Community Laboratoria.pro
Vid magičnyh momentiv na znimaľnomu majdančyku v roli Drako Melfoja do pidlitkovyh problem, u svoїh memuarah «Po toj bik čarivnoї palyčky. Magija i haos mogo doroslišannja», ščo vyjšly drukom u vydavnyctvi Laboratorija, Tom Felton zaprošuje za laštunky svogo žyttja na velykomu ekrani ta poza nym. Publikujemo uryvok z knygy.
Obkladynka knygy «Po toj bik čarivnoї palyčky»
Meni za dvadcjať, i nadhodyť zapyt na prosluhovuvannja dlja fiľmu «Gičkok». Ce strička pro stvorennja fiľmu «Psyho», de v golovnij roli bude ser Entoni Gopkins. Oskiľky u dytynstvi ja znjavsja u fiľmi z Džodi Foster, to bulo b kruto zakryty pytannja «Movčannja jagnjat» i popracjuvaty z oboma golovnymy aktoramy, pravda ž?
Nu, mabuť, ni. Ja pryїhav na prosluhovuvannja, pro jake diznavsja lyše ćogo dnja vranci. Ne bulo času pročytaty scenarij, ne kažučy vže pro doslidžennja. Ja prohodyv prosluhovuvannja na roľ Entoni Perkinsa, jakyj zigrav Normana Bejtsa. Ja ne bačyv fiľmu, tož peregljanuv okremi sceny z nym i švydko zrozumiv, ščo ja absoljutno ne godžusja na cju roľ. Vin mav majže metr dev’janosto. A ja ne takyj vysokyj. U ńogo temne volossja i temni oči. A moї — ni. Vin vyprominjuvav jakuś psyhopatyčnu zagrozu. A ja… nu, pro ce vže vam sudyty.
Ce buv odyn iz nebagaťoh vypadkiv, koly ja z mašyny z-pid budivli zatelefonuvav svojemu agentovi j zapytav: «Meni spravdi potribno prosluhovuvatyś? Ne dumaju, ščo pidhodžu. Možlyvo, šans popracjuvaty z Entoni Gopkinsom z’javyťsja inšym razom iz biľš pidhožym projektom». Agent pogodyvsja, ale perekonav mene vse odno pity, prosto, ščob pokazatysja režyserovi ta prodjuseram.
Tož ja pišov. Sydiv i čekav bilja kimnaty dlja prosluhovuvań. Dveri vidčynylysja, i z nyh vyjšla amerykanśka aktrysa Anna Feris, jaka prohodyla prosluhovuvannja peredi mnoju. Perebiľšenym sceničnym šepotinnjam vona vkazala na kimnatu i skazala: «Vin tam!».
Hto tam? Vona znykla raniše, niž ja vstyg її zapytaty.
Ja uvijšov do kimnaty. Jak i očikuvav, pobačyv kiľkoh strogo vdjagnenyh prodjuseriv i režysera.
Ja ne očikuvav, ale pobačyv samogo sera Entoni Gopkinsa, jakyj sydiv u budennomu vbranni, gotovyj zi mnoju projtyś scenarijem. Ja bačyv «Movčannja jagnjat» kiľka raziv. Teper zbyravsja zigraty scenu z Gannibalom Lekterom i zovsim ne buv do ćogo gotovyj.
Meni skrutylo žyvit. Ja rozhvyljuvavsja, z žahom usvidomljujučy, ščo ne znaju scenariju, ne znaju personaža, ničogo ne znaju pro fiľm i naviť ne dumaju, ščo maju buty tut. Ale šljahu nazad ne bulo. Tož my potysnuly odyn odnomu ruky, i ja siv navproty ńogo.
My počaly. Ser Entoni pročytav peršyj rjadok. Ja pročytav svoї slova iz duže nevyraznym amerykanśkym akcentom. Vin pyľno podyvyvsja na mene. Pidmorgnuv. Usmihnuvsja. Vidklav svij scenarij i skazav:
— Ot ščo, zabuďmo pro scenarij. Davajte pogovorymo z vamy jak iz personažem. Diznajemosja, čy vy jogo znajete. Čy vy jogo znajete?
Ta ja ledve znav im’ja personaža. Ničogo pro ńogo ne znav. Meni bulo geť nezručno.
— Dobre, — pysknuv ja.
Ser Entoni pyľno podyvyvsja na mene.
— Tož skažiť meni, — prodovžyv vin. — Skažiť, ščo dumaje vaš geroj pro… vbyvstvo?
Ja tež vytriščyvsja na ńogo, namagajučyś vidpovidaty jogo stylju Gannibala Lektera. I vidpoviv… Nu, ja b hotiv pam’jataty, ščo ja todi skazav. Ce bulo ščoś nastiľky absurdne, ščoś take stydotne, ščo mij mozok ster ce z pam’jati. Vin rozpytuvav mene dali, kožne nastupne pytannja bulo dyvnišym za poperednje. Ščo vidčuvaje vaš personaž iz ćogo pryvodu? Ščo vidčuvaje vaš personaž z togo pryvodu? Moї vidpovidi perehodyly vid žahlyvyh do vidverto dyvnyh. Poky narešti vin ne skazav:
— Ščo vaš geroj dumaje pro… ditej?
— Ditej?
— Ditej.
— E-e…, — protjagnuv ja.
— Tak? — čekav ser Entoni.
— Gm…, — burknuv ja.
— Ščo jomu podobajeťsja? — zapytav ser Entoni.
— Vin ljubyť… jomu podobajeťsja… krov ditej, — skazav ja.
Mertva tyša. Ja podyvyvsja na ńogo. Vin podyvyvsja na mene. Prodjusery podyvylysja odyn na odnogo. Hotilosja provalytysja kriź zemlju.
Ser Entoni kyvnuv. Vin vidkašljavsja i vvičlyvo skazav iz leď pomitnoju usmiškoju: «Djakuju, ščo pryjšly». Vin hotiv skazaty: ce bulo nesterpno, buď laska, jdy geť, perš niž skažeš ščoś šče girše.
Polegšennja vid vyhodu z budivli perevažylo vidčuttja nejmovirnogo provalu pered serom Entoni. Ne nadto perevažylo, ale dostatńo, ščob ja shvyľovano zatelefonuvav dekomu zi svoїh tovaryšiv i rozpoviv їm istoriju pro svoje najgirše prosluhovuvannja.