🎬 Pytannja bez vidpovidej: Anime 2021-go

Torik anime ne zasjaglo vyšče spodivanogo. Dožyly do finaliv «Jevangelionu» ta «Ataky tytaniv» — i na tomu vdjačni. Idej jak buty dali j čogo očikuvaty ne otrymaly, sami pytannja. Ale j ce vže dobre dlja počatku. Otož rozgljanemo važlyvi (i ne duže) anime, ščo pobačyly svit u 2021 roci.

Vivy: Fluorite Eye’s Song

Fest dosjagnennja vizuaľnyh možlyvostej japonśkoї animaciї, serial «Vivy» zalyšajeťsja krasyvym ne tiľky v dynamici, a j u spokoї, dodajučy kinematografičnosty okremym scenam oberežnoju zminoju spivvidnošennja storin kadru ta nadiljajučy dejaki momenty ekspresijeju povnocinnyh detalizovanyh iljustracij. Takymy ništjakamy zapam’jatovujeťsja cja boroťba odnogo štučnogo intelektu z inšym. Istorija tryvalistju sto rokiv vagoju pada na pleči Vivi, jakij perš niž «oščaslyvyty ljudej svoїm spivom», treba zavadyty podijam, ščo pryzveduť do їhńogo sudnogo dnja. Її nadokučlyvym vseznajkom-suputnykom staje Macumoto, jakyj nadto bagato govoryť i pojasnjuje (ne tiľky jogo nedolik u ćomu anime).

Sjužet, nikudy divatysja, zumovlenyj rytmično strybaty čerez časovi promižky. Vivi ta Macumoto zalyšajuťsja, a obstanovka kardynaľno zminjujeťsja, zlyvajučyś iz vidbytkamy mynulyh podij i geroїv. Taka epizodyčnisť vidčuvajeťsja, ščo dali, to biľše. Ščorazu serialu važče zatjaguvaty j perekonuvaty u vlasnij važlyvosti. A koly počynaješ sumnivatysja, to i jakiś dribni vady zagalom horošogo šou stajuť javniši.

Ščoroku maje buty jakaś taka istorija pro istotu nače bezdušnu (nuli j odynyci), samousvidomlennja kotroї štovhaje na pytannja do sebe, movljav, a ščo ž ja, jaka moja misija? «Vivy» točno ne najkrašča sered cyh istorij, ale vona prynajmni starajeťsja (i robyť її krašče, niž prodovžennja osnovopoložnogo «Ghost in the Shell», ščo vyjšlo za rik do «Vivy»).

Mushoku Tensei

Čogo očikuvaty vid anime, de golovnyj geroj pererodžujeťsja zi svogo nikčemnogo žyttja u fentezijnomu sviti? Na dumku pryhodyť rjad tropiv, šablonnyj nabir personaživ i sjužet aka podorož geroja? Same ce j otrymujemo vid «Mushoku Tensei». Skažete — potriben oryginaľnyj vyvert, ščoby buty cikavym. A naščo? Jakščo ty i je odnym z ukladačiv tožsamosty isekaju.

Vygidno vydiljatysja z-pomiž svoїh žanrovyh pobratymiv tajtlovi dozvoljajuť vyrobnyči jakosti, zavdjaky kotrym čary svitu zakručujuť vyrom sakugy, a sjužet utrymuje svoju vidtočenu rivnisť. Ce legko dyvytysja: zabuty nepotribnu pečaľ, jakoї tak bagato, vymknuty dumky.

Tak, golovne ne dumaty. Ne dumaty pro te, ščo htyvyj trydcjatyričnyj mužyk perenesenyj u tilo dytyny j teper zalycjajeťsja do nepovnolitnih. Unykaty prymityvnu vuľgarnisť, sceny z trusykamy. Ne zvažaty, koly u zručnyj moment z’javljajeťsja deus ex machina z jakyhoś mogutnih sutnostej, vyščyh planiv (i čomu zavždy majuť buty jakiś bogy nad usim, čy taka vže ce nevid’jemščyna dlja kazky?). Rozdumy psujuť «Mushoku Tensei». Bez nyh pislja peregljadu čergovoї seriї tak dobre zasynajeťsja. Ne dumaty. Dyvytysja. Spaty.

To Your Eternity

Bezsmertna istota, zdatna pryjmaty formu vśogo navkolo, staje kopijeju pomerlogo arktyčnogo vovka ta zustričaje jogo hazjaїna, pokynutogo v zasniženomu kraju hlopcja. «To Your Eternity» startuje syľno, emocijno, rozgortajučy ne tu sploščenu parodiju, v jaku vyrodyvsja isekaj, a masštabnu opoviď dlja pocinovuvačiv kraščogo vydu fentezi.

Dodaje vartosti te, ščo za nym stojať Masahiko Murata («Naruto», «Tower of God») ta Jošitoki Oima — znajomi z «A Silent Voice» odrazu zrozumijuť jakogo rivnja melodramatyčnosty ta vytraty sliz u decylitrah za godynu očikuvaty vid її tvoriv. Druzi ta vorogy, pidstup i blyźkisť, rozpač i smerť. Bagato smertej. Z nymy «To Your Eternity» maje neobačnisť pereborščyty. Jakščo perši scenarni vtraty rozryvajuť dušu na šmattja, to nadali jde tendencija na znyžennja čutlyvosty, take sobi emocijne vygorannja gljadača — mre stiľky geroїv, ščo staje prosto bajduže. Jak naslidok, na ekrani vsim sercja krajaťsja u megatragičnij sceni, a ty sydyš, mov ostannja bezdušna skotyna, pozihaješ.

Oberežniše serial stavyťsja do svogo porožńogo vičnogo protagonista. Fuši bez pospihu j dbajlyvo napovnjujeťsja, osvojuje novi počuttja. Nastupni sjužetni arky u porivnjanni z peršymy dvoma je slabši — ce nemynuče, tomu v zalyšku bude tiľky vnutrišnja transformacija geroja razom z očikuvannjam kudy ž bezsmertja zavede jogo (i ćogo dostatńo, ščob utrymaty nas do nastupnogo sezonu).

86

Zapovnennja vakansiї meha-anime u 2021 dovelosja čekaty nedovgo j ne daremno. Šovinizm bilogo mista, cynizm generaľśkyh kabinetiv, pryfrontova rozkutisť, vijna mašyn i piloty bez nadiї na vyžyvannja — klasyčne pojednannja, zakarbovane v žanr mehy uspihamy velyčnogo «Gundam» i sumnivnogo «Code Geass». Teper lyše vidšlifovuvaty pislja majstriv i nadavaty vlasnogo vidbytka.

Najbiľša cinnisť «86» je jogo zaveršenisť u mežah korotkogo peršogo sezonu. Prodovžennja shyľni do zlovžyvań i znecinjuvannja. A tut ščoś typu epizodu vijny dovgoї ta žorstokoї, pryfrontove zvedennja, nadilene žyttjam.

Najbiľšyj ğandž — golovna geroїnja, ščo її terpity nemožlyvo. Dyvovyžno naskiľky legko «86» zabyrajeťsja u top anime roku vsupereč isnuvannju takogo golovnogo bolju v jadri sjužetu. Same vona, naїvna idealistka, kuruje zagin ditej nyžčogo sortu, ščo vidbyvajuť garmatamy pavukopodibnyh meh ataky Legionu mašyn. Keruje z m’jakogo kriseľcja štabnogo kabinetu v styli «Počatkovogo kodu» j perežyvaje, bidosja, za dolju voїniv. Naspravdi taka vidirvanisť geroїv tiľky na korysť istoriї, bo dozvoljaje zigraty z tajmlajnamy ta riznymy perspektyvamy na podiї. U ćomu vykryvajeťsja vpevnena režysura, ščo vmije vžyty veś spektr kinozasobiv, koly je potreba. Serial maje masu ogo-momentiv, sered jakyh zgadujeťsja prykinceva narizka videozapysiv robota Fido, ščo postijno sliduvav za soldatamy Vistrja spysa. Bez koordynovanoї roboty komandy animatoriv «86» ne zmig by tak vystrelyty.

SSSS.Dynazenon

Najkraščyj tvoreć guilty pleasure tajtliv, studija Trigger, znovu pidtverdžuje svij status. Neprjamyj sykvel «SSSS.Gridman» ne zamoročujeťsja — u centri vkotre zvyčajni školjari Jomoği ta Minami, razom iz bezrobitnym Kojomi ta jogo sestroju Čize, pid kerivnyctvom Ğaumy, zagadkovogo bezhaťka, ščo žyve pid mostom, družno strybajuť u veletenśkogo robota, ščob pid gajpovu piseńku peremagaty kajdzju. Nu ščo šče potribno dlja povnogo ščastja?

Nenaprjažna meha bez prygnoblenyh nacij i polityčnyh metafor. Zate jake ž nižne vidnošennja do vzajemodiї miž personažamy. Najlipšym z uśogo, zvisno, je postijna nijakovisť dialogiv, nevpevnenisť, zavysli pavzy. Prjamo riveń movčanky miž Askoju ta Rej u lifti z «Jevangelionu», dovedenyj do komičnogo. Uvaga do vnutrišnih turbot geroїv pidsyljuje takyj bažanyj katarsys bytvy proty svitu spogadiv, stvorenogo kajdzju. Na pozir prostakuvatyj, «SSSS.Dynazenon» tonko plete osobysti istoriї personaživ popid bravadnymy bojamy až do myrnogo epilogu.

Wonder Egg Priority

Povtoryty uspih «Madoka Magica», istoriї nepovnolitnih supergeroїń u depresyvnyh tonah i ekzystencijnyh pytannjah, vzjalysja umiľci ClowerWorks. Ne vyjšlo. Abstraktna terapija jaskravyh koľoriv na protyvagu moroku tem rozbyvajeťsja ob rozpreprykre prokljattja oryginaľnyh anime — zižmakanu kincivku.

Popry vse nespravedlyvo zabagato kameniv poletilo u «Wonder Egg Priority». Tak, pry vyrobnyctvi vynykly nezdorovi sytuaciї. A ostanni epizody nevygidno zmiščujuť akcenty ta ne vyderžujuť vlasnoї konceptuaľnoї rozdutosty. Dvoje učenyh, pro eksperyment jakyh tam ideťsja, nače symvolizujuť, ščo anime ne tjamyť jak ruhatysja do finalu. Samovpevneni «geniї» v mynulomu vzjalysja stvoryty divčynu, ale, pryrečeni na nerozuminnja protyležnoї stati, čoloviky zaznajuť nevdači. Ota їhnja zvyčka čas vid času ljapnuty jakuś nedolugu repliku j nedbale nastavnyctvo nad golovnymy geroїnjamy pidtverdžujuť, ščo urok ne zasvojeno, nic vony ne rozumijuť.

Zate je čudovi divčata — duša serialu. Z nymy usvdomljuješ — cja katavasija z čarivnymy jajcjamy, kripovymy frojdystśkymy čudovyśkamy, nebezpečni pojedynky z vysokymy stavkamy, paraleľni svity — use ce, ščob podolaty skorbotu, adže isnuje suttjevišyj nezborymyj žah tanatosu i, na žaľ, smerť časom zdajeťsja jedynym porjatunkom vid nasyllja, koly ty šče dytyna j dopomogy šukaty nide.

Blue Period

Anime dlja hudožnykiv pro hudožnykiv, ščob vykorinyty mif vyrišaľnosty «talantu» j pokazaty skiľky važkoї roboty, nerviv, postijnoї potugy stoїť za najprostišym maljunkom. Školjar Jağuči raptovo dlja sim’ї, včyteliv, druziv (i dlja sebe) vyrišuje postupyty v hudožnij univer. Aby vtilyty poryv duši jomu dovedeťsja projty 9 kil nepryjnjattja otočennja, vysokoї konkurenciї mystećkoї spiľnoty, šljahu do otrymannja zadovolennja vid procesu tvorennja ta inšyh golgof, na jaki ščodnja shodjať hudožnyky.

Za specyfičnistju «Blue Period» pomitna obiznanisť, rozuminnja ne z vikipediї, a z vlasnyh zlamanyh olivciv, bolju v ruci ta syndromu samozvancja. Odnak, budučy animacijeju (pokadrovymy maljunkamy) pro mystectvo, serial ne dosluhajeťsja do ozvučenyh soboju porad i tehnik. Jomu katastrofično brakuje barvy. Bljaklyj i neprymitnyj styľ ne namagajeťsja vydilytyś. U porivnjanni z «Blue Period» ti ž «Ping Pong The Animation» čy «Mononoke», čy naviť «Wonder Egg Priority» biľše vygljadajuť jak mystećke vyslovljuvannja. Naprugu vid postijnogo tysku na hudožnyka-počatkivcja tajtl peretvorjuje u nuďgu. Sjudy b dodaty energiї z «Bakuman», jakyj pojednav osoblyvosti sportyvnogo šou z romantyčnym v istoriju pro dvoh manğak — dosi najkrašču reprezentaciju remesla v anime. Jakščo ž «Blue Period» hoče pidijty do problematyky biľš filosofśky, to jomu šče nabyraty glybynu j vizuaľnogo symvolizmu. Art — to strašenno nelegko, ale ž i veselo. Čomu ž anime pro ńogo ne maje buty take?

Sonny Boy

Budivlja školy z kupkoju školjariv perenosyťsja u čornu porožneču. Dehto otrymuje supersyly, htoś hoče z’jasuvaty pravyla novoї reaľnosty, inši — povernutysja. Vymiry zminjujuťsja i minjajuť golovnyh geroїv. Dali opysaty ne vyjde — treba bačyty.

Tak čy inakše, biľšosti anime jdeťsja pro doroslišannja (bo ciľova avdytorija), prosto dijsno cikavo rozpovidajuť pro ce odynyci. I oś, narešti anime, jake kydaje vyklyk naratyvom. Znajomo ž jak perehid u doroslisť, cej frontyrnyj vik, ogoljaje naši vrazlyvi miscja, strahy j nepevnisť. U golovi todišnje — čystyj sjur. Točno tak i v «Sonny Boy». Haos, neperedbačuvanisť i aberantnisť jogo svitiv dezorijentuje ta denervuje — sprava ruk Šinğo Nacume («Space Dandy», «Boogiepop wa Warawanai», «FMA:Brotherhood»). Vin vkladaje nevyznačenisť, strah rozluky, nespokij, šok vid syl i vidpovidaľnostej doroslogo žyttja, ščo napyrajuť na pidlitkiv, u prosti, pryjemni (a inodi strahitlyvi) symvoly ta nasyčenyj vizuaľnyj rjad, jakyj hiba z «FLCL», «Perfect Blue» čy robotamy Masaaki Juasy možna porivnjaty (ne dyvno, adže Nacume pracjuvav z Juasoju, a dyzajn personaživ zavdjačuje vyraznym stylem hudožnyku Hisami Eğuči). Tak peredaty viľnoju opoviddju, rozkutistju animaciї j atmosfernistju saundtreku istoriju pro ljudej, kotri doroslišajuť i rozbigajuťsja vriznobič, šče vmity treba.

Ne ty porynaješ u «Sonny Boy», vin porynaje u tebe. I rezonuje z takoju syloju, ščo nedoliky deś u promižku vydatnyh peršogo j finaľnogo epizodiv stajuť mizerijeju. «Sonny Boy» — ce svit sumniviv, bezgluzdyj svit, v jakomu horobro šukajemo sensy, svit, ščo pryjmajemo ne tomu ščo povynni, a tomu ščo možemo; ce drejfuvannja mymovoli, koly ot-ot nastane inše žyttja z kupoju pytań bez vidpovidej. Hoča vidpoviď na odne my vse ž majemo — tak, ce najkrašče anime roku.

Nezabute

Prystojni tajtly šče ne vse. Je «Star Wars: Visions», v jakomu do rozdutoї franšyzy vnesok robljať japonśki animatory studij Colorido, Trigger, Production I.G, Kamikaze Douga, Geno, Kinema Citrus i Science SARU. Jak buvaje z antologijamy, strašenno nerivnyj, ale znajty sobi ščoś može kožen. Vid vijn pomiž zir do zorjanyh zviriv — «Beastars» drugym sezonom prodovžuje te, za ščo ljubyly ta gejtyly peršyj — rozvozyty pubertatni strasti miž antropomorfnymy tvarynamy. Značno legše zahodyť «Takt Op. Destiny» pro dyrygenta j m’juzikart, jaki spiľno zdatni vbyvaty monstriv D2 u sviti, de muzyka zaboronena. Strašennu neodnoridnisť animaciї serial kompensuje openingom, jakyj hočeťsja perekrykuvaty u karaoke, ta dijevoju prostotoju sjužetu.

Nehytryh sjužetiv u deficyti točno ne bude, ščo možna zarahuvaty do zaslug šoneniv, vičnu populjarnisť jakyh pidtverdyly «Demon Slayer» i «Jujutsu Kaisen». Najkrašče anime roku za versijeju Crunchyroll Anime Awards robyť use neobhidne, ščob spodobatysja seredńomu gljadaču j porodyty navalu fanartiv i obožnjuvaľnykiv Ğodžo Satoru, šče j maje v arsenali neprostymo horoši pisni v oboh openingah. Jakščo «Jujutsu Kaisen» zvannja najkraščogo vydyraje gajpom, to «Nomad: Megalo Box 2» može bytysja za ce zvannja bez dodatkovoї broni, syloju gidnogo sykvela odnogo z najcikavišyh anime 2018-go. Darma, ščo ne zibrav velykoї avdytoriї, novyj etap žyttja boksera Džo niskiľky ne postupajeťsja dramatyzmom i testosteronnistju.

«Arcane», pevna rič, vidtjagnuv uvagu na sebe (i rezonno), prote ce ne jedyna čudova togorišnja adaptacija anime videogry. «Dota: Dragon’s Blood» tež na vidminno opraćovuje material, na vysokyh tempah vedučy geroїv fantastyčnym svitom, poputno znosjačy kiľka goliv, ubyvajučy kiľka drakoniv i lyšajučy bagaž spodivań na majbutnje serialu (drugyj sezon, miž inšym, uže vyjšov). Komu robotiv «86», dynazenoniv razom iz evangelionamy nedostatńo, je šče «Gundam Hathaway», ščob jak slid vidčuty bezkompromisnu masyvnisť cyh bojovyh mašyn.

Dodaty litńogo nastroju dopomože «Words Bubble Up Like Soda Pop». Tam nijakovi pidlitky Čerri ta Smajl nijakovo spilkujuťsja miž soboju ta šukajuť zagublenu, ale duže važlyvu staru plativku dlja stareńkogo čolovika. Jaskravyj styľ, duševna romantyka, poezija litńogo večora, vid jakyh pahne žujkoju i peršoju zakohanistju — te, ščo treba.

Pogane

Golovnyj anime-šmurdjak roku — «Redo of Healer» — mrija obraženyh inceliv i kumeriv, jaka čomuś ne zaveršylasja na dvoh zlisnyh prokľonah u ščodennyku, a stala žahlyvoju manğoju, a teper šče anime. Ščob ne vdavatysja u skvernomyslije, skažimo, tam nema ničogo takogo, čogo ne zustrity u zvyčajnomu viddilku ukraїnśkoї policiї (prynyžennja, nasyllja, ğvaltuvannja i t.p.). Žodnyh pryčyn až tak psuvaty karmu vid peregljadu serial ne daje. Tiľky pryčyny nepokoїtysja čerez styrannja granyć miž anime ta hentajem.

Šče odyn redo-sjužet, ščo ne vypravdovuje svogo isnuvannja — ce pro «Tokyo Revengers». Raptove povernennja v mynule, sutyčky škiľnyh band, sľozlyvi obicjanky, neobdumanisť učynkiv. Absurdno, kryklyvo i bez gaľm v istoriї ta v animaciї. Uvažno dyvytysja čy serjozno spryjmaty novu variaciju «Erased» ne možlyvo.

«SK∞ the Infinity», može, ne potrapylo b do najgiršyh, jakby šou ne topylo sebe drativlyvoju nerišučistju vykrutyty kvir-estetyku na maksymum, a ne bavytysja z BL-evfemizmamy. Inodi tajtl vyblyskuje gipertrofovanymy anime-peregonamy na skejtah i cym hoč jakoś rozvažaje. Na žaľ, nedostatńo.

Jakščo poperedni anime ščonajmenše veselo vysmijuvaty čy lajaty, to pro «Odd Taxi» nudno naviť dumaty. Serial vdaje z sebe kmitlyvo zv’jazanu kryslatu istoriju, ale najlipšyj vin use ž u navijuvanni nuďgy antymonijamy ta personažamy.

Fiľmy

Belle

Odyn iz najstabiľnišyh režyseriv anime fiľmiv i tyh ščaslyvciv, ščo potrapljaly v nominaciju Oskara (hoča komu do ćogo zaraz je dilo), Mamoru Hosoda, povertajeťsja do uljublenoї temy internetu jak javyšča ob’jednavčogo ta pomičnogo, počatoї šče na počatku nuľovyh u «Digimon Adventure: Our War Game!».

Internet-spiľnota bačyťsja jomu miscem vyviľnennja novyh osobystyh vymiriv, jaki inak by ne rozkrylysja. Tam možna znajty dopomogu, jakščo reaľnisť u ćomu vidmovyla. Ce biľš pozytyvnyj pogljad na sučasne suspiľstvo, niž bumerśki naїzdy Mak-Keja u «Ne dyviťsja vgoru» ta girkota «Inside» Bo Bernema. Pry ćomu Hosoda ne zovsim naїvnyj. U virtuaľnomu sviti «U», de golovna geroїnja Suzu vperše z tragičnoї smerty materi znovu zmogla spivaty, prysutni drib’jazkovisť, buling, dušnisť, srači (kudy bez nyh), osoby, ščo nav’jazujuť pravyla ta ijerarhiju. Dejaki aspekty onlajnu Hosoda spryjmaje ironično, ale v potribnu myť vin laden rozčulyty transformujučy «Krasunju i Čudovyśko» pid cyfrovu epohu (jogo Drakon i pryncesa v lastovynni, varto zaznačyty, variant kraščyj, niž nedavnij disneїvśkyj), de v centri ne kohannja, a bažannja zrozumity, buty počutym i dopomogty vže v oflajni, polyšyvšy bezpečni bar’jery monitoriv. Zahoplyva vizuaľnym bagatstvom i na dyvo horošoju muzykoju, kazka, obirvana gnitjučoju pravdoju, shovanoju za griznym avatarom Drakona, projmaje rizkistju promovy v bik lycemirstva «pomičnykiv», a takož zavždy povertajeťsja do rodyny, takoї važlyvoї u dorobku Hosody.

Evangelion: 3.0+1.0 Thrice Upon a Time

Dobirka zaveršujeťsja gučnymy imenamy industriї. Jasno, ščo te nad čym pracjuvav odyn iz najvplyvovišyh avtoriv animaciї v ignor ne kydajuť. Tym pače jakščo ce final franšyzy zi statusom, jakoї htoś čekav 14 rokiv, a htoś usi 26. Pejzaž nezminno postudarnyj — kryvavo-červona bezljudna pustka. Šindži pislja vtraty druga, kotromu bulo za ščastja znatysja z nym. Poruč i vodnočas oddalik Aska ta Rej. Vsi zaležni. Vsi samotni.

Počynajeťsja ostannij «Jevangelion» vybuhovo, z paryźkoї bytvy NERV proty syl WILLE na čoli z Mari, ščo daje nasnagy dlja podaľšogo perehodu v myrnu melanholiju vidnovlenogo pislja udaru mistečka, de zupynjajeťsja trijka pilotiv. Tut Anno povertaje znajomyh personaživ mynulogo ta pryzupynjaje istoriju, ščob daty čas Šindži na čergovu vteču kolijamy, na ruїnah vidrefleksuvaty skojene, na rysovyh poljah zrozumity važlyvisť zberežennja maleńkyh garnyh naslidkiv žahlyvyh podij.

Ne obmanjujmosja psyhologičnym navantažennjam, Anno čudovo znaje ščo dobre prodajeťsja i ščo hočuť pobačyty, i vin ce pokazuje, ščob vrešti nepidkontroľno pryjty do vlasnoї viziї. Tomu masštabni boї ordyśk jevangelioniv i fanservis ne je golovnym fokusom, a radše nezajve dopovnennja togo, ščo Hideaki Anno vmije pokazaty najbiľš ščyro — duši, ščo kryčať vid straždań, ta pomerty ne nasmiljaťsja.

Pryjnjaty žyttja jak spiľnyj dlja vsih dosvid samotnosty ta bolju — peršočergova meta «Jevangelioniv». Ostannij fiľm ruhajeťsja šče dali. Vidpovidaje na pytannja, vidbyvaje skeptykiv rebildiv iz syndromom kačenjaty, zakryvaje hvosty ta arky vsih personaživ u harakternij maneri, ščo, zvisno, vymagaje koncentrovanogo peregljadu.

Grandioznomu dijstvu «Jevangelionu» vlastyva intymnisť i usvidomlenisť. Haj tam ščo, metoju Anno je vyvesty svoїh geroїv u reaľnyj svit (ščo cikavo, vin predstavlenyj ridnym dlja Anno mistom Ube, jake pam’jatajemo z drugogo fiľmu režysera «Rytual / Shiki-Jitsu»), svit bez angeliv i jevangelioniv, zrobyty te, ščo ne davalosja poperednim, dozvolyty Asci, Rej, Kavoru, Mari ta Šindži vyrosty, zviľnyty їh z prokljatogo cyklu cijeї istoriї, daty šans ruhatysja dali. Vyhodyť spravdi ščoś ne shože ni na ščo inše (i, čy ne zajve utočnjaty, najkrašče sered torišnih fiľmiv).

Na ostanok šče odne pytannja: