Olka Syrotiuk
Zoločiv – selyšče miśkogo typu na Harkivščyni, ščo roztašovane za 20 km vid kordonu z rf. Šče na počatku roku mer mista počav rozdumuvaty pro možlyvu evakuaciju naselennja. Vseukraїnśka informacijna kampanija «Plič-o-plič» rozpovidaje, jak ukraїnśki mista-tezky z Harkivśkoї ta Lvivśkoї oblastej ob’jednalysja pid čas vijny.
«Za misjać do počatku vijny miśkyj golova mista Zoločiv (u Harkivśkij oblasti) zatelefonuvav do mera mista Zoločiv u Lvivśkij oblasti, Gryńkiva Igorja Myhajlovyča. Jšlosja pro te, ščo my – dva ukraїnśki mista z odnakovoju nazvoju, tiľky my u Lvivśkij oblasti, a vony v Harkivśkij. My rozumily, ščo v razi počatku vijny їm potribna bude naša dopomoga. Tož na rivni miśkyh goliv bula uhvalena domovlenisť pro spivpracju dvoh mist», – rozpovidaje Jaroslav Okrepkyj, zastupnyk miśkogo golovy ľvivśkogo Zoločeva.
Ščo stalosja 24 ljutogo – vidomo. Tož uže na peršomu tyžni povnomasštabnogo vtorgnennja rf prolunav drugyj telefonnyj dzvinok vid mera harkivśkogo Zoločeva pro potrebu v gumanitarnij dopomozi. Tak i počalasja spivpracja dvoh ukraїnśkyh Zoločevyh.
«My odrazu zibraly gumanitarnu dopomogu, a same: odjag, dytjači tovary, liky. U cilomu za peršyj raz my vidpravyly v Harkiv 20 tonn gumanitarnoї dopomogy dlja potreb gromadjan i vijśkovoslužbovciv. Na śogodni my peredaly vže 5 takyh dopomog zagaľnoju vagoju 100 tonn» – kaže pan Jaroslav.
Za jogo slovamy, na peredovu dlja vijśkovoї častyny takož bulo vidpravleno avtomobiľ, a drugu avtivku peredaly na potreby gromady mista.
«Okrim nadannja gumanitarnoї dopomogy, zoločivśka gromada takož pryjmaje pereselenciv. Na śogodni bulo pryjnjato blyźko 4000 pereselenciv ne lyše z Harkivśkoї oblasti, a šče j z Dnipropetrovśkoї, Zaporiźkoї, Donećkoї, Luganśkoї oblastej. Okrim tymčasovogo žytla, ljudej zabezpečyly tryrazovym harčuvannjam» – rozkazuje Jaroslav
«Perevažno pereselenciv my rozmiščuvaly v školah. Teper namagajemosja zviľnyty školy, ščob možna bulo rozpočaty novyj navčaľnyj rik, tomu ljudej pereseljajemo v pryvatni budynky, v jakyh zaraz nihto ne žyve, domovljajemosja z gospodarjamy, pryvodymo haty do ladu j oblaštovujemo dlja žyttja. My robymo vse, ščo možemo. Šče na samomu počatku vid našogo miśkogo golovy my počuly, ščo ljudy, jakyh my tut pryjmajemo, povynni počuvaty sebe jak udoma, ščo kožen, hto potrebuje, povynen znajty tut svoje misce, dity povynni vidviduvaty školy ta sadočky, dorosli – pracevlaštovuvatyś. My robymo vse dlja ćogo i radi bačyty vdjačnisť ljudej» – kaže pan Jaroslav.
Ditky-pereselenci buly zakripleni za školamy ta sadočkamy, dejakym baťkam vdalosja znajty robotu u ľvivśkomu Zoločevi ta naviť dopomagaty miscevij gromadi.
«Nas vrazylo, jak ob’jednalyś i zorganizuvalyś ukraїnci. Do nas pryhodyly prosti ljudy ta kazaly, ščo ladni dopomagaty. Htoś prynosyv produkty, odjag, groši, htoś zajmavsja pletinnjam maskuvaľnyh sitok. Ljudy ne tikaly vid roboty ta robyly svij vklad. Hto skiľky mig. Ja vvažaju, ščo vse, ščo zaležyť vid ukraїnciv, dlja peremogy my zrobyly, robymo i budemo robyty. I jakščo Jevropa ta svit dopomožuť nam zbrojeju, to my točno peremožemo, bo nacionaľnyj duh zaraz syľnyj jak nikoly» – pidsumovuje Jaroslav.