. Diďko, tut naviť je jakyjś kaver faľšyvka na stareznyj gitarnyj džaz nomer Beautiful Love. Prote moї favoryty tut očevydni – zljučyj gruvač Tic i I Know, ščo niby prokydaje tebe vid netryvkogo snu na počatku svoїm gučnym gurkotom, a potim gotuje do boju z budennymy problemamy, jaki pid kineć vyjavljajuťsja šče glybšym miražem. Nedolik, tiľky v tomu, ščo nemaje javnyh hitiv, jak na Meantime. Vtim ja zavždy buv biľše za zagaľnu jakisť materialu, niž strimke, ale take švydkoplynne zadovolennja vid syngliv ta bengeriv.
Takož važlyvoju podijeju, kotra možlyvo vplynula na zminu kursu grupy na cij plativci može buty pisnja Helmet «Just Another Victim» zapysana spiľno z hip-hop vykonavcjamy House of pain dlja saundtreku fiľmu «Sudna nič» 93. Pro sam fiľm ničogo horošogo ne čuv, tomu skoriš za vse ridkisne lajno, ale bagato hto vvažaje saundtrek prototypom togo, ščo my pobačymo v oblyčči pryjdešńogo Nu-Metal-u. Napravdu, taki gurty, jak Deftones ta Linkin Park poznačajuť Helmet sered svoїh džerel nathnennja. Perši pam’jataju zapysaly kaver na Sinatra z peršogo aľbomu, a drugi zaprošuvaly Pejdža v jakosti gostja, na jakijś pisni. Same skoriš za vse tomu Betty v mene jakoś asocijujeťsja z «Songs of Love and Hate» vže ogljanutyh raniše mnoju Godflesh.
Ščo šče skazaty, na dodaču? Šykarnyj dysk, prosto etalon aľternatyvnogo metalu dlja najkraščogo roku v istoriї ćogo naprjamku. I jedynym pytannjam, ščo zalyšajeťsja na ostanok, hto cja ščaslyva divčyna z obkladynky?)
Aftertaste (1997)
Dlja zapysu svogo 4 syna Helmet vytratyly na rik biľše zvyčnoї dvoričky. I na ce buly svoї pryčyny. Gitaryst znov vtik z gurtu, tomu Hamiľtonu dovelosja vse zapysuvaty v čotyry ruky v tŕoh člennomu skladi. Miksuvav aľbom nihto inšyj, jak sam Terri Dejt, ljudyna jakij my povynni buty vdjačni majže za vsi kanonični relizy Pantera ta dva krutyh aľbomy Soundgarden «Louder Than Love» ta «Badmotorfinger». Ale i tut ne bez nepodobstv. Cja osobystisť takož bula pryčetna do vypusku 3 aľbomiv mať jogo Limp Bizkit. Hoča godi, ziznavajtesja, koliťsja, vse odno ž pidšumok sluhaly, i naviť podobalosja. Oś tomu, Aftertaste (1997) vyjšov najvažčym aľbomom zolotogo skladu helmetiv. Z peršogo treku Pure hlopci zaprjagajuť svoju ryfovu stokato mašynu. Čystogo vokalu stalo nabagato biľše. Ta j v cilomu, Aftertaste z porivnjano suhuvatymy ta skupymy na ekspresiju mynulymy tŕoma plativkamy stav nabagato biľš emocionaľnym. Pejdž ledve ne zryvajeťsja na zapysi. V palitri zvukiv pobiľšalo dramy, jak u Birth Defect ta Broadcast Emotion. Kožna kompozycija, jak odyn deń v miśkomu pekli, hytrospletenyh provulkiv. Na plativci čutna ta vulyčna energija, rodom z neblagopolučnyh rajoniv Bruklina. Pro ce nače kaže j obkladynka, jaka biľše pidijšla b dlja jakogoś gagsta-repu. Saund povernuvsja do togo šumovogo burevija revučyh gitar z debjutnogo Strap It On. U gri vidčuvajeťsja ob’jem ta dovgyj, z takym sobi šlejfom fitbeku. Muzyka stala v dekiľka raziv biľš melanholijnoju, z takym sobi post-metaličnym prysmakom, čy točniše pislja-smakom, jakščo braty do uvagy nazvu dysku. Očevydnym hitom plativky je Driving Nowhere, ale meni biľše zahodjať bojova Harmless ta bonusna Complete, jaka z’javylasja u kiberpank fiľmi «Džonni mnemonik» z Kianu Rivzom togo roku. Nu i zvisno ž Diet Aftertaste, jaka v kotre nagaduje pro te, ščo najsokovytiša myť pisni – ce pauza pered škvalom gitarnyh atak, ščo vdarjajuť po pyci.
Aľbom suprovodžuvavsja turne na pidtrymku relizu, dlja jakogo Hamiľton najnjav gitarysta Krisa Trejnora z post-hardkornoї formaciї Orange 9mm. Govorjačy pro ostannje v zolotogo skladu turne vin zgaduvav, jak plakav u goteľnomu nomeri pislja koncertu v Mančesteri, oskiľky znav, ščo Helmet nemynuče rozpadeťsja i jomu ne zalyšyťsja žodnoї inšoї grupy, de vin mig by graty. Tak i stalosja. Na tli tryvalyh pryvatnyh superečok učasnyky vyrišyly prypynyty robotu. Na zapytannja pro rozpad Hemilton vidpovidav tak: «9 rokiv, 1600 koncertiv, 5 aľbomiv, nam bulo prosto važko dyvytysja odyn na odnogo». Udarnyk potim kazav: «Helmet rozpavsja, i ce buv spravdi poganyj rozryv. Ce zalyšalo nepryjemnyj pisljasmak u roti». Cym zakinčujeťsja istorija oryginaľnogo skladu, ale ne ideї samoї grupy.
Mižaľbomnyj period
Poky gurt buv u neobmeženij vidpustci Hamiľton ne sydiv sklavšy ruky. Jomu bulo čym zajnjatysja, j razom z tym vidpočyty vid rok muzyky. Vin napryklad spivpracjuvav z gollivudśkym kompozytorom Eliotom Goldentalem nad saundtrekamy do takyh stričok, jak «Snovydinnja» ta dyvnoї ekranizaciї Šekspira «Titus» 99 roku. Ce bula vže druga spiľna robota pislja «Sutyčky» (1995) Majkla Manna, de vin buv častynoju «gitarnogo orkestru» pid nazvoju «Deaf Elk» razom z inšymy gitarystamy. Hamiľton, krim jogo studentśkyh rokiv, vže stykavsja zi svitom «serjoznišoї» muzyky. Za rik do vyhodu Aftertaste Pejdž zrobyv zapys z nimećkym gitarnym avangardystom Kasparom Bŕotcmanom.
Ce čortzna-ščo i zboku bantyk nazvaly «Zulutime», i javljaje vono z sebe strašnjučyj avangardnyj lajv nojz, na jakomu ci dva považni pana po čerzi ğvaltujuť svoї gitary vsjakymy tam pryladamy ta efektamy, vykryvljajučy їh do nevpiznannja. Zvučyť jak katuvannja, značyť i sluhajeťsja, jak katuvannja. Hoča takym audiomazahistam jak ja, može j pidijde. Takož v cej period času Pejdž zreštoju vtilyv svoju pidlitkovu mriju ta zigrav dekiľka koncertiv zi svoїm kumyrom Devidom Bouvi. Pejdž v intervju kazav: «Bouvi znav Helmet — my poznajomylysja dva roky tomu na festyvali v Nimeččyni — ja zustriv jogo, i vin skazav: «Helmet? Ja ljublju Helmet!» I ja počynaju smijatysja, typu «Tak… pravyľno. Pravyľno!»». Devid zaproponuvav jomu zigraty dekiľka koncertiv, i tak vono i stalosja. Bouvi vdalo popavsja Hamiľtonu todi, bo jak raz vmerla jogo osnovna grupa, a vin buv u stani rozlučennja z družynoju, tobto na samomu dni svogo žyttja.
Size Matters (2004)
Prote Helmet vse odno jakoś vidrodyvsja, u 2004 roci. Spočatku Hamiľton vidpravyv zaprošennja dvom oryginaľnym učasnykam gurtu, ale i Bogdan, i Steńjer vidhyly propozyciju, tomu Pejdž nabrav inšyh muzykantiv. Sklad buv posylenyj kolyšnim barabanščykom White Zombie Džonom Tampesta, a bas viddaly vže turyvšomu z gurtom Krisu Trejneru. Koly buly gastroli na pidtrymku rejunion aľbomu, to ostanńomu vse-taky viddaly rytm gitaru, bo misce basysta tymčasovo prosiv Frenk Bello, učasnyk znamenytyh treš metalistiv Anthrax. Samo soboju, Bogdan i Steńjer buly nezadovolenyj i žburljalysja fekalijamy v Pejdža v presi, ale ce bula peredbačuvana reakcija. I vse ž taky dozolju sobi staty na storonu frontmena i skazaty v jogo zahyst, ščo toj odnače proponuvav їm pryjednatysja do rejunionu – vony vidmovylysja, rešta їh problemy. Cytujučy Hamiľtona: «Ja rozumiju, čomu Džon (udarnyk) zasmučenyj. Je ljudy, jaki vvažajuť, ščo lyše oryginaľnyj sklad može sklasty grupu. Ale je inši, jakym ce bajduže. Mene biľše hvyljuje te, čy muzyka horoša». Potim vin šče dodav: «Ja ne namagajusja komuś zamylyty oči. Ce novyj Helmet». V mene takoї problemy ne bulo, bo koly ja šče davno poznajomyvsja z tvorčistju gurtu, to dlja mene ne isnuvalo rozpodilu na periody zolotogo skladu i novogo Šolomu. Pry prosluhovuvanni rejunionu prosto ne treba nadjagaty roževi okuljary j pidgodovuvaty zavyščeni očikuvannja. «Size Matters» 2004 ne dotjaguje do Betty ta Meantime, ale vin je prjamym prodovžennjam Aftertaste za svoїmy napracjuvannjamy. Prodakšen osučasnyvsja i stav šče biľš vylyzanym. Stiv Aľbini gyduje vamy zasranci. Na «Size Matters» panuje biľš čadova atmosfera. Aľbom sluhajeťsja, jak jakyjś typovyj but rok dlja radiostancij, na kštalt Disturbed abo Godsmack. Biľše hukiv, biľše pryspiviv i momentiv, ščo dobre zapam’jatovujuťsja. Zagalom, zvuk stav čitkišym ta legšym dlja spryjnjattja, ale vodnočas biľš vybuhonebezpečnym. Kožna pisnja pretenduje na status hita ta bengera. Do reči, ščo cikavo, v period roboty nad dyskom Hamiľton zustričavsja z aktrysoju Vajnonoju Rajder, i dejaki teksty piseń buly nathnenni їhnimy stosunkamy. Vona bula davńoju fanatkoju Helmet. Za її slovamy, uljubleni aľbomy v neї Aftertaste i cej. Hto b sumnivavsja.
O bozje, jaki vony myli!
Z ćogo aľbomu meni najbiľše podobajuťsja vidkryvačka Smart, prysvjačena jak raz Rajder, vidtjažna Everybody Loves You ta Throwing Punches, jaka šče zasvitylasja u saundtreci peršogo Underworld-u z Kejt Bekinsejl. Z prymitnogo šče možu zgadaty Enemies z її industriaľnym vstupom, ščo nagaduje meni pro Godflesh i Crashing Foreign Cars, jakij vdilyly misce v saundtreci gonočnoї gry Burnout Paradise.
Monochrome (2006)
Nastupnyj reliz v onovlenomu skladi vyhodyv vže ne z takoju pompoju. Možlyvo tomu vin meni spodobavsja trišky biľše niž mynulyj. Naprykinci 2005 roku kompanija Interscope vidmovylasja vid Helmet pislja slabkyh prodaživ Size Matters. Monochrome 2006 buv zapysanyj i sprodjusovanyj Vortonom Tajersom, z jakyj buly zapysani perši dva aľbomy, i ce dajeťsja v znaky. Helmety staly gučniše, žorstkiše ta zagalom biľš mehanično zvučaty. Monohromna obkladynka dobre pidkresljuje nastrij plativky. Hamiľton vvažaje cej aľbom povernennjam do koreniv, tiľky z kraščoju jakistju zapysu. Dlja aľbomu vin i Trejnor povernulysja do studiї z novospečenym barabanščykom Majkom Džostom. Graje na cymbalah vin ne girše za svoїh poperednykiv. Meni osobysto naviť biľše podobajeťsja, niž na Size Matters. Hamiľton krim svojeї zvyčnoї tonaľnosti spivu, šče sprobuvav ličyločky, jaki buly populjarni u nju-metalistiv, typu tyh že Korn čy Coal Chamber. Povernulasja kolyšnja gitarna nojzovisť ta haotyzovani solo, jak u pisni Brand New. Vse na aľbomi take zljušče, tiľky vokal takyj že protjažno melanholijnyj zalyšyvsja. Zaglavnyj trek Monochrome, kotryj niby peredaje vitannja Sinatri, naviť potrapyv u tretju častynu Pyly, klip vidpovidnyj. Tak na Monochrome menše gruva ta igor z fitbekom, ščiľnyj zvuk ta pryzemlena stylistyka, ale aľbom vse odno čomuś meni imponuje.
Pizniše grupa rozijšlasja z Warcon čerez nyzku finansovyh superečok miž Hamiľtonom i vlasnykamy lejblu. Forntmen kazav: «Amphetamine Reptile j Interscope buly dlja nas fantastyčnym dosvidom, a Warcon buv peršym vypadkom, koly ja spravdi zitknuvsja z buď-jakymy problemamy z lejblom. Ja doviryvsja komuś i mene obduryly. Ja ne gorjuju čerez ce, ale ja vtratyv bagato grošej. Vony nikoly ne platyly meni gastroľnu pidtrymku, jaku vony zobov’jazuvalysja platyty za kontraktom. Bulo bagato rečej. Ja nikoly ne bačyv žodnogo penni gonoraru vid nyh, ale zaraz ja volodiju plativkoju [Monochrome], tomu ce mij rekord».
Seeing Eye Dog (2010)
U veresni 2006 roku Kris Trejnor ogolosyv, ščo pokydaje grupu pislja majže desjaty rokiv roboty z Pejdžem Hamiľtonom. Kiľka dniv potomu Majk Džost takož zalyšyv kolektyv, po simejnym obstavynam. Čerez zminy u skladi Hemilton buv zmušenyj skasuvaty bagato koncertiv, zaplanovanyh na kineć 2006 roku v SŠA ta Jevropi. A ja nagadaju, ščo Helmet vidkryvaly Guns N’ Roses v їh turu grudnja 2006. Pislja takogo kidalova, Hamiľton nabrav vsjakyh nou nejmiv, i prodovžyv pracjuvaty z nymy. Somyj studijnyj aľbom Helmet, «Seeing Eye Dog», buv vypuščenyj 7 veresnja 2010 roku. I ja budu vidkrytym, za ščo kupyv, za te j prodaju. Seeing Eye Dog najnyžča planka v kar’jeri Helmet. Hamiľton vyrišyv pomišaty muzyku gurtu z post-rokom. Vyjšlo nu duže ne duže. Vse jakeś nudne, roztjagnute i zatjagnute. Vid plativky smerdyť tym aľternatyvnym bolotom, v jake zanurylysja usi nojz rok gurty 80-h pislja vyhodu Nevermind. V spysku kompozycij naviť je embijent «Morphing» i lažovyj kaver na Beatles. Pravyľno, koly nemaje vlasnyh idej zabyvaj aľbom vsjakym šumovym lajnom, vydajučy jogo za avtorśke bačennja ta konceptuaľnisť, i obov’jazkovo, obov’jazkovo – kaver na jakuś vidomu pisnju. Klip na odnu z piseń, vykonanyj v komiksnij stylistyci, vygljadaje prosto žaljugidno u porivnjanni z vysokobjudžetnymy, garno zmontovanymy ta možna skazaty gollivudśkymy klipamy z Meantime čy Betty. Cikavym vydajeťsja meni tut hibaščo obkladynka, kotra nagaduje kartynu francuźkogo hudožnyka Ramona Kasasa «Juna dekadentka». Je zvisno tut i garni treky, jak ot vstupna «So Long» abo tytuľna «Seeing Eye Dog», ale ce mizer porivnjano z inšymy plativkamy kolektyvu. Na ćomu momenti staje zrozumilo, ščo htoś peregoriv do svojeї tvorčosti.
Dead to the World (2016)
Dead to the World. Dead to the world – ce jak ja sebe počuvaju kožnogo razu, koly zakinčuju ogljad dyskografiї jakogoś gurtu, ale meni brakne sliv. Cja piznja dytyna Pejdža Hamiľtona vyjšla, čerez cilyh 6 rokiv perervy. Use, finišna prjama, Pejdž zostavsja odyn, točno postať na obkladynci, z kupkoju salag, takyh že jakym i vin koly pryjšov do Glena Branky. Protjažni akordy z žyrnym fitbekom darujuť počuttja jakoїś bezkinečnoї samotnosti, čystoty j povnoї abstrakciї. Dead to the World pislja Seeing Eye Dog vydajeťsja kovtkom svižogo povitrja i ne pospišaje davyty tebe svojeju važkistju. Dodalosja post-metaličnoї nespišnosti ta legkyh pop akordiv. Atmosfera Expect the World ne dušyť odrazu ž, a ukutuje tebe u počuttja vysnaženosti ta pryrečenosti. Rozpač, vidčajdušnyj rozpač z posmiškoju na vustah Die Alone. Rok-n-roľne zavzjattja I Love My Guru i mynula rizkisť ta napruga Drunk in the Afternoon. Dead to the World smakuje, jak kelyh aromatnogo vyna bagatoričnoї vytrymky. Očyščene vid lušpynnja ta zmoršok oblyččja Helmet. Hamiľton vlyv kraplju svižoї krovi vid šugejzu i stare tilo Helmet ožylo, vydavšy, jak na mene, svoju lebedynu pisnju.
Na cij noti, proponuju vam postavyty lajk ćomu video, napysaty komentar, pidpysatysja na kanal i rozproščatysja. Do novyh zustričej.