Daryna SchalliKožen ohočyj gid može dolučytysja do projektu i populjaryzuvaty pravyla bezpeky pid čas ekskursij, zokrema dezinfekciju ruk pislja dotyku do pam’jatky. Dlja ćogo potribno pidpysaty Manifest bezpečnyh ekskursij na sajti https://smile-trynaudachu.com.ua/.
«Ljudy zvykly nosyty masky, inodi obhodytyś bez rukostyskań, ale možuť naražatyś na nebezpeku, koly torkajuťsja pam’jatnykiv na udaču. Doslidžennja naukovciv svidčať, ščo na poverhnjah skuľptur žyvuť desjatky vydiv bakterij i virusiv. I koronavirus, ščo zdaten peredavatysja čerez ruky, može peretvoryty ščaslyvu prykmetu na nebezpeku, — govoryť organizator projektu, kerivnyk naprjamku gigijeny korporaciї «Biosfera» Oleksandr Lavrov. — Naviť koly Ukraїna u zelenij zoni, nam ne slid zabuvaty prosti antyvirusni zvyčky, sered jakyh dezinfikuvannja ruk servetkamy».
Ambasadoramy projektu «Try na udaču» staly populjarni ekskursovody: menedžer Kyjeva Julija Bevzenko, zasnovnyk odeśkogo ekskursijnogo agentstva Oleksandr Babič, a takož znaveć Lvova Petro Radkoveć.
«Bezpeka zavždy bula v prioryteti na moїh ekskursijah, i ja vpevnena, ščo ne tiľky na moїh. Jakščo ž ni, zaklykaju vsih gidiv Ukraїny šče raz zvernuty na ce uvagu. Naviť koly vsi počynajuť zabuvaty pro karantyn, varto slidkuvaty za gostjamy, prosyty їh odjagnuty masku na vhodi do muzeju abo kafe, ne skupčuvatyś, koly vony sluhajuť ščoś cikave, — vidznačaje ambasadorka projektu «Try na udaču» Julija Bevzenko. — Dezinfekcija ruk ne menš važlyva, bo rukavyčkamy zaraz nihto ne korystujeťsja. Tomu gidy, ščo pidpysujuť Manifest bezpečnyh ekskursij, otrymujuť čymalyj zapas dezinfekcijnyh servetok».
U ramkah projektu bilja pam’jatnykiv Proni Prokopivni ta Svyrydu Golohvastovu v Kyjevi, Djuku de Rišeľje v Odesi ta Usmišci u Lvovi z’javljaťsja Smile-pointy. Tam možna bude poterty skuľpturu na udaču, prodezinfikuvaty ruky ta vzjaty učasť u miniviktoryni na znannja istoriї pam’jatnyka.
Tradycija terty skuľptury na udaču vynykla ponad 2000 rokiv tomu. Davńogrećkyj filosof Demokrit pomityv, ščo zoloti ruky skuľptur u hramah postupovo «hudnuť» vid pocilunkiv i dotykiv parafijan. Todi vvažalosja, ščo dotorknuvšyś do svjatyni, možna zabraty z soboju častynu її blagodati. Z časom tradycija stavala biľš «profesijnoju». Napryklad, uže bagato stoliť u Niderlandah vijśkovi natyrajuť rukiv’ja špagy d’Artańjana u Maastryhti. Sogodni zvyčaj terty skuľpturu zaležyť vid miśkoї legendy abo osobystosti, jakij prysvjačenyj pam’jatnyk.
