Medovyj zbyteń
Synopsys — Pavel Lozinśkyj (režyser fiľmu) stavyť kameru i mikrofon u sebe na balkoni, ta znimaje častynu vulyci nastupni dva z polovynoju roky.
Pevno, u kožnogo bulo bažannja zafiľmuvaty ščoś z balkona, ale strah zustrity duže vpravnogo bejsbolista zavždy perevažav.
Varto, mabuť, počaty z togo, ščo ce ne «dokumentalka» u zvyčnomu vygljadi. Režyser proponuje v pevnomu sensi novatorśkyj pidhid, adže vin ne ganjajeťsja za svoїm personažem ta ideaľnym «intymnym» kadrom, jakyj pokaže veś biľ čy radisť dijovyh osib. Lozinśkyj prosto zavmyraje v očikuvanni svogo «golovnogo geroja», i jak sam kaže v interv’ju: «Ja stav častynoju mebliv svogo budynku».
Pavel Lozinśkyj na svojemu balkoni v interv’ju dlja New East Cinema
Vin čekaje, koly svit sam pryjde do ńogo, prote čas vid času čipljajeťsja do perehožyh zi svogo zručnogo balkonu, stavljačy pravyľni zapytannja, jaki cikavljať jogo, ta inkoly «rozv’jazujuť» jazyk ljudjam.
Jak i v mynulij roboti Pavela «Ty j gadky ne maješ, jak syľno ja ljublju tebe», u fiľmi do kincja zberigajeťsja tajemnycja. V «Balkonnomu kino» ce kryjeťsja u pytanni «Hto ž golovnyj geroj?» Okrim očevydnyh ljudej, jaki z’javljajuťsja biľše odnogo razu ta na jakyh padaje osnovna pidozra, typu kolyšńogo v’jaznja Roberta, fiľm može zaproponuvaty deščo biľše — suspiľstvo. Tak, poľśke suspiľstvo, jake maje svoї problemy ta skladajeťsja z riznyh ljudej, jaki prožyvajuť rizni etapy svogo žyttja. Ce, napevno, te, ščo najbiľše pryvabljuje i ščo zmusylo prylypnuty do ekrana vsi 100 hvylyn hronometražu.
Tut nemaje tradycijnoї transformaciї personaživ čy «istorij na odyn deń», jakymy grišyť sučasna dokumentalistyka. Htoś namagajeťsja vtekty vid pryvydiv mynulogo pislja 20 rokiv uv’jaznennja, htoś radije vid rozlučennja, a dehto kiľka godyn tomu vykryv čolovika na zradi. Vsi ci istoriї spovidajuťsja v mežah 8 kvadratnyh metriv vulyci.
11 lystopada — deń nezaležnosti Poľšči
Do reči, vulycja tež zminjujeťsja, fiľmuvannja vidbuvalosja protjagom 165 znimaľnyh dniv, i kino logično podilene vidnosno pir roku. Najcikavišym dlja mene vyjavyvsja deń nezaležnosti Poľšči i ljudy, jaki z’javljalysja v ob’jektyvi kamery togo dnja. Važlyvo ne tiľky te, jak Lozinśkyj zobražuje cju osoblyvu datu ta ljudej, jaki її svjatkujuť: z praporamy, gaslamy ta vidpovidjamy samyh poljakiv na pytannja «ščo take patriotyzm?» Vin robyť deščo biľše: protystavljaje їh inšij častyni suspiľstva – immigrantam ta gejam, kotri tež majuť problemy ta perežyvajuť skladni etapy svogo žyttja.
P.S. U 2016 roci Lozinśkyj znjav šče odyn šedevr pid nazvoju «Ty j gadky ne maješ, jak syľno ja kohaju tebe», zafiľmuvavšy seansy psyhoterapiї dočky ta mamy. Oznajomytysja z nym možna tut.
P.S.S. Posylannja na mij telegram-kanal pro kino.