Bickerstaff.734
Moločna kompanija «Galyčyna» prodovžuje rozvyvaty svoju misiju zi zberežennja ta populjaryzaciї ukraїnśkyh tradycij. U ramkah novoї kreatyvnoї kampaniї brend zvernuv uvagu na unikaľnu davnju tradyciju spilkuvannja ukraїnciv.
0:02 / 0:30 Karpatśkyj jogurt na zakvasci Carpaticus. Ukraїnci zrozumijuť
Spilkuvatysja možna ne lyše za dopomogoju sliv. Neverbaľna komunikacija? Tak, ale śogodni ne pro neї. V Ukraїni je odna tehnika, jaka nazyvajeťsja «egokannja», abo «kugykannja», a na Bojkivščyni — «gojakannja». Ce ne prosto sposib peredači informaciї na velyki vidstani, ale j avtentyčnyj element kuľturnoї spadščyny, jakyj peredavavsja vid pokolinnja do pokolinnja.
Vasyľ i Paraska Romanjuky, nosiї tradyciї polonynśkogo peregukuvannja, staly gerojamy novoї kampaniї karpatśkogo jogurtu «Galyčyna». Komanda brendu ne prosto provela 3 dni z cymy dyvovyžnymy ljuďmy v gorah, a j probuvala perejnjaty tradyciї (ščo skladno), їla hlib za receptom rodyny, jakyj ne rozkryvajuť i piznavala bagato inšyh tonkoščiv polonynśkogo žyttja.
Ščob pro egokannja diznalosja jakomoga biľše ukraїnciv, “Galyčyna” razom z rodynoju Romanjukiv rozrobyly
, v jakomu sim’ja Romanjukiv rozpovidaje, ščo označajuť ci mistyčni girśki spivy.
«Zi studentśkyh časiv ja znajoma z ponjattjam egokannja. Jedyne ščo, čula nažyvo vperše u cij poїzdci. Rodyna Romanjukiv – ce unikaľni ljudy, nosiї tradyciї, mala za česť sluhaty їh, pracjuvaty i prosto buty poruč»,
– Marija Kvitka, spivačka, stylistka kampaniї.
Otže, egokannja. Ukraїnśkyj muzykoznaveć Bogdan Lukanjuk pojasnjuje pryrodu žanru i govoryť pro peršu fiksaciju ćogo javyšča – u 60h rokah 20 stolittja, na Zakarpatti. Perš za vse, tak spilkuvalysja dity, koly pastušyly prysadybno, ne na polonyni. Ce toj vik, koly ditjam dovirjajuť serjoznu vidpovidaľnisť – samotužky vesty hudobu, a egokannja – pevnoju miroju, sproba doroslogo dialogu. A dlja čogo tak spilkuvatysja? Sprava v tomu, ščo vivčarstvo – ce dijaľnisť u velykomu prostori, navkolo nikogo nemaje i čas vid času treba zvirjatysja, čy poruč hudoba, čy nemaje nebezpeky.
«Egokannja zbereglosja tiľky v gorah. Očevydno, neobhidnosti u takomu metodi spilkuvannja vže nemaje, ale krasa tradyciї žyve i vona je unikaľnoju.
Dlja ljudyny, jaka cinuje atrybuty mynulogo, uvažna do detalej, hoče rozumity pohodžennja tradyciї, ce važlyvyj element kuľtury, jakyj vidigraje reliktovu roľ», – zaznačaje Jarema Pavliv, etnomuzykolog, doktor filosofiї.
Otož, rozibralysja z tym, ščo take egokannja i z čym jogo їdjať.
A їdjať jogo z karpatśkym jogurtom «Galyčyna», jakyj mistyť unikaľnu zakvasku Carpaticus, ščo pohodyť z Karpat i maje probiotyčnu diju, ščo pozytyvno vplyvaje na naše travlennja ta imunitet.
EgoOOooooOOOoooo!