Alex Droptape
Videoversija
V svij čas Korn kolosaľno na mene vplynuly. Možu skazaty, ščo same cej gurt perevernuv moje spryjnjattja metalu i pokazav, ščo žanr može vyhodyty daleko za jogo zvyčni ramky. Zvučannja Korn zahopylo mene svojeju potužnistju i nevlastyvoju dlja stylju zvukovoju palitroju. Na toj moment, a ja kažu pro kineć 90-h, ja vže sluhav zvyčni dlja metal-žanru komandy, taki jak Anthrax, Slayer, Iron Maiden, buv znajomyj z Pantera, Mensonom, granž-gurtamy i t.d. Ale vony meni prosto podobalyś i ja naviť ne dumav pro te, ščo muzyka može buty čymoś biľšym, aniž prosto zvukamy, jaki donosjaťsja z kolonok. Korn zmusyly mene vperše postavyty sobi try pytannja: čomu ce tak kruto zvučyť, čomu cej zvuk syľno vidriznjajeťsja vid vśogo inšogo, ščo ja čuv i čomu meni ce tak podobajeťsja? Koly my stavymo sobi pytannja, to počynajemo šukaty vidpovidi. I pošuk cyh vidpovidej mene zatjagnuv nastiľky, ščo naviť śogodni ja vse šče gorju metalom i, vlasne, roblju pro cej styľ riznomanitnyj kontent. Ščo ž, davajte diznajemoś, čomu Korn v svij čas vdalosja perevernuty svit metalu ta nazavždy zminyty jogo zvučannja. A golovne, naskiľky їm vdalosja vtrymaty planku jakosti, jaku vony zadaly majže 30 rokiv tomu.
Korn uvirvalysja v muzyčnyj svit v 1994 roci, koly vypustyly odnojmennyj debjutnyj aľbom. Z togo času vony porodyly duže bagato poslidovnykiv, jaki v tij čy inšij miri kopijuvaly їhnij styľ. Zarady spravedlyvosti treba skazaty, ščo Deftones takož pryklaly ruku dlja populjaryzaciї takogo žanru, jak nju-metal. Ščo ž do samyh Korn, to vony pereosmyslyly muzyku takyh gurtiv, jak Mr. Bungle, Red Hot Chilie Peppers i Faith No More. Debjutnyk Korn — ce sumiš avangardu, fank-roku i gruv-metalu, v jaki vkrapljujeťsja syrisť ta dynamika, harakterni granž-stylju. Trohy pizniše muzykanty počnuť eksperymentuvaty šče j z hip-hopom. Gurt vydiljavsja vid zvyčnyh metal-komand jak zovnišnim vygljadom, tak i zvučannjam. Duže nyźkyj barytonnyj zvuk gitar, velykyj akcent na rytm-sekciї, harakternyj biľš dlja fanku abo hip-hopu, a takož dyvnyj vokal Džonatana Devisa — vse ce kontrastuvalo z tym, ščo zvykly čuty šanuvaľnyky metalu. Ja vže ne kažu pro tematyku liryky. V nij pidijmajeťsja junisť Džonatana, jakogo domagavsja čolovik. Pislja Girls Girls Girls vid Motley Crue, abo Slayer’ivskogo Angel of Death vidčuvajeťsja syľnyj kontrast.
Ja čuv istoriju, ščo koly Megadeth vzjaly z soboju v tur Korn, to v gurt letily noži. Oś nastiľky їhnju muzyku ne spryjmaly fanaty Dejva Mastejna. Ljudy duže konservatyvni, osoblyvo jakščo my govorymo pro metalistiv. Vony ne duže ljubljať pryjmaty vse nove. Ale jak pokazuje praktyka, vygrajuť u ćomu protystojanni same muzykanty. Korotše kažučy, perša robota Korn narobyla šumu po vśomu svitu i, grubo kažučy, vyznačyla mejnstrymnu metal-tečiju na najblyžče desjatylittja. Meni duže podobajeťsja zapys, hoč ja ridko povertajusja do cijeї roboty. Ne tomu ščo vona vtratyla aktuaľnisť, a tomu ščo v junosti ja prosto-naprosto її peresluhav. Zabigajučy napered skažu, ščo zaraz aľbom duže čipljaje svojeju avtentyčnistju. Na 94-j rik dysk zvučav kryštalevo čysto. Bezdogannyj masteryng ta unikaľnisť zvučannja zabezpečyly aľbomu velyčeznu foru v plani aktuaľnosti, nezvažajučy na te, ščo dysk buv zapysanyj v kinci mynulogo storiččja. Z takym krutym zvukom vin duže legko sluhajeťsja v naš čas.
Usim cym ne može pohvalytyś druga robota muzykantiv — Life is Peachy 1996-roku vypusku. Ščodo zvuku — vse v porjadku. Ja kažu pro material. V ńomu prysutnja zanudnisť, čerez jaku dysk znahodyťsja v tini debjutnogo relizu. Ja rozumiju, čomu tak stalosja. Peršyj aľbom vystrelyv i hlopci provely veś čas v gastroljah. Raptova slava, vysnažlyvi tury, alkogoľ i narkota — ce ne najkrašči umovy dlja napysannja materialu. Zvisno, ščo biľšisť vidomyh aľbomiv tak i buly zapysani, ale raz na raz ne pryhodyťsja. I vtoma na ćomu dysku vidčuvajeťsja duže syľno. Na ńomu je klasni ideї i treky, ale jakščo dyvytyś na robotu v cilomu, to ja by opysav jogo jak vymučennyj. Vidčuvajeťsja, ščo hlopcjam treba buv čas, ščob dopracjuvaty material. Pry ćomu na Life is Peachy z’javyvsja povnocinnyj hip-hop trek — kaver na Wicked Ajsa-Kjuba, a takož hočeťsja vydilyty intro Twist, de bula zadijana fiška, jaka v majbutńomu stane vizytnoju kartkoju gurtu. Zvisno ž ja govorju pro šyzoїdnyj skat Džonatana Devisa.
Za dva roky komanda provela robotu nad pomylkamy. U vsiljakomu razi muzykanty navčylysja pravyľno pojednuvaty napysannja materialu i vžyvannja alkogolju, ščob vin ne zavažav, a spryjav tvorčosti. U 1998-mu roci vyjšov odyn z najuspišnišyh reliziv gurtu — Follow the Leader. Zavdjaky ćomu dysku Korn vdalosja povnocinno uvirvatysja v mejnstrym. Jak na mene, Follow the Leader je najbiľš vpiznavanym aľbomom sered sluhačiv. Vse zavdjaky takomu hitu, jak Freak on a Leash. Na pisnju bulo znjato krutezne video. Nad vizualom klipu i oformlennjam dysku pracjuvav vidomyj hudožnyk Todd Makfarlejn, vin že tvoreć Spauna.
Po suti, Follow the Leader — syntez idej mynulyh robit, jaki hlopci vyvodjať na novyj riveń. Vony šče biľše počynajuť zagravaty z fankom. Prykladom sluguje kompozycija Got the Life. Takož prodovžujuťsja eksperymenty z hip-hopom, čerez ščo gurt povnocinno počynajuť asocijuvaty z rep-tusovkoju. Zvisno, ščo znevažlyvi vykryky zi storony konservatyvnogo metal-spivtovarystva lunajuť šče častiše, ale hto vzagali na ce zvertaje uvagu? Džonatan Devis prohavav fišku zi skatom i povtoryv cej pryjom na zgadanomu vyšče Freak on a Leash. Aľbom zajnjav peršu pozyciju v čarti Billboard, obignavšy Backstreet Boys i Britni Spirs. Jakščo česno, zaraz take duže važko ujavyty. Ne dyvno, čomu nju-metal stav takym pryvablyvym dlja biľšosti prodjuseriv i novyh muzykantiv. Vsi hotily buty shožymy na Korn! Zaraz v meni zmagajuťsja dvi storony: ob’jektyvna i sub’jektyvna. Ob’jektyvno — aľbom nejmovirnyj. Vin zaslugovuje na vsi dyfiramby u svij bik. Naviť zaraz aľbom zvučyť duže potužno, a trek It’s On — odna z najuljublenišyh kompozycij komandy. Ale sub’jektyvna častyna mene vvažaje, ščo najkrašči roboty čekajuť na gurt poperedu.
Koly ja tak kažu, to zvisno maju na uvazi Issues 1999-go roku. Vśogo za rik gurt syľno zminyvsja. Zminyvsja pidhid do napysannja materialu, zminylaś atmosfera i zvuk, ale nasampered zminylyś muzykanty. Hlopci vstygly projty dejakyj vidrizok svogo žyttja v jakosti rok-zirok. Vony zvyklyś zi svoїm statusom, pljus v nyh počavsja period doroslišannja. Kožen perežyvav reaľni problemy: rozlučennja, alkogoľnu ta narkotyčnu zaležnisť i t.p. Muzykantiv takož peresliduvaly pytannja ščodo svogo majbutńogo. Napryklad, čomu pry zirkovomu statusi bankivśkyj rahunok dorivnjuje nulju. Vse nazvane vyšče ne moglo ne vidobrazytysja na muzyci Korn. Issues vydiljaje pohmura atmosfera. Aľbom v’jazkyj, v ńomu syľno vidčuvajeťsja tryvoga. Jakščo poprosyty mene opysaty dysk dekiľkoma slovamy, to ja oharakteryzuju jogo jak temnyj ta vidčajdušnyj. Mene biľše dyvuje, jakyj velykyj strybok v plani songrajtyngu Korn zrobyly vśogo za rik! Issues rezonuje meni naviť zaraz. Ja ne ljublju vykorystovuvaty slovo “doroslyj” po vidnošennju do muzyky, ale same cej termin vyryvajeťsja z moїh ust, ščob donesty dumku, jak kontrastuje cja robota z poperednimy aľbomamy. Nejmovirnyj reliz!
Prodovžuje rozvyvaty ideї Issues dysk 2002-go roku pid nazvoju Untouchables. Po-perše, zvuk stav agresyvniše i važče, a gitarni ryfy vražajuť potužnistju. Korn vdalosja zberegty tryvožnu atmosferu, ale pry ćomu dodaty zvučannju eklektyky. Aľbom mistyť bagato poviľnyh i zbenteženyh piseń: Hollow Life, Alone I Break abo No One’s There. Koly ja kažu pro eklektyku, to ne možu ne vydilyty napivelektronnu Wake Up Hate — odyn iz najdyvnišyh nomeriv aľbomu. Same zv’jazka z Issues i Untouchables maje dlja mene najbiľšu cinnisť v dyskografiї. Kažu pro ce zaraz, ščob vy rozumily z čym ja porivnjuju nastupni їhni roboty i na jaki momenty spyrajuś pry ocinjuvanni materialu. Bo jakščo do ćogo času Korn vypuskaly material, jakyj biľš-menš znahodyvsja na odnomu rivni, to dali muzykanty počnuť eksperymentuvaty zi zvukom, kynuť narkotyky ta uvirujuť v boga.
Startuje vse mnoju skazane aľbomom 2003-go roku Take a Look in the Mirror. I jak že ja nenavydžu cej reliz! Na aľbomi, bezumovno, je horoši treky. Napryklad, Did My Time, vydilju potužnyj ryf Right Now, ta j zgadaju paru-trijku cikavyh momentiv. Ale tut je važlyve “ale”. Rič u tomu, ščo Korn na cej moment tvorčo vydohlyś. I ce ne tiľky moї slova. Ja opyrajuś na avtobiografičnu knygu Brajana “Heda” Velča “Vrjatuvatyś vid samogo sebe”. Vin pysav, ščo vže pislja Issues Manki proponuvav najnjaty dodatkovyh kompozytoriv na dopomogu. I jakščo na Untouchables u nyh vyjšlo spijmaty potribnyj nastrij i pryvnesty novi ideї, to na Take a Look in the Mirror vony robljať jakščo ne velykyj krok nazad, to točno počynajuť gruznuty na misci.
Po-perše, hlopci čomuś vyrišyly, ščo vony — ljuti metalisty, tomu aľbomu treba dodaty brutaľnosti, a gitary zrobyty šče biľš potužnišymy. Po-druge, Džonatan počav buduvaty svoї liniї na maner typovyh det-metalistiv. Z’javylysja groul-partiї i protjagom vśogo aľbomu Devis lize dosyť nyźko. Jakščo ne sluhaty aľbom i opyratysja lyše na opys — zvučyť ne tak pogano. Ale jakščo oznajomytyś z realizacijeju cyh idej, to čekaje povna katastrofa. Važlyvym rišennjam bulo takož te, ščo Devis velykoju miroju vyrišyv prodjusuvaty aľbom sam. Jak vyjavylosja, ce bula ne najkrašča ideja.
Zanadto metalične zvučannja — točno ne te, ščo pidhodyť komandi. Ljubyteli metal-zvučannja zaraz možuť ne zrozumity, ščo ja maju na uvazi. Ironija v tomu, ščo Korn veś čas vvažaly gurtom, jakyj ne vidnosyťsja do metalu, ale pry ćomu їhnij zvuk buv v razy važče i ob’jemniše bagaťoh metal-komand. Korn duže rezonuvav za rahunok svojeї eklektyčnosti, kombinujučy metalični fišky z elementamy, jaki ne vpysujuťsja v zvyčni ramky žanru. Na Take a Look in the Mirror muzykanty vyrišyly zagnaty sebe v ci ramky. Zvisno, ščo indyviduaľnisť nikudy ne znykla. Zi svoїm unikaľnym zvučannjam їhnja “metal-versija” vse odno zvučyť jak Korn, ale muzyčna palitra vtračaje farby i staje shožoju na svoju ž obkladynku — taku ž ťmjanu i siru.
Važlyvo zaznačyty, ščo Hed vzagali ne pam’jataje zapys aľbomu, bo veś čas znahodyvsja pid dijeju psyhotropiv. Pislja zapysu dysku vin vyrišyv kynuty ne tiľky narkotyky, a j gurt, ščob znajty boga v svojemu serci. Dlja Korn nastav perelomnyj moment, za jakym posliduvala nyzka eksperymentiv. Їh možna rozcinjuvaty jak zavgodno. Htoś skaže, ščo pislja togo jak pišov Hed, gurt vtratyv svij zvuk, a htoś može vvažaty nastupni zapysy novymy možlyvostjamy. Tut kožen vyrišuje sam dlja sebe. Budemo vvažaty, ščo Take a Look in the Mirror stav peršym aľbomom na meži cyh eksperymentiv. Ale eksperyment vyjavyvsja nevdalym.
U 2005-mu roci vyjšov śomyj aľbom pid nazvoju See You on the Other Side. Vin stav peršym bez gitarysta Brajana “Heda” Velča. Cogo razu muzykanty vyrišyly popracjuvaty z Attikusom Rossom — znamenytym kompozytorom, jakyj pracjuje zdebiľšogo z Trentom Reznorom i Nine Inch Nails. Bagato hto znaje ćogo muzykanta po saundtrekam do takyh fiľmiv, jak Divčyna z tatu drakona, Zagublena ta Sociaľna mereža. Zalyšyvšyś bez odnogo kompozytora, hlopci vyrišyly ne šukaty novogo učasnyka, a zamisť ćogo zapovnyty utvorenyj probil syntezatoramy. Ne dyvno, bo naviščo todi vzagali klykaty Attikusa na misce prodjusera?
Z takym pidhodom nastrij aľbomu syľno zminyvsja v porivnjanni z tym že Take a Look in the Mirror. Zavdjaky Attikusu utvorylaś biľš holodna i pryinudstraľna atmosfera. Ne skažu, ščo vidrazu v’їhav v cej aľbom, ale z kožnym nastupnym prosluhovuvannjam vin postupovo rozkryvavsja z novogo boku. Zavdjaky bagaťom tonkoščam i detaljam, jaki muzykanty zmogly pryvnesty razom z Rossom, dysk vyjšov biľš bagatošarovym, tomu j vyvčaty jogo značno cikaviše, niž prjamolinijnyj metal Take a Look in the Mirror.
Vydno, ščo j samym muzykantam spodobalaś cja robota, bo vony vyrišyly šče raz popracjuvaty v podibnomu ključi. V 2007 roci vyjšla nastupna robota Untitled, jaku vony znovu zapysaly pid nagljadom Attikusa. Ale tut, na žaľ, vse ne vse tak radisno. Osnovna pryčyna — vidsutnisť idej. Zvuk duže shožyj na poperednij zapys, ale pry ćomu tut nemaje ničogo, ščo ruhaje Korn vpered. Untitled — biľše zbirka bi-sajdiv, aniž povnocinna studijna plativka. Jakščo česno, naviť na tomu ž Take a Look in the Mirror vidčuvavsja duh Korn. Tut dominuje bezprosvitna nuďga, jaka vystupaje lejtmotyvom aľbomu. Ja vid syly zgadaju dekiľka biľš-menš cikavyh momentiv, ale jakščo mene poprosyty vydilyty hoča b odyn povnocinnyj trek — ja ne zmožu ćogo zrobyty. Jakščo See You on the Other Side dav nadiju i pokazav, ščo naviť bez Heda gurt može eksperymentuvaty i demonstruvaty novi ideї, to Untitled stav povnym rozčaruvannjam. Jedyne, ščo zgadujeťsja z cijeї roboty — barabanni partiї, jaki zapysuvav Džoї Džordison, jakyj nyni pokynuv cej svit. Carstvo jomu nebesne. Pryčomu zgadujuťsja ne jogo dram-liniї, a same te, ščo vin prosto pryjmav učasť u zapysi. Jak na mene, ce povna katastrofa. Oryginaľnyj barabanščyk Devid Siľverija pislja zapysu mynulogo aľbomu vyrišyv vzjaty vidpustku na nevyznačenyj termin, ale tak i ne povernuvsja. Hotiv, zvisno, ale dlja ńogo dveri vyjavylysja zakrytymy. Vin namagavsja byčyty v storonu Korn na svoїj fejsbuk-storinci, ale jogo potugy vzagali nihto ne spryjmav serjozno. Zamisť ńogo postijnym dramerom stav duže talanovytyj muzykant Rej Luźe, jakyj do syh pir graje z komandoju.
Koly ja čuju, ščo gurt povertajeťsja do svoїh koreniv, to mene počynaje korobyty. Ja vvažaju, ščo v 40 rokiv nemožlyvo pysaty tu samu muzyku, ščo i v 20. Džonatan Devis kazav, ščo koly vony graly juvilejni koncerty v česť debjutnogo relizu, jomu bulo važko emocijno znovu perežyvaty momenty svogo pidlitkovogo periodu. Tomu dyvnym vygljadaje toj fakt, ščo na roboti Korn III: Remember Who You Are 2010-go roku, vony znovu vyrišyly zagraty važko i typu povernutysja do agresyvnogo zvuku, z jakogo počynaly. Pry ćomu aľbom ščo po duhu, ščo po napovnennju vyjšov shožym biľše na Take a Look in the Mirror. Z debjutnym relizom cej aľbom ne pov’jazuje absoljutno ničogo. Hiba ščo Devis znovu odjagnuv sportyvnyj kostjum. Jakščo pid povernennjam do koreniv majeťsja na uvazi adidaska, to okej, pytań nemaje. Ale jakščo rozbyraty material, to ce prosto žah. Ironično vygljadaje pidzagolovok “Pam’jataj hto ty je”, bo ja baču tiľky te, ščo sami Korn pro ce zabuly.
Ja rozumiju, ščo gurt namagavsja znovu povernuty važkyj zvuk. Hlopci hotily zrobyty akcent na gitarah, jaki trohy zagubylysja na dvoh mynulyh robotah, ale zumysno phaty їh vpered bez čitkoї ideї, vidkydajučy vse, čym vydiljajeťsja muzyka Korn — ce ne najkrašča ideja. Vzagali ne rozumiju, čomu muzykanty vtratyly balans miž važkistju i eklektykoju, jaki je vizytnoju kartkoju gurtu. Čomu v rozuminni muzykantiv važkisť — perš za vse? Hlopci, zvisno, krašče niž buď-hto znajuť svoju tvorčisť, ale taki potugy, jaki vony demonstrujuť na Remember Who You Are abo Take a Look in the Mirror — zdebiľšogo kryk pro dopomogu, aniž tvorčyj krok vpered. I ce točno ne “povernennja do koreniv”, bo rannij Korn pojednuvav v svojemu zvučanni velyku kiľkisť žanriv, zmišujučy їh v najboževiľnišyh kombinacijah, a ne prosto vypynav metalični ryfy zi slovamy: oś vam.
I znajete ščo? Hlopci z Korn točno ne pam’jatajuť, kym vony je, adže vže čerez rik, v 2011-mu, vony znovu robljať rizkyj povorot, vypuskajučy The Path of Totality — dabstep-dysk v kolaboraciї zi Skrillex, Noisia, Kill the Noise ta inšymy elektronnymy prodjuseramy. Možlyvo pomylyvsja i ce brostep, ale ja ne kompetentnyj v ćomu pytanni, vybačajuś. V cilomu, nemaje ničogo poganogo v tomu, ščob kožen aľbom buv riznym po zvučannju. Meni navpaky ce podobajeťsja, bo ne daje vtomytyś vid gurtu. Kožen raz cikavyšsja, kudy na cej raz zanese komandu. Pry peršomu prosluhovuvanni The Path of Totality meni spodobavsja. Ale oś u čomu sprava. Hto vzagali zaraz pam’jataje pro Skrilleksa i dabstep? Ja ne znecinjuju žanr, a kažu v rozrizi mejnstrymnoї tečiї, koly dabstep povnistju zahopyv efiry i zvučav z usih ščilyn. Naviť rok-muzykantiv ne obijšov storonoju. Spočatku Korn planuvaly zrobyty mińjon, a ne zapysuvaty veś dysk v kolaboraciї z dabstep-muzykantamy, ale na ćomu napoljagaly prodjusery gurtu. Na moju dumku, mini-aľbom — kraščyj variant v ćomu vypadku. Bezperečno, u vidryvi vid vsijeї tvorčosti Korn — ce horoša i nezvyčajna robota. Ale u rozrizi času reliz najbiľše vtratyv svoju aktuaľnisť. I ce pry tomu, ščo vin buv zapysanyj vśogo-navśogo 10 rokiv tomu, v toj čas, koly roboty 30-ričnoї davnosti zvučať nabagato oryginaľniše i svižiše za rahunok junaćkogo zapalu ta bažannju znajty svij unikaľnyj zvuk, a ne prosto sproby prymazatyś do populjarnoї muzyky. Vygljadaje tak, načebto did namagajeťsja v’їhaty v suť tik-toku. V ćomu nemaje ničogo poganogo, ale možna ce zrobyty jakoś tonkiše ta biľš usvidomleno?
I ja ne skažu, ščo syľno krytykuju The Path of Totality. V cilomu, meni podobajeťsja cja robota, prosto populjarnisť dabstepu bula nastiľky švydkoplynna, ščo koly povertajuś do ćogo relizu, v mene vidčuttja, ščo same vin buv zapysanyj v 94-mu roci, a ne navpaky. Čerez te, ščo dabstep na mejnstrymnij sceni promajnuv jak meteor, vin zigrav zlyj žart z relizom i teper aľbom zvučyť jak pryvit z mynulogo. Ale v cilomu respektuju muzykantam za te, ščo vony vse odno namagalyś eksperymentuvaty ta ne bojalyś robyty kardynaľni kroky ubik, vyhodjačy iz zony komfortu. Ce nabagato krašče, niž graty odnu j tu samu šarmanku protjagom usijeї kar’jery, jak ce robljať biľšisť metal-muzykantiv. I koly hlopci zapysaly Take a Look in the Mirror ta Remember Who You Are, vony stupyly na cju slyźku dorožku samopovtoriv. Šče b trohy, i Korn pryjednavsja b do typovyh batja-rok gurtiv, zapysujučy material po inerciї suto dlja odnijeї audytoriї. Ale The Path of Totality, See You on the Other Side i naviť Untitled vseljaly nadiju, ščo komanda ne hoče topatyś na misci i gotova pryjmaty smilyvi rišennja.
Ale čomu ja skazav “namagalyś”? Rič u tomu, ščo The Paradigm Shift 2013-go roku, The Serenity of Suffering 2016-go i The Nothing 2019-go — vse ž taky toptannja na misci. Na žaľ. Ale pro kožen aľbom je ščo skazaty. U 2013-mu roci Brajan Velč povertajeťsja do gurtu. Za cej čas vin zapysav dvi soľni roboty: odnu pid svoїm im’jam — Save Me From Myself 2008-go roku vypusku i Between Here & Lost 2013-go, u skladi Love and Death. Obydva aľbomy meni duže podobajuťsja. Ščo krutogo je u Paradigm Shift? Po-perše, prodjuser. Don Gilmor, jakyj pracjuvav z Linkin Park nad Hybrid Theory ta Meteora. Takož rokom raniše vin zrobyv krutu robotu Dark Adrenaline razom z Lacuna Coil. Po-druge, ćogo razu ne bulo nijakyh poverneń do koreniv, nezvažajučy na te, ščo u skladi znovu z’javyvsja Hed. Navpaky, vony prosto skombinuvaly ideї iz See You on the Other Side, The Path of Totality, ščoś dodaly z Love and Death i take inše.
Znovu ž, na slovah zvučyť tak, načebto ce maje buty odyn z najkraščyh aľbomiv u dyskografiї. Na žaľ, ni. Ce nepoganyj dysk, ale v ńomu ne vidčuvajeťsja cilisnisť. Ja cinuju jogo za te, ščo vony peršym synglom vypustyly duže legkyj radiofrendli-trek Never Never, vrozriz očikuvannjam fanativ, jaki čekaly, ščo z pryhodom Heda Korn zagrajuť spravžnij metal! Ale ni, gurt ne vidmovyvsja vid tyh eksperymentaľnyh idej, za jaki їh dejaki šanuvaľnyky krytykuvaly.
Jak skazav, na The Paradigm Shift je klasni kompozyciї, ale meni biľše imponuje The Serenity of Suffering. Z odnogo boku Korn znovu zrobyly akcent na gitarah. Cogo razu gurt ne posoromyvsja vyvesty їh na perednij plan i za logikoju same cej aľbom mav buty peršym pislja pryhodu Heda. Dysk maje pryindustraľnu atmosferu, jaku vony vyrobyly šče na See You on the Other Side i častkovo povernuly na The Paradigm Shift. Hoča, možlyvo, їhnje zvučannja možna prosto oharakteryzuvaty jak modernove. Ale ne dumaju, ščo ce tak važlyvo. Na The Serenity of Suffering z’javylysja taki cikavi štuky, jak Insane, abo Different World z Kori Tejlorom v jakosti gostja. Pljus ja vidrazu zgaduju golovnyj ryf Rotting in Vain ta duže ljublju poetyčnyj pryspiv Black Is the Soul.
V cilomu, z usijeї linijky aľbomiv mynuloї dekady, The Serenity of Suffering meni podobajeťsja najbiľše. Ale znovu bez ale ne obijšlosja. Vse ž vony trohy peregruzyly gitarnyj ton, a na nazvani mnoju cikavi reči pryhodyťsja duže bagato samopovtoriv. Naviť je povnocinni ryfy-kopiї rannih kompozycij. I jak že mene bisyť obkladynka aľbomu! Ne vydatna robota, ale pryjemna. Osoblyvo jakščo її porivnjuvaty z nastupnym dyskom The Nothing. Ja tak strymujuś, ščob ne skazaty duže očevydnu frazu, ščo nazva plativky vidobražaje її suť, ale… ja vže ce skazav.
Z momentu vyhodu aľbomu, ja posluhav jogo vśogo paru raziv. Oś vže na ćomu dysku Korn demonstrujuť minimum novyh idej. Gurt majže ne zminjuje zvučannja, zalyšajučyś v ramkah modernovogo kursu ostannih robit, a Džonatan znovu zgaduje, ščo v ńogo je brutaľnyj ryk. Čy pogana ce robota? Ni. Vid neї možna otrymaty zadovolennja. Ale čy je v nij jakaś hudožnja cinnisť? Viźmu na sebe smilyvisť skazaty, ščo ce Take a Look in the Mirror mynulogo desjatyriččja — prohidnyj i bezpečnyj dysk, jakyj može poraduvaty lyše viddanyh fanativ. Ne pogano i ne dobre. Ce prosto nijak. Na žaľ.
Ja vzjavsja za material, koly diznavsja, ščo Fildi pišov z gurtu čerez rehab. Do mene dijšla novyna, ščo vsja komanda vzjala pauzu v znak solidarnosti zi svoїm basystom. Promajnula dumka, ščo vzagali bude pravyľno, jakščo gurt ogolosyť pro zakinčennja kar’jery. Z novymy idejamy tugo, vse biľše samopovtoriv i, zdajeťsja, vony vže skazaly vse, ščo mogly. Ale ni, Korn prodovžujuť gastroljuvaty i zapysuvaty novyj material. Jakščo b vony pišly zaraz, to mogly zakinčyty kar’jeru hoč i ne na vysokij noti, ale i ne na giršomu v sviti aľbomi. Možlyvo, čerez jakyjś čas vony b zibralysja dlja rejunionu i v ostannij raz, z novymy sylamy, postavyly ostatočnu krapku potužnym finaľnym akordom. Ale istorija komandy prodovžujeťsja. I ščo bude dali — pokaže lyše čas.
Čy vtratyly Korn svoju aktuaľnisť? Ja vvažaju, ščo ni. Nezvažajučy na te, ščo postarily najbiľš bezidejni aľbomy, typu Take a Look in the Mirror ta Remember Who You Are, a takož dženerik-dysk The Path of Totality, gurt zmig vyperydyty svij čas, stavšy prykladom dlja nasliduvannja bagaťma komandamy, jaki nadyhajuťsja їhnim zvučannjam naviť v naš čas. Dumaju, ščo taki relizy, jak The Paradigm Shift, The Serenity of Suffering čy The Nothing tež zaglubljaťsja z časom, ale peresluhovujučy debjutnu robotu, Follow the Leader, Issues ta Untouchables, ja rozumiju, ščo vony kruto zvučať naviť zaraz, bo syľno kontrastujuť na foni vsijeї metal-muzyky. Pryčomu jak vydiljalysja todi, tak i syľno rezonujuť zaraz. Jakščo govoryty ne pro konkretni roboty, a v cilomu pro Korn jak javyšče, to unikaľnyj zvuk dozvoljaje gurtu zalyšatysja odnijeju z najjaskravišyh zirok v istoriї rok-muzyky. Komandoju zi svoїm nepovtornym počerkom i vpiznavanym stylem.
Oś takym vyjšov mij ekskurs po dyskografiї Korn. Jak i v bagaťoh dovgograjučyh gurtiv, u muzykantiv je svoї zlety i padinnja. Hto znaje, može їm šče vdasťsja zdyvuvaty, bo jak pokazuje praktyka, Korn vmijuť eksperymentuvaty i, spodivajuś, ščo ne pobojaťsja zrobyty ce v majbutńomu. Naskiľky dlja vas je važlyvoju їhnja muzyka? Čy vvažajete, ščo Korn — odna z najvplyvovišyh metaličnyh komand vsih časiv? Pyšiť u komentarjah. Takož pidpysujteś na mij jutub-kanal ta stavte vpodobajky, jakščo vam spodobavsja material. Na śogodni v mene vse, šče pobačymoś na storinkah sajtu. Sluhajte tiľky horošu muzyku!
- Mij jutub-kanal pro metal-muzyku: https://www.youtube.com/droptape
- Mij drugyj kanal pro videoigry ta kino: https://www.youtube.com/droptapelive
- Tvitter: https://twitter.com/Asp1re1nsp1re