Phill Pukharev
Pryvit! Mene zvaty Fil Puharjev, ja muzyčnyj žurnalist. Vy mogly čytaty moї teksty na Karabas Live, UP.Žyttja, Muzmapa, Kyiv Daily i ne tiľky, a takož sluhaty mene na “Gromadśkomu radio”, Old Fashioned Radio ta bagato de šče.
Ostannij rik ja takož vedu Telegram-kanal PLAJ, v jakomu pyšu pro ukraїnśku estradu. Veś cej čas meni hotilosja uzagaľnyty svoї muzyčni rozvidky i zrobyty longrid pro best of the best estradnyh piseń v dusi žurnalu Rolling Stone. I oś vin pered vamy!
Perš, niž vy počnete čytaty ta sluhaty – kiľka zauvag. Pid ukraїnśkoju estradoju ja rozumiju ne konkretnyj žanr, a skoriše okremyj plast muzyky, ščo zarodyvsja v Ukraїni u 50-h i počav zanepadaty u 90-h, z pojavoju zvyčnogo dlja nas šou-biznesu. Hoča najstariša pisnja u pidbirci datujeťsja 1930-my rokamy, a najnoviša – 2007-m. Tak, estrada v Ukraїni ževrije i dosi, ale zaraz nagaduje skoriše zombi čy p’janogo batju za svjatkovym stolom, tomu pro ce krašče ne budemo.
Cym materialom ja takož hoču zlamaty stereotyp pro te, ščo ukraїnśka estrada – konservatyvna ta necikava. Protjagom simdesjaty rokiv vona postijno vydozminjuvalasja i evoljucionuvala pid vplyvom muzyčnyh žanriv, populjarnyh u toj čy toj čas za kordonom. U cij pidbirci vy počujete ne lyše pop-šljagery, a j rok-n-roll, džaz, bljuz, soul, fank, psyhodeliku i naviť trohy elektroniky. Pryčomu, jak vid proslavlenyh estradnyh selebritiz typu Sofiї Rotaru čy Ivo Bobula, tak i vid malovidomyh ta nezasluženo zabutyh nounejmiv. Potrapyly sjudy jak pisni, napysani v Ukraїni, tak i estradna tvorčisť ukraїnśkyh emigrantiv – adže ce tež častyna našoї pisennoї kuľtury.
Tak, ce rejtyng. Tak, vin sub’jektyvnyj, bo skladala jogo žyva ljudyna. Tym ne menše, pry vidbori piseń ja namagavsja vidkynuty snobizm i zabuty pro osobysti muzyčni smaky. Tomu, kožnogo razu tysnučy na play, stavyv pered soboju taki zapytannja:
- Jaka muzyčna cinnisť pisni? Naskiľky kruto popracjuvaly kompozytory ta poety-pisnjary?
- Naskiľky jakisno zigrana pisnja? Jak u nij projavyly sebe vokalisty/vokalistky ta muzykanty?
- Čy vidpovidaje pisnja muzyčnym trendam, pošyrenym za kordonom u svij čas?
- Naskiľky pisnja bula populjarnoju u svij čas?
- Jak vona vplynula na sučasnisť ta sučasnu ukraїnśku muzyku?
Miscja u rejtyngu roztašuvalysja v zaležnosti vid vidpovidej na ci zapytannja. Ale možete vvažaty їh symvoličnymy, bo sjudy vse odno potrapyla sotnja najkraščyh (zvisno, na moju dumku).
Spodivajusja, ne zabuv ničogo važlyvogo. Jakščo zabuv – ničogo dyvnogo, vse u top-100 vmistyty nemožlyvo. V ideali kožne estradne desjatyriččja zaslugovuje na okremu pidbirku. Tomu, jakščo pomityly pomylku čy buď-jakyj inšyj fakap – ne pospišajte vlaštovuvaty holivary, a prosto napyšiť meni. Ščoś prydumajemo.
I naostanok hoču podjakuvaty proektu “Zolotyj fond ukraїnśkoї estrady” ta osobysto Igorju Kalynyčenku, jutub-kanalu BigBitUa, fiľmu “Vusatyj fank” ta inšym džerelam, zvidky ja zapozyčuvav informaciju dlja materialu ta muzyku. Zavdjaky starannjam cyh entuziastiv śogodni my možemo počuty skarby ukraїnśkoї estrady u viľnomu dostupi. Jakby ne vony, cej tekst zalyšyvsja b lyše tekstom.
Zreštoju, jakščo vy ne hočete čy ne možete čytaty ce dovželezne polotno – prosto vmykajte plejlyst ukraїnśkoї estrady, jakyj ja zibrav okremo naprykinci. Ale spodivajusja, ščo krutisť cyh piseń vse ž motyvuvatyme vas diznatysja biľše pro їhnih avtoriv ta vykonavciv. Pryjemnogo čytannja ta prosluhovuvannja!
100. Mickey & Bunny — This Land Is Your Land (1964)
Modest Sklepovyč i Orysja Ivanyčuk – dity našyh emigrantiv u Kanadi. Vony graly kantri, pojednujučy anglijśku movu iz ukraїnśkoju. U pisni This Land Is Your Land Mikki ta Banni populjarno pojasnjujuť, jak znajšly novu baťkivščynu za okeanom.
99. Lesja Boroveć — Sum Afrodity (1978)
Cja ľvivśka spivačka vidoma spivpraceju z ansambljamy “Vatra” ta “Medikus”. A oś pro soľni pisni Lesi Boroveć na muzyku Bogdana Janivśkogo ta virši Bogdana Steľmaha śogodni majže nihto ne pam’jataje. “Sum Afrodity” – elegantnyj baroko-pop iz davńogrećkoju bogyneju ljubovi v golovnij roli.
98. D Drifters 5 — She Loves You (1965)
Jakščo u 60-h htoś i zaslužyv zvannja “našyh Bitlz”, to ce ukraїnśko-kanadśkyj gurt brativ Romanyšynyh. Muzykanty peršymy pereklaly našoju movoju ranni hity “Liverpuľśkoї četvirky”, zokrema i She Loves You. Ščopravda, pereklad u D Drifters 5 dovoli viľnyj. Ta j za zvučannjam čutno, ščo rok-n-rol – ne zovsim їhnja styhija. Ale sproba bula togo varta.
97. Berezeń — Meľnyk (1986-88, točnyj rik nevidomyj)
Mistyčnyj art-rok vid peršogo v Ukraїni big-bit-gurtu. Frontmen i gitaryst “Bereznja” Oleksandr Avagjan rozpočynaje pisnju viršovanoju kazkoju, a na pryspivi “Meľnyka” vstupaje Valerij Viter – nepovtornyj vokalist, ščo nevdovzi proslavyťsja z ansamblem “Kobza”.
96. Nina Pavlenko, Tamara Poliščuk, Valentyna Tretjakova — Guculka Ksenja (1956)
Oryginal pisni z’javyvsja na svit šče u 30-h rokah. Za odnijeju z versij, kolomyjśkyj kompozytor Jaroslav Barnyč prysvjatyv її svoїj učenyci. Za inšoju, avtorom “Guculky Kseni” je včyteľ Roman Savyćkyj. “Pisnju, jaku spivatyme vsja Gucuľščyna” jogo poprosyla napysaty pleminnycja.
Perši vykonavyci “Guculky Kseni” – trio bandurystok-spivačok Niny Pavlenko, Tamary Poliščuk i Valentyny Treťjakovoї. Ukraїnśki narodni instrumenty v nij peregukujuťsja z motyvamy latynoamerykanśkogo tango.
95. Viktor Androsov i Korabely — Karpatśka nič (1971)
Viktor Androsov vyvčav muzyku v Drezdeni, a pislja navčannja povernuvsja v Ukraїnu i spracjuvavsja z mykolaїvśkym ansamblem “Korabely”.
“Karpatśka nič” – zabutyj, ale vid togo ne menš čudovyj tvist, prykrašenyj potužnym i odnočasno tremtlyvym vokalom.
94. Ivan Popovyč, Oleg Doroš ta Medikus — Graj, sopilko (1976)
Popovyč ta “Medikus” vperše peretnulysja na zjomkah mjuzyklu “Zalycjaľnyky” (1968). Spiľnu plativku zakarpatśkyj spivak i kompozytor ta ľvivśkyj ansambľ vypustyly až visim rokiv potomu.
U “Graj, sopilko” muzykantam vdalosja podružyty estradnyj džaz iz zahidnoukraїnśkoju foľk-kuľturoju.
93. Smerička — Šovkova kosycja (1976)
Malovidoma pisnja legendarnogo černivećkogo ansamblju, de bljuz zahodyť na terytoriju čy to romśkogo, čy to jevrejśkogo foľku. Spivaje Alla Zborljukova, jaka nezasluženo zagubylasja v tini Nazarija Jaremčuka ta Vasylja Zinkevyča.
92. Antin Derbiš — Žoržyna (1967)
Pislja pereїzdu do Kanady Antin Derbiš stav vokalistom emigrantśkogo horu “Vatra” (ne plutajte z odnojmennym ľvivśkym ansamblem). Tam vin poznajomyvsja z inšym “muzyčnym bižencem” i zemljakom – kompozytorom Bogdanom Vesolovśkym, jakogo nazyvajuť peršym ukraїnśkym džazmenom. Šče u 30-h Vesolovśkyj grav u Lvovi u skladi gurtu “Jabćo-džaz”.
Razom spivak i kompozytor zapysaly “Žoržynu” – inteligentne, hoča j moraľno zastarile tango na virši Volodymyra Sosjury.
91. Smerička — Snižynky padajuť (1968)
Novoričnyj tvist vid ranńoї “Smeričky”, jaka naprykinci 60-h bazuvalasja u Vyžnyci. “Snižynky padajuť” – peršyj zapys gurtu iz vokalom Vasylja Zinkevyča. Kompozytoru Levku Dutkivśkomu ta inšym muzykantam tut šče brakuje dosvidu ta majsternosti, ale dveri u zirkove majbutnje pryvidkryjuťsja pered nymy zovsim skoro.
90. Elektronova — Červona ruta (1975)
Hto tiľky ne peregravav bezsmertnyj hit Volodymyra Ivasjuka! Ale na ćomu kaveri hočeťsja zupynytysja okremo. Proekt ukraїnśko-amerykanśkogo kompozytora Marka Sydoraka peretvoryv “Červonu rutu” na novatorśkyj jak dlja seredyny 70-h synti-pop. Škoda, ščo dali aľbomu Ukrainian eksperymenty “Elektronovy” ne zajšly.
89. Krok — Krok (1978)
U 60-h Volodymyr Hodzyćkyj ta jogo “Červoni dyjavoljata” buly odnymy z najjaskravišyh predstavnykiv rok-n-roľnoї sceny Kyjeva. A naprykinci nastupnogo desjatyriččja gitaryst zasnuvav supergurt “Krok”, do jakogo uvijšly kolyšni muzykanty “Kobzy” ta “Čarivnyh gitar”. Odnojmenna pisnja “Kroku” – vpravnyj psyhodeličnyj fank zi starym, jak svit, sensom pro te, ščo u buď-jakij spravi golovne – dijaty.
88. Viktor Morozov i Smerička — Spytaj (1987)
Kuľtovyj ľvivśkyj muzykant Viktor Morozov (eks-”Arnika”, “Vatra”) dolučyvsja do černivećkoї “Smeričky” u piznij period ansamblju. V ńomu vin počav rozčyščaty dorogu do podaľšoї soľnoї tvorčosti. “Spytaj” – ce ščemki filosofśki refleksiї pro plynnisť žyttja, zapysani naodynci z akustyčnoju gitaroju.
87. Berezeń — Berezeń (1967)
Gimn vesny vid baťkiv ukraїnśkogo big-bitu. Jakby The Kinks zibralysja v Ukraїni, a ne u Velykobrytaniї, to graly b ščoś u tomu ž dusi.
86. Vodograj — Podorož (1977)
Učasnyky dniprovśkogo ansamblju raniše vystupaly u džaz-bendah, tomu mogly dozvolyty sobi graty oś taki instrumentaľni reči. “Podorož” – psyhodeličnyj etjud, golovnoju rušijnoju syloju jakogo stav klavišnyk Oleg Kośko.
85. Guculy — Džinsy (1989)
Kosivśki hard-rokery skaržaťsja, ščo ne možuť kupyty novi džynsy, bo v staryh kyšeni v dirkah. “Guculy” trolyly provincialiv zadovgo do togo, jak “Braty Gadjukiny” ta Vika Vradij zrobyly ce mejnstrymom.
84. Arnika — Sonjačnyj došč (1975)
Na hvyli hajpu “Červonoї ruty” moskovśkyj kompozytor (i slidčyj za sumisnyctvom!) Oleksij Ekimjan počav pysaty pisni dlja ukraїnśkyh muzykantiv. Lvivśka “Arnika” zibrala їh v okremu mini-plativku.
“Sonjačnyj došč” – flagmanśkyj hit relizu. Jogo tekst poet Jurij Rybčynśkyj stylizuvav pid dytjačyj viršyk. Prostyj, ale čipkyj šljager naprykinci 70-h spravdi buv populjarnym, hoča śogodni pro ńogo malo hto zgadaje.
83. Vatra — Gej vy, hlopci molodiї (1975)
Peršyj sklad ľvivśkoї “Vatry” navažyvsja postavyty na svoju plativku kozaćkyj marš, šče j zamaskuvav jogo pid francuźke kabare. Čynovnyky ne ocinyly kreatyvu i rozpustyly gurt, zate populjarnisť aľbomu sered sluhačiv ne zgasala protjagom p’jatnadcjaty rokiv.
82. Kostjantyn Ognjevyj – Čornobryvci (1967)
Estradna netlinka pro matir. Golovnyj hit kompozytora Volodymyra Vermenyča.
Peršym “Čornobryvci” vykonav spivak Kostjantyn Ognjevyj. Tekst poeta Mykoly Syngaїvśkogo vin osobysto obrav sered desjaty inšyh variantiv.
81. Smerička — Kapeljuh (1987)
Razom zi “Smeričkoju” Viktor Morozov distav z arhivu Ivasjuka cju legku i na dyvo žartivlyvu pisnju. Muzykanty oberežno vmontuvaly v neї elementy synti-popu.
80. Dmytro Gnatjuk — Čeremšyna (1969)
Kompozytor Vasyľ Myhajljuk ta poet Mykola Jurijčuk napysaly cju pisnju šče u 65-mu. Čotyry roky potomu istoriju pro idyliju u bukovynśkomu seli Vaškivci proslavyv їhnij zemljank, opernyj spivak Dmytro Gnatjuk. Vin zaspivav “Čeremšynu” v prjamomu efiri “Blakytnogo vognyka”.
79. Ivan Bobul ta Žyva voda — Jakščo ljubyš, kohaj (1984)
Černivećkyj ansambľ zmig pryvernuty do sebe uvagu lyše pislja togo, jak u 80-h do ńogo pryjednavsja Ivo Bobul (todi šče pidpysuvavsja Ivanom).
“Jakščo ljubyš, kohaj” – golovnyj hit “Žyvoї vody” z plativky piseń Levka Dutkivśkogo. Muzykanty dovoli nezgrabno obigraly u zvučanni estetyku “novoї hvyli”, ale populjarnosti pisni ce ne zavadylo.
78. Trio Marenyč — Tyša navkrugy (1979)
Valerij, Antonina ta Svitlana Marenyči proslavylysja akustyčnymy perespivamy perevažno narodnyh piseń. Ale u “Tyša navkrugy” vony poklaly na muzyku virš Oleksandra Bogačuka. Tut nemaje ničogo zajvogo – lyše gitara, marakasy ta romantyka sonnyh gaїv.
77. Vatra — Vivci moї, vivci (1983)
Vizytnoju kartkoju Igorja Bilozira u piznij “Vatri” buly ruhlyvi kompozyciї. Ale j liryka davalasja kompozytoru ne girše. “Vivci moї, vivci” – ce ekzystencijna tuga pastuha z pinkflojdivśkymy intonacijamy.
76. Orkestr Ireny Biskup — Zolotyj lyst (1972)
Ukraїnśko-amerykanśkyj gurt Ireny Biskup vypustyv plativku na dvoh iz molodoju Kvitkoju Cisyk. U “Zolotomu lysti” Myroslav Mahmet začytuje virš pro emigrantśkyj sum za baťkivščynoju. I robyť ce pid filigrannyj džaz-rok.
75. Tetjana Kočergina ta Zorjanyj čas — Zavija (1979)
Kolyšnja vokalistka krymśkogo ansamblju “Čajky” pereїhala do Kyjeva, de zibrala novyj gurt. Pisnja “Zavija” dovodyť, ščo zymi tež pasuje sonjačnyj fank.
74. Smerička — Vikna (1977)
Naprykinci 70-h Levko Dutkivśkyj nenadovgo vidijšov vid kerma “Smeričky”, ale prodovžyv pysaty dlja ansamblju steryľni šljagery. Solistom u “Viknah” vystupyv jevrejśkyj spivak Davyd Stepanovśkyj. Vin zaminyv u gurti Vasylja Zinkevyča.
73. Lina Prohorova — Try porady (1973)
Peršyj soľnyj uspih kolyšńoї vokalistky ansamblju “Mrija”. “Try porady” dlja Prohorovoї napysaly vže vyznani estradni klasyky: kompozytor Igor Šamo ta poet Jurij Rybčynśkyj. Jakby v ukraїnśkoї estrady isnuvav gajd, vin skladavsja by lyše z tŕoh rečeń: “Ne lamaj topolju. Ne rubaj kalynu. Ne striljaj u ptaha”.
72. Čarivni gitary — Ganka (1975)
V oryginali cju pisnju grav “Berezeń” šče naprykinci 60-h. Ale zavdjaky “Čarivnym gitaram” šedevr Oleksandra Avagjana nabuv barokovoї atmosfery i otrymav doskonale zvučannja.
71. Guculy — Išov kum iz polonyny (Paranoja po-gucuľśky) (1989)
Kosivśki rokery na pozytyvi pereklaly ukraїnśkoju slavnozvisnyj Paranoid brytanciv Black Sabbath. Vitčyznjana versija hita rozpovidaje pro kuma, jakyj nevdalo skupavsja v ričci.
70. Lidija Vidaš — Kazka gir (1970)
Lidija Vidaš – perša muza Ivasjuka, jaka spivala jogo pisni šče do Sofiї Rotaru. “Kazka gir” u її vykonanni mala vsi šansy staty ukraїnśkym pop-džazovym standartom, ale prypala pylom na roky.
69. Oleg Doroš i Medikus — Sribne kolo (1974)
Na počatku 70-h spivak Oleg Doroš vstyg popracjuvaty z Ivasjukom, a zgodom osiv u skladi ľvivśkogo džaz-bendu.
Kolaboracija “maleńkogo Karuzo” ta “Medikusa” najbiľše zapam`jatalasja pisneju “Sribne kolo”, ščo stala hitom ľvivśkogo radio. Ta nevdovzi radjanśka cenzura zaboronyla її čerez zgaduvannja jevšan-zillja – “magičnoї roslyny” za kozaćkymy povir’jamy.
68. Vatra — Pšenyčne pereveslo (1987)
Jak odružyty dysko iz ukraїnśkoju zastiľnoju pisneju? Zapytajte u “Vatry”! Krašče za Oksanu Bilozir take nihto b ne zaspivav.
67. Dmytro Gnatjuk — Marička (1963)
Kompozytor Stepan Sabadaš i poet Myhajlo Tkač prysvjatyly pisnju kuharci studentśkoї їdaľni. A proslavyv її Dmytro Gnatjuk.
66. Ljudmyla Artemenko ta Vodograj — Začaruj (1980)
Cju pisnju Levko Dutkivśkyj napysav dlja “Smeričky”, ale dniprjany iz “Vodograju” vykonaly її rokom raniše. Ljudmyla Artemenko vdyhnula žyttja v tancjuvaľnyj elektrofank ne girše za Nazarija Jaremčuka.
65. Kobza — Duma (1978)
“Duma” vperše prozvučala u fiľmi “Krov ljudśkaja – ne vodycja” (1960). Saundtrek stvoryv nerozlučnyj duet kompozytora Platona Majborody ta poeta Andrija Malyška. A visimnadcjať rokiv potomu її zakaveryla “Kobza” u svoїj drugij plativci. Takogo gajdamaćkogo dark-foľku vid usmihnenyh vusaniv ne čekav nihto.
64. Arnika — Sribni korabli (1974)
Cju pisnju važko bulo b nazvaty psyhodeličnym rokom v klasyčnomu značenni ćogo slova. Jakby ne kazkovi obrazy sribnyh korabliv vid poeta Mykoly Petrenka.
63. Kobza — Oj poїhav za snopamy (1972)
“Kobza” proslavylasja ne lyše foľk-hitamy ta romantyčnymy baladamy, a šče j žartivlyvymy pisnjamy. Oś ščo buvaje z ukraїnśkym parubkom, jakyj vyrušaje v daleki mandry.
62. Arnika — Vesna (1974)
“Vesna” – ne te, čym zdajeťsja. Ščob perekonatysja v ćomu, dosluhajte do instrumentaľnyh solo. Hronometraž pisni rozrostajeťsja majže do desjaty hvylyn (!), a tryviaľnyj estradnyj šljager peretvorjujeťsja v spravžnij džaz-rok – peršyj jak v Ukraїni, tak i v SRSR zagalom.
61. Berezeń ta Nina Matvijenko — Lybiď (1968)
“Lybiď” – čy ne perša kolaboracija rok-gurtu ta narodnoї spivačky v istoriї ukraїnśkoї muzyky. Rozkišna poezija Oleksandra Avagjana roztikajeťsja melanholijnoju melodijeju, a golos Niny Mytrofanivny prjamuje v kosmičnu vysočiń.
60. Čarivni gitary — Vernyś, Mymy / Easy To Love (1980)
Ukraїnśkyj ansambľ z rosijśkym korinnjam majže odyn-v-odyn peregrav fank brytancja Leo Sejera. Naperedodni moskovśkoї “Olimpiady” radjanśka cenzura ne mala ničogo proty.
59. Muzyky — Pada snig (1976)
Džaz-rok najvyščogo gatunku, ščo ničym ne postupajeťsja tvorčosti Chicago čy Blood, Sweat & Tears. Škoda, ščo žodnoї samostijnoї plativky užgorodśkyj ansambľ tak i ne vydav.
58. Arnika — Jak ja spala na seni (1974)
Perespiv narodnyh piseń buv normoju dlja biľšosti našyh togočasnyh VIA. Lvivśkyj ansambľ pidijšov do ćogo tvorčo i po-fankovomu. Sama ž kompozycija rozpovidaje pro majže lavkraftivśke protystojannja divčyny i nevidomogo zvira.
57. Jurij Guljajev — Kyjeve mij (1962)
Gimn ukraїnśkoї stolyci. Ta pisnja, z jakoї počalasja ukraїnśka estrada.
Muzyku do “Kyjeve mij” kompozytor Igor Šamo napysav za nič. A oś poet Dmytro Lucenko dovgo mučyvsja z pryspivom, poky pid čas proguljanky ne počuv, jak hlopeć pikapyť divčynu zi slovamy: “Nu jak tebe ne ljubyty?”
Peršym “Kyjeve mij” vykonav Jurij Guljajev – rosijśkyj tenor, ščo pov’jazav svoju kar’jeru z Ukraїnoju.
56. Vizerunky šljahiv — Ja ljublju tvoї tyhi zatoky (1976)
Čynovnyky zmusyly gurt Tarasa Petrynenka vzjaty do plativky pisni členiv spilky kompozytoriv. “Vizerunky…” ne rozgubylysja i peretvoryly “Ja ljublju tvoї tyhi zatoky” Kostjantyna Mjaskova na afrobit iz rozkišnymy duhovymy ta perkusijeju.
55. Kobza — Nič jaka misjačna (1972)
Kaver na pisnju Mykoly Lysenka, ščo vidkryvaje peršu plativku “Kobzy”. Muzykanty zalyšyly z oryginalu lyše instrumental i nadaly jomu kazkovogo šarmu.
54. Arnika — V Sambori (1981)
Hit pizńoї “Arniky” – vže bez Viktora Morozova, zate iz Jurijem Varumom v jakosti kerivnyka ta vokalistom Jurijem Matijčynym.
“V Sambori” mala uspih na ľvivśkyh vesilljah i dyskotekah, a za gurtom zakripyvsja status “našyh Boney M”.
53. Kobza — Lisova pisnja (1972)
Fantazija na temu dramy-fejeriї Lesi Ukraїnky v symfo-rokovij interpretaciї. Muzyku do “Lisovoї pisni” napysav Oleksandr Zujev, todišnij kerivnyk “Kobzy”.
52. Smerička — Ty na zemli – ljudyna (1987)
Vyjavljajeťsja, hrestomatijnomu viršu Vasylja Symonenka lyčyť synti-pop v dusi Fila Kollinza. Navažyvšyś poklasty jogo na muzyku, “Smerička” uvimknula zelene svitlo dlja rešty ukraїnśkyh muzykantiv, jaki vse šče bojalysja perespivuvaty “zaboronenyh” poetiv.
51. Kobza — Začekaj (1978)
Toj vypadok, koly “Kobza” zmogla u The Rolling Stones. Pisnja distalasja gurtu v spadok vid “Bereznja”.
50. Lidija Vidaš ta Krok — Jak ja ljublju tebe (1979)
Spivpraceju z Ivasjukom kar’jera Lidiї Vidaš ne zakinčylasja. Pereїhavšy do Kyjeva, spivačka vlylasja v gurt Volodymyra Hodzyćkogo. Razom muzykanty zapysaly pisnju Igorja Poklada, ščo otrymala neabyjaku populjarnisť na radio.
“Jak ja ljublju tebe” – nejmovirnyj muzyčnyj konstruktor, jakyj pryjdeťsja do smaku i ljubyteljam klasyčnoї estrady, i fanam ruhlyvogo fanku, i prog-rokovym melomanam.
49. Arnika — Marija (1980)
Vidšlifovanyj do blysku soul vid pizńoї “Arniky”. Napevno, najseksuaľniše pisnja v istoriї ukraїnśkoї estrady.
48. Jurij Bogatikov — Dva koľory (1964)
Svij golovnyj hit kompozytor Oleksandr Bilaš i poet Dmytro Pavlyčko napysaly na partzibranni, koly zadyvylysja na molodu divčynu iz červono-čornoju hustkoju. U poeta odrazu narodylysja legendarni rjadky: “Červone – to ljubov, a čorne – to žurba”.
“Dva koľory” pryjnjato sluhaty v opernomu vykonanni Anatolija Mokrenka čy Dmytra Gnatjuka. Ale same Juriju Bogatikovu vdalosja dodaty do šljagera džazovo-bljuzovyh intonacij.
47. Kobza — Kohaty čas (1978)
Cju pisnju “Kobza” zaprosto mogla b zigraty v ukraїnśkomu kabare. “Kohaty čas” stala velykym hitom ta uvijšla do plativky 82-go roku, vydanoї z nagody kanadśkogo turu gurtu.
46. Kalyna — A my udvoh (1976)
Zalyšyvšy kyїvśku “Kobzu”, Oleksandr Zujev zasnuva pry čerkaśkij filarmoniї novyj ansambľ – “Kalyna”.
“A my udvoh” – najvidomišyj šljager muzykantiv. U podaľšomu jogo perespivav jugoslavśkyj ansambľ “Lidery Belgradu”, vidomyj rok-gurt 90-h “Mertvyj piveń” i naviť, vybačte, Dmytro Gordon iz Valerjem Leonťjevym.
45. Vizerunky šljahiv — Vesna i ty (1976)
Jedyna avtorśka pisnja Tarasa Petrynenka na plativci “Vizerunkiv šljahiv”. Zate jaka!
Z rokamy, pislja hita “Ukraїno”, za muzykantom zakripyťsja imidž gromadjanśkogo liryka. Ale “Vesna i ty” dovodyť, ščo pysaty rok-balady u Tarasa Garynaľdovyča vyhodylo ne girše.
44. Smerička — Oj čyja ž to krajnja hatka (1976)
Narodna pisnja v obrobci Gammy Skupynśkogo, klavišnyka ta muzyčnogo kerivnyka “Smeričky”.
Rozkišne solo na sopilci nemov zanurjuje v irlandśkyj epos, syntezatornyj prograš viddaje danynu muzyčnij modi, a roz’jatrenyj saksofon naprykinci dobyvaje sluhačiv ostatočno.
43. Sekstet Oleksandra Šapovala — Oj zbyrajsja, kozače, pohid bude (1976)
Saksofonist i kerivnyk “Vodograju” mav na storoni instrumentaľnyj sajd-proekt.
“Oj, zbyrajsja, kozače…” vidkryvaje cykl “Kobzareva duma”, jakyj sekstet zigrav nažyvo na džazovomu festyvali v Donećku. U 2020-mu cej nezemnyj psyhodelik-džaz perevydav lejbl Shukai, čym postavyv na vuha krytykiv i melomaniv.
42. Vizerunky šljahiv — Kamiń soncja (1976)
Psyhodeličnyj poviľnjak vid “VŠ” na muzyku Igorja Šamo. Abstraktna liryka Oleksy Kolomijcja pro hlopcja, ščo šukaje “kamiń golubyj”, niby natjakaje na LGBT-tematyku (ni).
41. Vizerunky šljahiv — Guahira (1976)
Kubynśku narodnu pisnju Petrynenko ta kompanija zigraly z takym vognem, ščo vid Buena Vista Social Club їh tut majže ne vidriznyš.
40. Svitjaź — Gorjanka (1982)
Pislja kar’jery u “Smeričci” Vasyľ Zinkevyč dolučyvsja do lućkogo ansamblju pid kerivnyctvom Valerija Gromceva. A Mykola Mozgovyj napysav dlja muzykantiv zapaľne gucuľśke dysko.
39. Mrija — Zorjana nič (1968)
Poky Igor Poklad, – zasnovnyk i golovnyj songrajter peršogo ukraїnśkogo gorlz-bendu, – viddavav borg baťkivščyni, kompozytor Anatolij Kos-Anatoľśkyj skorystavsja sytuacijeju i prophav na plativku “Mriї” svoju pisnju. Sympatyčnyj estradnyj bljuz dobre pryžyvsja na radiohvyljah.
38. Kobza — Try trembity (1974)
Sučasni sluhači vpiznajuť “Kobzu” za cym hitom na muzyku Myroslava Skoryka.
Ne kožnomu vdavalosja pojednaty psyhodeličnyj rok ta narodnu tradyciju tak, jak cym muzykantam.
37. Arnika — Proščaj (1979)
Bez perebiľšeń šedevraľna rok-balada na muzyku Viktora Morozova u vykonanni Viktoriї Vradij. U 89-mu vona proslavyťsja na “Červonij Ruti” pid psevdo “Sestryčka Vika”. Varto lyše uvimknuty “Proščaj”, jak pretenziї do vokaľnyh danyh spivačky vidpaduť sami soboju.
36. Vodograj — Zore moja večirnjaja (1980)
Tarasa Grygorovyča ukraїnśki ansambli kaveryly ridko, ale mitko, ščo i dovodyť pisnja “Vodograju”. “Zore moja večirnjaja” počynajeťsja jak umyrotvorenyj soul, a zakinčujeťsja kiľkahvylynnym psyhodeličnym džemom.
35. Kostjantyn Ognjevyj — Pisnja pro včyteľku (1967)
Cja pisnja – nastiľky klasyčna klasyka, ščo vsi pam’jatajuť її šče zi školy.
Hrestomatijnyj vaľs stvoryv nerozlučnyj duet kompozytora Platona Majborody ta poeta Andrija Malyška, a vykonav Kostjantyn Ognjevyj.
34. Vizerunky šljahiv — Kolo mlyna kalyna (1976)
Najvidomišyj foľk-rokovyj hit iz repertuaru “Vizerunkiv…” v obrobci Kyryla Stecenka. Pisnja perežyla svij čas i uvijšla do repertuaru “Čarivnyh gitar” iz pryhodom do gurtu Tarasa Petrynenka.
33. Taras Petrynenko ta Grono — Pisnja pro pisnju (1991)
“Pisnju pro pisnju” Petrynenko napysav šče naprykinci 70-h dlja ansamblju “Mrija”, jakym todi keruvav. Vona potrapyla pid cenzuru, ale otrymala nove žyttja u 90-h, koly muzykant povernuvsja v Ukraїnu i vidrodyv gurt “Grono”. V novomu vtilenni trek nabuv rys kosmičnogo ńju-ejdžu.
32. Kobza ta Valentyna Kuprina — Balada pro dvoh lebediv (1972)
Perša plativka “Kobzy” povynna bula staty povnocinnym duetom gurtu iz Valentynoju Kuprinoju – golovnoju ukraїnśkoju pop-spivačkoju do zletu Sofiї Rotaru. Vid ćogo zadumu zalyšylosja lyše kiľka piseń, i “Balada pro dvoh lebediv” na virši Ivana Drača – odna z nyh. Vokal Kuprinoї zlitaje do takyh vysot, ščo lebedjam i ne snylosja. A “Kobza” ogortaje cju krasu v psyhodelične aranžuvannja.
31. Nina Matvijenko — Syva lastivka (1979)
Bez šljageru na slova Borysa Olijnyka u vykonanni Niny Mytrofanivny ne obhodyťsja žoden Deń materi. Pafos “Syvoї lastivky” može vyklykaty zahoplennja čy vidrazu, ale ne prosľozytysja vid pisni prosto nemožlyvo.
30. Vodograj — Divčyna myla (1977)
Narodna pisnja v obrobci dniprovśkogo ansamblju nagaduje pro najkrašči reči z repertuaru Jethro Tull. Sogodni її možna počuty u zastavci YouTube-šou “Vnutry Lapenko”.
29. Dmytro Gnatjuk — Pisnja pro rušnyk (1958)
Peršyj velykyj muzyčnyj uspih tandemu Majborody-Malyška. I, napevno, їhnij najvidomišyj hit zagalom. Toj vypadok, koly operna manera spivu Dmytra Gnatjuka ne naganjaje pafosu, a navpaky, napročud točno peredaje atmosferu proščannja z baťkivśkym porogom.
28. Vatra — Vatra – vogoń nevgasymyj (1982)
Pisnja Igorja Bilozira, ščo vidkryvaje muzyčnyj fiľm “Vatra klyče na svjato”. Ideaľne pojednannja zahidnogo fanku ta zahidnoukraїnśkyh tradycij.
27. Kobza — Vesnjanka (1972)
Prosta i doveršena pop-foľkova miniatjura pro zaklykannja tepla. “Vesnjanku” dosi včať na pam’jať u našyh dytjačyh sadočkah.
26. Mykola Mozgovyj — Mynaje deń, mynaje nič (2007)
Mykola Mozgovyj ta poet Jurij Rybčynśkyj napysaly cju pisnju dlja Sofiї Rotaru šče u 1984-mu. Todi spivačka prysvjatyla її Volodymyru Ivasjuku, jakyj za žyttja nibyto buv beznadijno v neї zakohanyj.
Dvadcjať try roky potomu Mozgovyj znenaćka perespivav “Mynaje deń, mynaje nič” sam, dodavšy do kompozyciї rokovogo harakteru. Vyjšlo v ńogo ne tak doskonalo, jak u Sofiї Myhajlivny, zate dramatyčniše.
Pisnja stala ostannim gučnym akordom v tvorčosti Mykoly Petrovyča – i, možlyvo, v istoriї ukraїnśkoї estrady jak takoї.
25. Sofija Rotaru — Balada pro dvi skrypky (1977)
Istoriju pro dvoh sester, zakohanyh v muzykanta, Volodymyr Ivasjuk napysav na kolomyjśkomu rojali, za jakym grav šče Mykola Lysenko. A Sofija Rotaru vykonala її v suprovodi symfoničnogo orkestru.
“Balada…” potrapyla na kuľtovu plativku Rotaru 77-go, ščo skladajeťsja vyključno z hitiv Ivasjuka.
24. Smerička — Dva persteni (1976)
Pisnja, z jakoї počynajeťsja perša i najuspišniša plativka černivećkogo ansamblju. Jak ne dyvno, Ivasjuk napysav її pid čas vidpočynku v Krymu. Vokal Nazarija Jaremčuka tut – pidnesenyj, jak nikoly.
23. Taras Petrynenko ta Grono — Ukraїno (1989)
Vikopomnyj hit Tarasa Petrynenka, jakyj vin napysav pislja dovgoї rozluky z baťkivščynoju. “Aľternatyvnym gimnom Ukraїny” cej peresypanyj zorjanym blyskom synti-pop nazyvajuť nedarma.
22. Vasyľ Zinkevyč — Žovtyj lyst (Zalyšeni kvity) (1972)
Ridkisnyj vypadok: Ivasjuk napysav do cijeї pisni lyše slova (verlibrom!), a muzyku stvoryv jogo todišnij nastavnyk, Valerij Gromcev.
Ščemkyj soul pro bezpovorotne kohannja Vasyľ Zinkevyč zaspivav u mjuzykli “Červona ruta”. Pizniše jogo adaptuvala pid sebe Sofija Rotaru.
21. Enej — Oj u poli ruta (1974)
“Enej” šče u škiľni roky sformuvav Taras Petrynenko, a pislja ńogo gurt očolyv vokalist i gitaryst Gennadij Tatarčenko.
“Oj u poli ruta” – ce faktyčno 3 v 1: i foľk-rok iz natjakom na balkanščynu, i progresyv-rok, i naviť regi. Sam Petrynenko potim peregravav pisnju v “Čarivnyh gitarah”, ale v sproščenomu zvučanni.
20. Sofija Rotaru — Balada pro maľvy (1977)
Epičnyj symfo-pop vid Rotaru za avtorstvom, zvisno, Volodymyra Ivasjuka. Tragična istorija pro matir, jaka čekaje syna z vijny, bolisno rezonuje z našymy realijamy.
19. Sofija Rotaru — U doli svoja vesna (1977)
Malo hto znaje, ščo peršymy pisnju Volodymyra Ivasjuka ta Jurija Rybčynśkogo zigraly biloruśki “Pesnjarы”. Za spogadamy poeta, bezturbotna pop-rokova interpretacija bilorusiv kompozytoru kategoryčno ne spodobalasja, tomu vin viddav “U doli svoja vesna” Rotaru. Spivačka zmogla povernuty pisni liryčnisť i triumfuvala z neju na muzyčnomu festyvali v Sopoti.
18. Kvitka Cisyk — De ty teper? (1989)
Vaľs Igorja Šamo perežyv svij čas. Pislja smerti kompozytora vin otrymav druge dyhannja u rozkišnomu vykonanni Kvitky Cisyk v suprovodi amerykanśkyh i kanadśkyh muzykantiv.
17. Nazarij Jaremčuk — Stožary (1979)
Peršyj velykyj soľnyj hit Nazarija Jaremčuka. Jogo napysav Pavlo Dvorśkyj, klavišnyk i kompozytor “Smeričky”.
Pojednujučy estradu z fankom, važko ne peretnuty mežu miž horošym smakom i vuľgarnistju. Na ščastja, Jaremčuku ta Dvorśkomu vdalosja vtrymaty cej balans.
16. Nadija Paščenko ta Nina Zlobina (Mrija) — Zelen klen (1971)
“Zelen klen” mav zapustyty soľni kar’jery vokalistok kyїvśkoї “Mriї”. Cej kazkovyj psyhodelik-foľk stvoryly razom kompozytor Igor Poklad i poet Jurij Rybčynśkyj. U tandemi їm sudylosja napysaty šče kiľka šedevriv.
15. Nina Matvijenko ta Mrija — Oj letily dyki gusy (1979)
Šče odyn uspih supertandemu Poklada-Rybčynśkogo z repertuaru “Mriї”. Vony stylizuvaly “Oj letily dyki gusy” pid narodnu pisnju, tomu šukaly spivačku iz syľnym foľklornym golosom. Na dopomogu ansamblju pryjšla Nina Matvijenko, vokalistka horu Veŕovky.
14. Sofija Rotaru — Zaprosy mene u sny (1977)
Nejmovirno krasyva i tak samo sumna balada. Nevže ce natjak Ivasjuka na svoї počuttja do Rotaru?
13. Sofija Rotaru — Klenovyj vogoń (1977)
Tekst do pisni Ivasjuku dopomig napysaty Jurij Rybčynśkyj, a muzyku – Viktor Morozov. “Klenovyj vogoń” – ridkisnyj pryklad ukraїnśkogo baroko-popu, v jakomu vystačaje i melodyky, i drajvu.
12. Kobza ta Nina Matvijenko — Ne shodylo vranci sonečko (1978)
Čergova pisnja z repertuaru “Bereznja”, jaku Valerij Viter peretjagnuv do drugoї plativky “Kobzy”.
Gitarna kuľminacija v pryspivi ničym ne postupajeťsja svitovym foľk-rok-hitamy togo času, a golos Niny Matvijenko vzagali poza konkurencijeju.
11. Sofija Rotaru — Pisnja bude pomiž nas (1977)
Cju pisnju Ivasjuk podaruvav na deń narodžennja znajomij, poetci Galyni Tarasjuk. Nu a proslavyla її sami rozumijete hto u mjuzykli “Červona Ruta”.
U “Pisnja bude pomiž nas” prostežujuťsja vplyvy fanku ta psyhodelik-roku, jakymy kompozytor nadyhavsja u toj čas.
10. Kostjantyn Ognjevyj — Kohana (1963)
Peršyj hit Igorja Poklada i golovnyj muzyčnyj hajlajt u jogo kar’jeri. Na moment napysannja pisni kompozytor šče včyvsja u kyїvśkij konservatoriї.
“Kohana” u vykonanni Kostjantyna Ognjevogo vvažalasja providnym ukraїnśkym šljagerom až do pojavy “Červonoї Ruty”. A zgodom pisnju v žinočij versiї perespivav ansambľ “Mrija”.
9. Sofija Rotaru — Ja – tvoje krylo (1977)
U vykonanni Rotaru cja pisnja zajnjala čiľne misce sered greatest hits Ivasjuka. Ale spravžnim novoričnym šljagerom u nas čomuś ne stala.
8. Nazarij Jaremčuk — Gaj, zelenyj gaj (1982)
Hit Jaremčuka na piku jogo soľnoї kar’jery. Pisnju napysaly śogodnišni klasyky ukraїnśkoї estrady – poet Jurij Rybčynśkyj ta kompozytor Oleksandr Zlotnyk.
“Gaj, zelenyj gaj” nese duh ukraїnśkoї estrady i pry ćomu pronyzanyj visimdesjatnyćkoju novohvyľovoju atmosferoju, vlastyvoju bagaťom zakordonnym pop-hitam togo času.
7. Nazarij Jaremčuk i Muzyky — Nezrivnjannyj svit krasy (1980)
Vperše Jaremčuk zaspivav “Nezrivnjannyj svit krasy” šče u mjuzykli “Červona Ruta”. Ale na odnojmennomu spiľnomu aľbomi z užgorodśkym ansamblem vin zrobyv ce tak, niby vystupaje pered šanovanoju publikoju na Brodveї.
6. Vasyľ Zinkevyč — Ja pidu v daleki gory (1972)
Vperše pisnju šče u 60-h vykonav sam Volodymyr Ivasjuk iz ansamblem “Karpaty”. Ale same Vasyľ Zinkevyč zustriv iz “Ja pidu v daleki gory” svij zirkovyj čas u mjuzykli “Červona Ruta”. V podaľši roky hto її tiľky ne perespivuvav – vid Tarasa Čubaja do Tiny Karoľ.
5. Veseli skrypky — Ne topčiť konvalij (1963)
Na počatku 60-h u majbutńomu slavetnyj ukraїnśkyj kompozytor Myroslav Skoryk zibrav estradnyj ansambľ zi studentiv ta vykladačiv ľvivśkoї konservatoriї. Todi ž “Veseli skrypky” zigraly najperšyj i čy ne najkraščyj ukraїnśkyj tvist pro neveselu dolju vesnjanyh kvitiv u velykomu misti. Ekoaktyvisty zacinjať.
4. Nina Matvijenko — Čarivna skrypka (1980)
Igor Poklad i Jurij Rybčynśkyj navažylysja zlamaty pravyla klasyčnogo songrajtyngu. Tužlyvu baladu pro nevzajemne kohannja divčyny do skrypalja vony napysaly vzagali bez pryspivu. Ta zavdjaky geniaľnij Nini Matvijenko “Čarivna skrypka” stala bezzaperečnym hitom.
3. Smerička — Vodograj (1976)
Druga za populjarnistju pisnja Ivasjuka pislja “Červonoї Ruty”. Pysav її kompozytor u mukah tvorčosti. V zvučanni “Vodograju” vin pojednav klasyčnyj soul i tradyciju gucuľśkyh vesiľnyh piseń.
Za zadumom Ivasjuka, čolovičyj ta žinočyj golosy u pisni maly zvučaty okremo. Ščo i vtilyly solisty “Smeričky” – Nazarij Jaremčuk i Nadija Paščenko.
2. Veseli skrypky — Namaljuj meni nič (1965)
Odnogo razu ľvivśkyj poet Mykola Petrenko prysvjatyv znajomij hudožnyci virš pro kohannja kriź roky. A potim pokazav jogo drugu, kompozytoru Myroslavu Skoryku, jakyj zi svoїm ansamblem peretvoryv tvir na inteligentnyj bljuz.
Pislja “Veselyh skrypok” “Namaljuj meni nič” zaspivala Sofija Rotaru v mjuzykli “Červona Ruta”. Ale na foni furoru її golovnogo hita cej fakt pryzabuvsja.
1. Sofija Rotaru ta Červona ruta — Červona ruta (1972)
Na golovnu pisnju svogo žyttja Volodymyra Ivasjuka nadyhnula legenda pro “čerlenu rutu”, ščo može pryčaruvaty buď-jakogo parubka čy divčynu. Kompozytor viddav її Sofiї Rotaru – svoїj muzi. Spivačka vykonala “Červonu rutu” z vlasnym ansamblem, jakyj u majbutńomu tak i nazvala.
Sekret bezsmertja “ČR” – u dyvovyžnomu pojednanni narodnoї tradyciї ta nev’janučyh kanoniv pop-muzyky. Same tomu pisnju pam’jatajuť ta spivajuť dosi.