Alina Ziniuk
Majkola razom z Rapchick vypuskajuť spiľnu kompozyciju «Verba» – pro te, ščo čas ta ljubov zavždy syľniši.
Majkola stvorjuvav kompozyciju, jaka z peršyh zvukiv bratyme sluhača za kožne nervove zakinčennja, ale bez zasmaľćovanyh rym «kalyna – Ukraїna». Tomu, koly zgadavsja davnij vyraz «Pohylylasja verba, plače nad vodoju», z’javylasja ideja pisni.
«Ja pysav z dumkoju pro moju babu, jaka mene vyrostyla. Zgaduvav, jak vona jšla z roboty dodomu i kožni kiľka hvylyn zupynjalaś, ščob perepočyty. Vona bula duže syľnoju ljudynoju, ale kožen prožytyj rik tysnuv na neї vse biľše. Tak i Verba, vona roste vgoru i tverdo stoїť rokamy, ale čas zavždy syľnišyj, tomu vrešti-rešt derevo hylyťsja do zemli…»
Razom z Tarasom (Rapchick) vykonavci pracjuvaly nad istorijeju pro doroslišannja: jak v dytynstvi vse zdajeťsja jaskravym ta prostym, ta, ščo staršym staje geroj, to biľše v žytti perepon, gorja i problem. Važlyvo buty micnym duhom, ščob use perežyty i ne zlamatysja pid presom buttja.
Perehoďte za posylannjam, sluhajte «Verbu» na zručnomu majdančyku i pidtrymujte ukraїnśku muzyku. Same zavdjaky vam v trendah z’javljaťsja kruti kompozyciї ukraїnśkyh vykonavciv, a ne muzyka voroga.