Alex Droptape
Videoversija
Nikoly ne mig nazvaty sebe velykym šanuvaľnykom brytanśkogo gurtu Bring Me the Horizon. Pry ćomu znajomyj z komandoju majže z počatku її isnuvannja, tobto až z 2004 roku. Neščodavno natrapyv na vystup gurtu na ceremoniї nagorodžennja NME Awards 2022, na jakij Bringy zigraly kiľka piseń. Po-perše, vystup duže krutyj, a po-druge, brytanci graly pid ukraїnśkym praporom. Oli Sajks naviť vyjšov z promovoju, ščo jakščo Kyїv ne vystoїť pered agresijeju z boku rosiї, to veś viľnyj svit pade. Oś taki slova pidtrymky vsim nam vid odnogo z najpopuljarnišyh metal-gurtiv sučasnosti. Cikavo, ščo same v cej čas ja majže bezperervno sluhav їhnij mini-aľbom Post Human: Survival Horror. Dosyť dovgo reliz ne vylazyv z mogo plejlysta. Povernuvšyś do poperednih plativok, ja zrozumiv, ščo same vidokremljuje cej mińjon vid inšyh aľbomiv brytanciv. Oskiľky prosluhovuvannja Bringiv spivpalo z їhnimy slovamy pidtrymky ukraїncjam, ja vyrišyv, ščo biľš ideaľnogo šansu pogovoryty pro tvorčisť gurtu vže ne bude.
Spočatku trohy zagaľnoї informaciї. Bring Me the Horizon utvorylysja v Jorkšyri, v misti Šeffild v 2004 roci. Biľšisť učasnykiv graje v komandi z počatku zasnuvannja kolektyvu, ale ne budu zagostrjuvaty na ćomu uvagu. Dumaju, dostatńo togo, ščo biľšisť znaje їhńogo lidera Olivera Sajksa, naviť jakščo ne čuv žodnoї pisni Bryngiv. Svoju nazvu gurt vzjav z frazy Džeka Gorobcja, jaku vin vymovyv v peršomu fiľmi sagy Piraty Karybśkogo morja. V ćomu ž roci novoutvorena komanda vypuskaje dva mińjony: The Bedroom Sessions i This Is What the Edge of Your Seat Was Made For. Vserjoz zaraz pro nyh govoryty dosyť važko, adže ce duže syryj detkor, jakyj dijsno vypuščenyj prjamisińko z ćogo samogo “bedruma”. Ale čogo v nyh ne vidnjaty – junaćkogo zapalu, drajvu i agresiї. Vže v 2006 roci vyhodyť peršyj longplej pid nazvoju Count Your Blessings.
Zagalom muzykanty prytrymujuťsja stylistyky poperedńogo mini-aľbomu, grajučy dosyť agresyvnyj i prjamolinijnyj detkor, jakyj ne pozbavlenyj melodyzmu. Pryčomu garmonični hody duže navijani švedśkym melodyk-detom, jakym, naspravdi, v toj čas nadyhalosja duže bagato metal-gurtiv ne tiľky v Jevropi i Štatah, ale j v Japoniї. Viźmu na sebe smilyvisť prypustyty, ščo na Olli Sajksa z kompanijeju povplymvaly ne tiľky švedśki, a amerykanśki gurty. Jakščo ne pomyljajuś, Olli kolyś govoryv, ščo ljubyť tvorčisť Darkest Hour, jaki, v svoju čergu, odni z peršyh pojednaly jevropejśku školu melodetu z amerykanśkym hardkor-pankom, zrobyvšy cej syntez takym, jakym jogo znaje biľšisť sluhačiv melodyčnogo metalkoru.
V buď-jakomu vypadku, junaky vypustyly dosyť baďoryj reliz dlja svogo času, jakyj spodobavsja pryhyľnykam detkor-žanru. Bringy spijmaly hvylju, bo same v cej čas detkor nabyrav populjarnisť i kolektyvu vdalosja zajnjaty svoje misce v sercjah fanativ stylju. Ale sluhajučy robotu zaraz, ja lovlju sebe na takij dumci: naskiľky ž cej reliz je dženerik-aľbomom svogo času. Ja rozumiju, ščo je svij šarm v syromu i šorstkomu zvučanni, v junaćkomu zadori, neprofesionalizmi i tomu podibnomu, ale reliz zvučyť skoriše jak zatjagnutyj mińjon, aniž povnocinna studijna robota. Ne znahodžu žodnogo sensu sluhaty cej aľbom, jakščo na ńomu ne vyris abo ne nostaľguješ po mynulym časam.
Dumaju, bagato hto zi mnoju pogodyťsja, ščo same drugyj longplej Suicide Season 2008 roku prynis Bringam toj samyj goryzont, jakyj rozpahnuv їm dveri v metaličnyj mejnstrym, zrobyvšy gurt po-spravžńomu populjarnym. Sezon samogubstv počynaje vymaľovuvaty indyviduaľne zvučannja komandy: rvani ryfy z legkym naľotom granževogo brudu, baďori j potužni brejkdauny i, najgolovniše, same na ćomu relizi povnocinno projavljajeťsja vpiznavanyj vokal Olli Sajksa. Vidnyni vin vykorystovuje ne tiľky ekstrym-tehniky, a j dozvoljaje sobi uriznomanitnyty partiї za dopomogoju čystogo vokalu. Taki treky, jak The Comedown ta Chelsea Smile staly dosyť velykymy hitamy. Po suti, biľšisť sluhačiv počaly vpiznavaty gurt samoe po cym kompozycijam. Na aľbomi pogostyly Džej Džej Pyters z avstralijśkyh Deez Nuts ta Sem Karter z brytanśkyh Architects.
Suicide Season – ce dijsno velykyj krok vpered v porivnjanni z mynulym relizom. Bezperečno, aľbom je za ščo ljubyty i hvalyty. Ale! Dilo v tomu, ščo vin jak ne zahopyv mene u 2008 roci, tak i ne vyzvav osoblyvyh emocij zaraz. Po velykomu rahunku, jakščo vidkynuť syngly, to banaľno na relizi ničogo sluhaty. Kompozyciї budujuťsja zdebiľšogo na potužnomu škvali z repetatyvnyh ryfačiv, hoč mušu vyznaty, ščo dejaki z nyh dijsno kruti, abo ž na pogano strukturovanyh sekcijah, čym, mušu zaznačyty, Bringy grišať naviť po śogodnišnij deń. Ščob zrozumity ščo ja maju na uvazi, pryvedu v pryklad interljudiju No Need for Introductions, koly komanda z čilovogo embijentu perehodyť v blasty, šynkujučy їh groulom, vykrykamy i vsim, ščo tiľky potrapljaje pid ruku. I ce vśogo-navśogo za odnu hvylynu. Rozumiju, ščo interljudija zroblena zarady žartu i ja b ne stav naviť akcentuvaty na nij uvagu, aby vona dosyť točno ne vidobražala nevminnja komandy buduvaty strukturu kompozycij. Šče jak pryklad – It Was Written in Blood. Očevydno, ščo pisnja pysalaś spyrajučyś na golovnyj ryf z pryspivu. Tobto, hlopci prydumaly ryf, jakyj їm spodobavsja, ale zrobyty na osnovi ńogo cikavyj trek v nyh ne vyjšlo, tomu vse ščo ne pov’jazane z ryfom – možna smilyvo vykydaty v smitnyk, osoblyvo vokaľni liniї Sajksa.
Naviť jakščo my perenosymoś v 2008 rik, to davajte pogljanemo na susidni komandy: Suicide Silence vže rik jak reliznuly The Cleansing, takož v tomu ž 2007 roci vyjšla robota The Ills of Modern Man vid kanadciv Despised Icon, porjad prohodyly Animosity z dyskom Animal, The Black Dahlia Murder z Nocturnal, a v tomu ž 2008 roci reliznulyś Carnifex z aľbomom The Diseased and the Poisoned i, zvisno ž, Whitechapel z potužnišym This is Exile. I ce ja nazvav gurty, jaki meni spaly na dumku same v cju sekundu. Ja vedu do togo, ščo na foni cyh reliziv Suicide Season prosto gubyvsja i perehodyv v rozrjad aľbomiv, jaki možna posluhaty, jakščo je viľnyj čas. Jak by tam ne bulo, ale Sezon samogubstv stav ostannim aľbomom v detkornij eri komandy, bo vže na tretij plativci gurt zrobyť suttjevyj krok vpered ta počne kardynaľno zminjuvatyś.
Aľbom z nejmovirno dovgoju nazvoju There Is a Hell, Believe Me I’ve Seen It. There Is a Heaven, Let’s Keep It a Secret vyjšov v 2010 roci. Važlyvo nagolosyty, ščo do Bryngiv pryjednujeťsja gitaryst i zasnovnyk avstralijśkogo metalkor-gurtu I Killed the Prom Queen Džona Vajnhofen. Pered tym jak staty povnocinnym učasnykom Bring Me the Horizon, vin v 2008 roci razom z amerykancjamy Bleeding Through vypuskaje dysk Declaration – odyn z moїh najuljublenišyh aľbomiv metalkor-žanru. Džona dovgo ne zatrymujeťsja v Blidinah, bo jomu ne podobajeťsja žyty v Štatah. Vin perebyrajeťsja v Angliju, de j pryjednujeťsja do Bringiv. Pryhid dosyť tehničnogo i talanovytogo muzykanta pozytyvno vidobražajeťsja na tvorčosti gurtu. Po-perše, ce vže tretij povnocinnyj reliz muzykantiv. Jakyj-ne-jakyj dosvid u hlopciv za plečamy je. Po-druge, v nyh je bažannja rozvyvatyś i ruhatyś dali. I po-tretje, Džona Vajnhofen z’javyvsja v komandi v potribnyj moment. Avstralijeć dopomig Bringam vyjty na novyj riveń jak muzykantam, bo očevydno, ščo Džona na dekiľka goliv pereveršuje šče dosyť junyh šalapaїv z Bring Me the Horizon.
Nezvažajučy na te, ščo brudnyj gitarnyj ton v cilomu zalyšajeťsja na misci, There Is a Hell značno rozšyrjuje songrajterśkyj diapazon muzykantiv. Z’javljajeťsja bagato atmosfernyh trekiv, Bringy ne curajuťsja integruvaty elementy, jaki zovsim ne pov’jazani z detkorom i det-metalom, a Oli Sajks biľše eksperymentuje z čystym vokalom, pry ćomu ne zabuvajučy pro ekstrim-partijamy. Inšymy slovamy, tretja plativka pokraščyla vsi aspekty zvučannja komandy i zrobyla material gurtu nabagato riznomanitniše.
Za rahunok togo, ščo struktura piseń stala biľš gnučkoju, brytancjam vdaloś pravyľno rozstavyty točky fokusu, akcentujučy uvagu na kuľminacijnyh momentah. Brejkdauny sami po sobi staly nabagato tehničnišymy, ale zavdjaky gramotnomu pidvedennju do kačovyh sekcij vony vidčuvajuťsja nejmovirno potužnymy. V ćomu velyka riznycja v porivnjanni z Suicide Season, de brejkdauny i postijna ryfovka skladajuť biľšu častynu kompozyciї. Čerez ce vony syľno rozmazujuťsja i skladajuť vidčuttja odnomanitnosti, tym samym zmušujučy sluhača perevesty aľbom u fonovyj stan.
There Is a Hell vrahovuje cej faktor, tomu hlopci starajuťsja gramotniše pidijty do struktury plejlysta, stavljačy dosyť spokijni i atmosferni nomery čerez kožni dekiľka kompozycij. Takyj pidhid dozvoljaje sluhaču perepočyty i perevesty duh, ščob potim z novymy sylamy povernutyś do potužnoї stiny zvuku. Takyj samyj pryjom Bringy vykorystovujuť v ramkah odnogo treku, tomu, jak skazav vyšče, plotni j nasyčeni brejkdauny zdajuťsja šče biľš zlišymy. A ce vže nazyvajeťsja profesionalizm i gramotnyj songrajtyng.
Jakščo gosti v lyci Džoša Skogyna iz gurtu The Chariot čy Džoša Frančeski iz You Me at Six ne vyzyvajuť pytań i zdajuťsja dosyť zvyčnymy, to oś kolaba zi spivačkoju Lights – ce vže ščoś neočikuvane i cikave. Vona garmonično vpysalaś v nove zvučannja kolektyvu. Її prysutnisť prydala pisnjam ne tiľky legkosti, a j romantyčnosti. Pokrytykuvaty aľbom je za ščo, ale lyše v dribnycjah. Vse ž taky ce peršyj krok na šljahu do čogoś novogo. Vidčuvajeťsja, ščo komandi staje tisno v ramkah detkor-žanru i їj hočeťsja čogoś kardynaľno novogo. Ale hardkorne korinnja syľno vroslo v zemlju i poky ščo tak prosto vidpustyty ne može. Čerez ce ideї nedostatńo smilyvi, bo obumovleni mežamy žanru. Pljus vse ž taky je provysajuči momenty u vygljadi ne syľno cikavyh nomeriv. Inšymy slovamy, čy možu nazvaty aľbom cilisnym? Ni. Čy možu nazvaty cikavym? Tak! Naviť skažu biľše, same cja šorstkisť i nerivnisť stvorjuje dlja mene nejmovirnyj šarm i robyť cej aľbom odnym z uljublenyh u komandy. Podaľša tvorčisť gurtu bude spyratysja na vsi osnovni novovvedennja ćogo dysku, ale značno їh rozšyrjujučy i dopovnjujučy.
Ale pered tym jak perejty do rozboru četvertogo relizu, treba obgovoryty odyn važlyvyj moment. Vyhid Džony Vajnhofena z gurtu. Zaraz meni znadobljaťsja šanuvaľnyky gurtu, oskiľky ja ne syľno v kursi vnutrišnih perepetij komandy, bo majže ne slidkuju za Bringamy poza mežamy їhńoї muzyky. Ja vyskažu svoje prypuščennja i bačennja sytuaciї, a vy mene popravyte abo ž napyšete reaľne položennja rečej. Naskiľky meni vidomo, Džona syľno konfliktuvav z Olli. Naviť śogodni vin pidtrunjuje Bringiv i dozvoljaje sobi kydaty sarkastyčni vyslovljuvannja v їhnju adresu. A Olli v svoju čergu až zagorjajeťsja ljuttju, koly htoś zgaduje pry ńomu Džonu. Meni zdajeťsja, ščo oskiľky Vajnhofen vyviv Bringiv na novyj riveń i značnoju miroju pospryjav rozvytku gurtu, vin stav peretjaguvaty kovdru na sebe, beručy obov’jazky lidera. Jak rozumiju, takyj rozklad ne podobavsja Sajku, tomu vidnosyny miž dvoma muzykantamy počaly nabyraty katastrofičnyh obertiv. Vse tak čy bulo ščoś inše? Zaljubky posluhaju spravžnju pryčynu ćogo konfliktu. Jakby tam ne bulo, ja zovsim ne proty, ščo Džona pokynuv gurt, oskiľky vin povernuvsja v ridnu Avstraliju ta reanimuvav I Killed the Prom Queen. V 2014 roci cej gurt vypustyv dosyť potužnyj reliz pid nazvoju Beloved. Ale ce vže inša istorija, tomu na ćomu momenti pogovorymo pro nastupnyj aľbom brytanciv.
Četvertyj studijnyj longplej pid nazvoju Sempiternal vyjšov u 2013 roci. Robota nad nym počalaś razom z Džonoju, tomu zovsim ne zdyvujuś, jakščo dejaki napracjuvannja avstralijcja popaly u finaľnyj treklyst aľbomu. Komanda jak vtratyla odnogo talanovytogo učasnyka, tak i prydbala ne menš važlyvogo muzykanta v lyci Džordana Fiša. Ostannij zajnjav misce klavišnyka, ale jogo roľ pošyrjujeťsja na programuvannja, perkusiju, vokal i take vidčuttja, ščo na vse odrazu. Majučy v svojemu skladi oficijnogo klavišnyka, gurt korystujeťsja možlyvostjamy Fiša na povnu. Kožen trek mistyť velyku kiľkisť aranžyrovok, programuvannja i sempliv. Sempiternal maje zovsim inše zvučannja. Bringy vidhodjať vid prydetkorenogo brudnogo zvuku, vidkryvajučy dlja sebe biľš čystyj, ale pry ćomu čipkyj i sfokusovanyj ton. Vidmiču, ščo inkoly vokaľni partiї Oli na dyvo nagadujuť Andersa Fridena zi švedśkyh In Flames. Osoblyvo vidčuvajeťsja v pryspivi Empire ta v kupleti And the Snakes Start to Sin. Ostannja nače navijana vajbom The Chosen Pessimist z dysku The Sense of Purpose skandynavśkyh melodet-legend. V cilomu, nemaje ničogo dyvnogo, adže zgadajemo z čogo počynav gurt i jakym žanrom nadyhalsja brytanci. Oskiľky zgadav trek Empire, to ne možu ne nagolosyty na tomu, jak kruto gurt počav pojednuvaty važki ryfy z temnymy elektronnymy štryhamy – zvučyť nejmovirno potužno i atmosferno.
Dumaju, ci dva epitety maksymaľno točno opysujuť nastrij aľbomu. Gurt často spoviľnjujeťsja i davyť sluhača ob’jemom. Takož ne možu ne akcentuvaty na tomu, jak tonko i garmonijno gurt vplitaje minorni lidy. Hotilosja biľše podibnyh kompozycij vid komandy, adže їm nejmovirno pasuje podibne v’jazke i tjaguče zvučannja. Jakščo htoś z vas dosyť davno slidkuje za moїm kanalom, to znaje moju ljubov do temnoї ta poviľnoї muzyky. U Bringiv buly vsi šansy na sto procentiv popasty v moї muzyčni smaky. Buly. Ale pro ce pizniše.
Pry ćomu Sempiternal ne obdilenyj dratujučymy momentamy. Їh ne bagato i vony stosujuťsja po velykomu rahunku syngliv. Ja govorju pro Can You Feel My Heart ta Sleepwalking. Ostannja, pravda, v menšij miri, ale oś Can You Feel My Heart – ce najperedbačuvaniša ta najprjamolinijniša pisnja, jaku tiľky možna ujavyty v svojemu žytti. Gurt nahabno ekspluatuje vuľgarnyj pryjom u vygljadi vyvedenyh na perednij plan syntiv. Vony vystupajuť lidamy i, po suti, navkolo nyh budujeťsja vsja kompozycija. Ci synt-melodiї konče prosti i v’їdlyvi, tomu zapadajuť v pam’jať vže pry peršomu prosluhovuvanni. Same tomu kompozycija stala takym velykym hitom i same tomu її obraly v jakosti synglu. Ce pravyľno. Ob’jektyvno hlopci zrobyly vse duže rozumno. Ja lyše vyslovljuju osobystu pretenziju, oskiľky inšyj material plativky dosyť cikavyj i produmanyj. Nevidomo čy zmig by aľbom staty nastiľky uspišnym, jakščo b jogo ne prosuvaly same taki prosti j prjamolinijni pisni. Synglom bula vypuščena takož pisnja Shadow Moses, jaka vže biľše vidobražaje zagaľnyj nastrij materialu. Do reči, Shadow Moses – ce nazva ostrovu, na jakomu vidbuvajuťsja podiї videogry Metal Gear Solid za avtorstvom znamenytogo gejmdyzajnera Hideo Kodzimy. Kažu pro ce ne zarady samogo faktu isnuvannja referensu, a dlja togo, ščob my zapam’jataly im’ja japonśkogo rozrobnyka, bo v majbutńomu jogo inicialy znovu opynjaťsja porjad z nazvoju gurtu. Pidvodjačy pidsumky, ja lyše dodam, ščo Sempiternal z rokamy stav tiľky krašče. Plativka vystupaje biľš zriloju variacijeju There Is a Hell i ne daje žodnogo sumnivu, čomu same vona vyvela gurt v najvyščyj ešelon sučasnogo metalu.
P’jatyj aľbom That’s the Spirit, jakyj vyjšov v 2015 roci, je najuspišnišym dyskom v kar’jeri Bringiv. Vin vysokoocinenyj jak krytykamy, tak i šanuvaľnykamy. Na cej raz hlopci vyrišyly ne dovirjaty zvučannja storonnim ljudjam, a sprodjusuvaty aľbom samostijno. Cju zadaču na sebe vzjaly Oliver Sajks i Džordan Fiš. Znovu taky, ob’jektyvno – aľbom krutyj i dokopatysja majže nema do čogo. Ob’jektyvno. Ale ja vvažaju plativku vynjatkovo slabkoju, nudnoju, bezidejnoju ta bezzuboju. Teper po-porjadku.
Startuje dysk z nejmovirno krutogo treka Doomed. U pisni čudovi aranžyrovky, klasna progresija ta čarivna vokaľna linija Oli Sajksa. Dodam, ščo cej trek stvorenyj dlja togo, ščob graty jogo vžyvu z symfoničnym orkestrom! Cja pisnja vmilo demonstruje, ščo muzyka gurtu staje biľš masštabnoju ta profesijnoju. V mene sklaloś vidčuttja, ščo kompozycija Hospital for Souls z mynuloї plativky ne prosto tak zakryvala dysk i Doomed naprjamu prodovžuje rozvyvaty podibne zvučannja – biľš poviľne, atmosferne i temne. Ja ni na sekundu ne sumnivavsja v tomu, ščo gurt viźme za orijentyr zvučannja Can You Feel My Heart i počne rozvyvaty podibne prjamolinijne zvučannja, tomu perše vražennja vid aľbomu bulo duže pryjemnym. Ljublju, koly mene dyvujuť i ja vyjavljajuś nepravym. Ale vidkryvajuča kompozycija dobre puskaje pyl u oči, adže dali jde vse rivno tak, jak ja sobi ujavljav. Davajte načystotu, Throne – ce Can You Feel My Heart nomer dva. Ti ž hody, ti ž pryjomy – vse absoljutno te same. Rozčarovanym sebe nazvaty ne možu, adže ja ce peredbačyv, ale osad zalyšyvsja, oskiľky Doomed pokazala takyj nejmovirnyj, ale prosranyj potencial.
Gurt značno zmenšyv zapal, adže, napryklad, taki kompozyciї jak Follow You abo Oh No – ce nastiľky radiofrendli-hity, ščo postav meni їh na fon ta zapytaj ščo za gurt zaraz graje – ja ne vidpovim. Bezperečno, ce pryjemni pisni, ale vony nastiľky je dženerik-kompozycijamy, ščo staje naviť sumno. Jak by ja ne krytykuvav tu ž Can You Feel My Heart, ale v nij odrazu čytajuťsja Bringy. Ja obožnjuju pop-muzyku, ale mene zavždy dyvuje odna rič: čomu kožen raz, koly metal-gurt zahodyť na pop-terytoriju, to vyhodyť nastiľky bezidejna, sira, typova i nikudyšnja srań. Pop-muzyku treba vmity graty. Ja rozumiju, ščo možna prymazatyś do populjarnyh tendencij, bo je velykyj šans spijmaty hvylju i dali sluhač tebe pidhopyť. Ale ščo za cym stoїť? Nevže koly htoś čuje nazvu Bring Me the Horizon, to odrazu asocijuje cej gurt z takymy kompozycijamy, jak Follow You čy Oh No? Jakščo vaša vidpoviď “ni”, to z’javljajeťsja inše pytannja: todi naviščo bulo ce vse?
Ne možu nazvaty aľbom poganym. Až nijak. Meni podobajeťsja syngl True Friends, v jakomu orkestrovi aranžyrovky akuratno dopovnjujuť dosyť prosteńki ryfy, drajvovoju vyjšla pisnja What You Need, jaka maje pankivśkyj zapal, vyščenazvana Doomed i šče možu nazvaty paru-trijku cikavyh momentiv, ale ne maju bažannja їh vyškribaty po zasikah. Na žaľ, dyvljačyś na kartynu v cilomu, cej aľbom ne jde ni v jake porivnjannja z Sempiternal. Jakščo b ne vyščenazvani pisni, to aľbom možna bulo b smilyvo vykydaty v smitnyk. Peredbačuvanyj, pozbavlenyj smilyvosti ta maksymaľno bezpečnyj dysk – oś jak ja opyšu That’s the Spirit.
Ja možu dovgo krytykuvaty That’s the Spirit, ale ščo sluhačam, ščo samomu gurtu spodobalyś same ci najslabši ta najneperedbačuvaniši jogo storony, bo na nastupnomu nomernomu relizi 2019-go roku pid nazvoju Amo Bringy gnuť same cju dženerik-liniju. Jedyne, ščo Amo ja možu nazvaty biľš smilyvoju plativkoju, adže Oli Sajks z kompanijeju kerujučyś pryncypom “goryť saraj – gory i hata” vže absoljutno ne korčať iz sebe krutyh metalhediv. Teper Bringy – kruti rokery. Amo, jak by zaraz ce ne prozvučalo, važkyj aľbom. Važkyj v plani opysu. Ja ne hoču davaty jomu vkraj tryviaľne vyznačennja “popsovyj”. Hoč ce slovo maksymaľno dasť ujavlennja pro zvučannja plativky. Amo maje svij šarm i ja naviť budu na storoni tyh, komu cej aľbom podobajeťsja biľše, niž poperednij dysk, adže hoča b na ćomu relizi Bringy ne kuľgajuť, ne znajučy na jaku nogu spyratysja. Ja mig by skazaty, ščo meni podobajeťsja cej dysk, jakby gurt bodaj trohy dodav naročytoї nedbalosti, stvorjujučy obraz takyh paj-hlopčykiv, v seredyni jakyh žyve spravžnij pank. Ale ni. Na ćomu dysku vylyzane absoljutno vse: vid struktury kompozycij do їh zvučannja. Vse nastiľky prjamolinijno, naskiľky možna ujavyty: kožna nota ćogo dysku ni na krok ne vidstupaje vid radio-standartiv. Na Amo Bring Me the Horizon prjamo vyznačyly, ščo hočuť buty gurtom, jakyj znahodyťsja v trendah sučasnoї muzyky i ohopljuje maksymaľno šyrokyj pul sluhačiv. Absoljutno ne zasudžuju. Gurt, jak i bagato inšyh naduspišnyh kolektyviv, obrav šljah najmenšogo oporu, namagajučyś dogodyty kožnomu peresičnomu sluhaču. Ale ja kazav, ščo ljublju, koly vyjavljajuś nepravym i mene dyvujuť. I ščo-ščo, Bringam ce vdaloś.
Pislja dvoh vidvertyh rozčaruvań gurt anonsuje seriju z čotyŕoh mińjoniv pid nazvoju Post Human. V 2020 roci vyhodyť perša častyna z pidzagolovkom Survival Horror. Jakščo b ne nazva, skoriš za vse ja projšov povz, adže meni zdavaloś, ščo dlja sebe vse zrozumiv i my z Bringamy rozijšlysja jak v mori korabli. Ščo cikavo, peršym synglom buv vypuščenyj trek Ludens, jakyj stav saundtrekom do gry Hideo Kodzimy pid nazvoju Death Stranding. Ja ž kazav, ščo im’ja znamenytogo gejmdyzajnera šče z’javyťsja porjad z Bringamy. Hideo tak samo jak i Kventin Tarantino spivpracjuje lyše z tymy, kogo sam ljubyť i hto jogo nadyhaje. Ne znaju jak same skooperuvalysja Bringy ta Kodzima. Meni zdajeťsja, ščo Hideo dijsno ljubyť tvorčisť Bring Me the Horizon, jakščo spyratysja na jogo muzyčni upodobannja. Prypuskaju, ščo do spivpraci jogo pidštovhnuv trek Shadow Moses, jakyj je odnym velyčeznym referensom na gru Hideo Kodzimy. Meni zdajeťsja, ščo same cja pisnja zaklala v geniaľnomu rozumi japoncja možlyvisť majbutńoї kolaboraciї.
Tak oś, Homo Ludens z latynśkoї movy perekladajeťsja jak “ljudyna, ščo grajeťsja”. Vyznačennja vperše z’javylosja v roboti niderlandśkogo istoryka Jogana Gejzyngy v 1939 roci. Suť jogo praci poljagaje v doslidženi pytannja providnogo značennja gry u vynyknenni j rozvytku kuľtury, a takož naskiľky sama kuľtura maje harakter gry. Krim ćogo, Ljudeny – ce takož vygadana rasa gumanoїdnyh istot u romani brativ Strugaćkyh “Hvyli gasjať viter”. Inšymy slovamy, ce nadljudy. Robota istoryka i knyga pyśmennykiv nastiľky poslužyly nathnennjam dlja gejmdyzajnera, ščo naviť logotypom i maskotom studiї Kojima Productions stav same Ludens. Oś takyj bekgraund u kompozyciї Bring Me the Horizon.
Pry ćomu cikavisť kompozyciї ne zakinčujeťsja lyše na samij nazvi. Koly ja vperše počuv trek, to jomu naviť vdalosja mene zdyvuvaty. Nezvažajučy na te, ščo v biľšosti ce elektronna kompozycija, trek povnistju pozbavlenyj prylyzanogo zvuku Amo. Bringy robljať rivno te, pro ščo ja kazav vyšče. Synty plotni ta rvani, gurt grajeťsja z dynamikoju ta v ramkah odnijeї kompozyciї zminjujeťsja stylistyčno. Pid kineć kompozyciї sluhača počynajuť zasypaty potužnymy ta važkymy ryfamy, pljus Oli zgaduje pro svij ekstrim. Odnak kompozycija vyjšla i 2019 roci i podumav, ščo ce takyj sobi ekskljuzyv speciaľno dlja gry.
Pizniše gurt vypuskaje syngl pid nazvoju Parasite Eve. Bringy znovu pryvertajuť do sebe moju uvagu zavdjaky nazvi pisni. Sprava v tomu, ščo ja velyčeznyj šanuvaľnyk odnojmennoї japonśkoї gry. I vgadajte v jakomu vona žanri? Pravyľno, survival horror. Parasite Eve tak samo jak i Ludens budujeťsja na shožij strukturi: kuplet vidvodyťsja pid spokijnu rytmičnu elektroniku, ščob vybuhnuty potužnymy metaličnymy ryfamy v pryspivi. Pry ćomu v pisni nejmovirno važkyj brydž, a pid final Oli znovu zryvajeťsja na kryk. Spodobaloś, jak postupovo gitarnyj distoršn počynaje pisočyty, stvorjujučy efekt zaškaljučogo klipingu. Zvučyť nejmovirno kruto! Malo togo, intro pisni mistyť sempl, vzjatyj z kompozyciї bolgarśkogo foľklorysta Petara Londeva u vykonanni Misteriї bolgarskyh golosov.
Cym dvom kompozycijam vdalosja kupyty mene z potrohamy. Ale najbiľše vrazyv vidkryvajučyj trek pid nazvoju Dear Diary. Po-perše, vin prosto potužnyj. Pljus cikavo bulo počuty povnocinne gitarne solo u vykonanni Bringiv. Kruto, biľše j dodaty ničogo z ćogo pryvodu. Po-druge, ne možna obijty nazvu kompozyciї. Dear Diary – ce prjama vidsylka do gry Resident Evil v žanri, vy ne poviryte, survajval horror. Keeper’s Diary – ce ščodennyk ohoroncja, jakyj pysav pro te, jak postupovo peretvorjujeťsja v hodjačogo mercja. Kuľminacijnym rjadkom ščodennyka vystupaje fraza “tasty, itchy”, jaku Oli vykorystav v liryci. Tišuś.
Taki treky, jak Teardrops ta Obey majuť nju-metaličnyj vajb počatku nuľovyh. Z nju-metalom takož pov’jazana zakryvajuča kompozycija One Day the Only Butterflies Left Will Be in Your Chest as You March Towards Your Death, jaka zapysana v kolaboraciї z vokalistkoju Evanescence Emi Li, a takož Itch for the Cure, nazva jakoї je ryversyvom Cure for the Itch – treka z peršogo aľboma Hybrid Theory vid Linkin Park. Cikavo, ščo jak trek Bringiv, tak i Linkin Park – ce korotki instrumentaľni nomery. Znovu takyj sobi referens? Naskiľky meni vidomo, Kingslayer – ce vidsylka do Call of Duty, oskiľky tak nazyvajuť gravcja, jakyj v muľtplejernomu režymi vbyv najkraščogo učasnyka protyležnoї komandy. Cja pisnja je dyvovyžnym syntezom z metalkoru, treš-metalu i kyslotnogo rejvu. Ne dyvno, adže ce sumisnyj trek z japonśkymy ajdolamy Babymetal.
Duže krutym vyjšla kolaboracija 1X1 z gurtom Nova Twins. Muzykantam vdalosja stvoryty spravžnij stadionnyj hit, pryspiv jakoї potribno spivaty cilym zalom. Hlopci znovu vykorystovujuť svij uljublenyj pryjom z lidujučymy syntamy, ale na cej raz akuratno zadvygajuť їh na zadnij plan, ščob akcentuvaty uvagu sluhača same na potužnyh ryfah i kačovomu rytmi. Vzagali, robota z elektroncoju na ćomu aľbomi nejmovirno gramotna. Džordanu Fišu moja osobysta pošana. Abo Miku Gordonu, jakyj dopomagav brytancjam. Na śogodni 1X1 – odna z najuljublenišyh piseń gurtu. Oś pryklad togo, jak možna pysaty dosyť prosti, ale pry ćomu ne dratujuči hity, jaki nabrydajuť vže pry peršomu prosluhovuvanni. Tak, ja znovu posylajuś na Can You Feel My Heart, jaku možu porivnjaty z linkinparkovśkymy Faint čy Numb – dvoma superhitamy, jaki ostočortity šče v moment vyhodu v 2003 roci. Pljus šče j zvučaly z kožnogo zustričnogo perdimonoklju. Do reči, takož dva najslabkišyh treka z Meteora. Ale pro Linkin Park v detaljah pogovorymo inšym razom. I duže skoro.
Vyjavljajeťsja, gurtu dostatńo vśogo 9 trekiv, ščob pokazaty bezmežnyj potencial svogo kompozytorśkogo talantu. Kožna pisnja z Post Human: Survival Horror zapysana v indyviduaľnij stylistyci, jaka pry ćomu jaskravo dopovnjuje poperednju kompozyciju ta vpysujeťsja v ramky čitko okreslenoї koncepciї. Gurt zvučyť nejmovirno sučasno ta po-spravžńomu unikaľno, pokazujučy svoje istyne oblyččja, a ne namagajeťsja vtysnuty sebe v mejnstrimni ramky, de ne možna robyty bodaj odyn krok v bik, adže ne daj b-že hoča b odyn mymoprohidnyj rozzjava ne zrozumije tvoju muzyku.
Vynykaje lyše take pytannja: z jakoju cillju zaplanovana serija Post Human? V mene je prypuščennja, ščo gurt vyrišyv viddaty anafemi osnovnu linijku aľbomiv, pryjnjavšy svij zirkovyj status i pustyvšy tvorčisť na samotik, de lyšajeťsja tiľky vypuskaty novyj material, prykladajučy minimum tvorčyh zusyľ. Mini-aľbomy seriї Post Human slugujuť viddušynoju, dozvoljajučy maksymaľno eksperymentuvaty zi zvučannjam, ne skovujučy sebe žodnymy ramkamy. Takož meni zdajeťsja, ščo kožen nastupnyj mińjon bude zvučaty zovsim inakše, niž poperednij. Inšymy slovamy, povna tvorča svoboda. Je šče virogidnisť, ščo gurt maje namir obkatuvaty novi ideї na cyh mini-aľbomah. Ce dasť možlyvisť pidgotuvaty sluhača do majbutńogo zvučannja, bezbolisno integruvavšy smilyvi ideї v nomerni relizy. Jak vono bude – pobačymo z časom. V buď jakomu razi Post Human: Survival Horror ne tiľky zibrav v sobi vse najkrašče z poperednih robit Bringiv, pry ćomu pomnožyvšy svoї syľni storony minimum na dva, ale j pokazav, ščo spysuvaty z rahunkiv Bring Me the Horizon šče zarano, adže gurt ne kydaje namiriv dyvuvaty sluhačiv. I ja biľš niž vpevnenyj, ščo na śogodnišnij deń muzykanty ne rozkryly j polovynu tvorčyh zdibnostej. A ce značyť, ščo poperedu nas čekaje šče bagato cikavoї ta hitovoї muzyky vid brytanciv, jaka stane nevid’jemnoju častynoju žyttja ljubyteliv važkoї muzyky.
Ščo ž, oś takym vyjšov mij ogljad dyskografiї Bring Me The Horizon. Rezjumujučy vse vyščeskazane, dodomu ščo taki roboty, jak There is Hell čy Sempiternal zaprosto prohodjať perevirku časom i, na mij pogljad, zvučať naviť krašče, adže my žyvemo v švydkoplynnomu časi i podibni roboty krašče rozkryvajuť svij potencial z rokamy, abo ž prosto dajuť možlyvisť zberegty v pam’jati časy, koly sam gurt čy standarty muzyky buly trohy inšymy. Čy možu te same skazaty pro toj že Suicide Season? Dumaju, tak, jakščo moje poperednje rečennja dlja vas maje sens po vidnošennju do cijeї roboty. A oś ščo stosujeťsja That’s the Spirit čy Amo… Vony ne pokazujuť nijakoї zuhvalosti i tijeї samoї syly duhu, ščob zalyšytysja v pam’jati na dovgi roky. Možlyvo ja pomyljajuś, ale zazvyčaj sluhači zapam’jatovujuť ti roboty, jaki jšly v rozriz z časom, abo vbyraly v sebe vse najkrašče zi svojeї epohy. Vsim cym može pohvastatyś Post Human: Survival Horror. Spodivajuś, ščo v majbutńomu cej aľbom zajme svoje počesne misce v sercjah šanuvaľnykiv, jak Suicide Season, There is Hell čy Sempiternal. Požyvemo-pobačymo. Na śogodni v mene vse, vsim djakuju za uvagu. Pidpysujteś na mij jutub-kanal i stavte vpodobajky, jakščo vam spodobavsja material. Takož pidpysujteś na moї inši socmereži. Vsi posylannja v opysi. Ščo ž, do zustriči, pobačymoś na storinkah sajtu. Sluhajte tiľky horošu muzyku.
- Mij jutub-kanal pro metal-muzyku: https://www.youtube.com/droptape
- Mij drugyj kanal pro videoigry ta kino: https://www.youtube.com/droptapelive
- Tvitter: https://twitter.com/Asp1re1nsp1re
- Telegram: https://t.me/droptape