Sofija Stefanija
Sogodni u kožnoї ljudyny je dostup do riznomanitnyh prostoriv i šans nasolodžuvatysja tvoramy ukraїnśkoї literatury. U cij pidbirci vy diznajetesja pro duže cikavu prozu, jaku dity vyvčajuť u školi.
1) «Hiba revuť voly jak jasla povni» P. Myrnyj
Istorija rozgortajeťsja u riznyh tajmlajnah u seli Pisky. Golovnyj geroj Čipka Varenyčenko — u mynulomu dytja-čortenja, a v majbutńomu — kryvavyj rozbijnyk. Jogo sjužetna linija perelyvajeťsja z vnutrišńoju dramoju i problemamy suspiľstva. Z odnogo boku na Čipku moglo b čekaty prekrasne žyttja, ale z inšogo…
2) «Lisova pisnja» L. Ukraїnka
Podiї vidbuvajuťsja na terytoriї Volyni. Pomiž lisovyh j vodnyh istot počynajuť žyty ljudy. Mavka znahodyť kohanogo — molodogo hlopcja Lukaša, ale їhni stosunky ne vydajuťsja “solodkymy”. Ščoś zminjujeťsja u serci Mavky ta j ne lyše u neї…
3) «Tini zabutyh predkiv» M. Kocjubynśkyj
Dvi dytyny z vorožyh gucuľśkyh rodyn, Marička j Ivan, piznaly osoblyve počuttja — kohannja. Čerez dekiľka rokiv divčyna gyne, a molodyj hlopeć znykaje bezvisty. Dali istorija povertajeťsja do zobražennja pobutu guculiv, їhni povir’ja i tradyciї. A sam Ivan zustriv magičnyh istot, jaki možuť dopomogty abo naviť vbyty.
4) «Myna Mazajlo» M. Kuliš
Doba ukraїnizaciї. Sim’ja Mazajliv podilylasja na pryhyľnyka cijeї tečiї ta nenavysnykiv, jaki hočuť zminyty prizvyšče na ščoś “statniše”. Komedijna drama opysuje žaljugidnisť dejakyh gromadjan, kotri ne vvažajuť za krašče rozvyvaty ukraїnśku, a zalyšajuťsja v tini rosiї.
5) «Vaľs melanholijnyj» O. Kobyljanśka
Žyttja dvoh divčat zminjujeťsja na do i pislja. Vony zustričajuť Sofiju — novu spivmeškanku, jaka svojeju groju na fortepiano zmušuje zadumatysja nad svoїmy cinnostjamy.
6) «Kajdaševa sim’ja» I. Levyćkyj
Rodyna Kajdašiv vidoma na vse selo svoїmy svarkamy. Dlja Marusi Kajdašyhy postaje moment odružennja dvoh syniv — Karpa i Lavrina. Počynajuťsja novi čvary, ale vže z nevistkamy…
7) «Tygrolovy» I. Bagrjanyj
Grygir Mnogogrišnyj uspišno vtikaje z “drakona”. Vin opynjajeťsja v Sybiri, de na ńogo čekaje zustrič z dykymy zviramy j naviť ljuďmy — myslyvcjamy na tygriv. Čolovik znajomyťsja z tradycijamy rodyny Sirkiv j počynaje novu storinku žyttja, doky stara šče ne hoče zakinčuvatysja.